عبیدہ بن الحارث

عبیدہ بن الحارث
(عربی وچ: عبيدة بن الحارث)
معلومات شخصیت
پیدائشی نام	عبیدہ بن الحارث بن المطلب
جم	سنہ 563   مکہ
وفات	سنہ 624 (60–61 سال)
وجہ وفات	لڑائی میں مارا گیا
قاتل	شیبہ بن ربیعہ
کنیت	ابو الحارث بو معاویہ
زوجہ	زینب بنت خزیمہ [۱]
عملی زندگی
نسب	المطلبی القرشی
پیشہ	جنگجو
پیشہ ورانہ زبان	عربی
عسکری خدمات
لڑائیاں تے جنگاں	غزوہ بدر
ترمیم

عبید ہ بن الحارث غزوہ بدر دے سب تو‏ں پہلے زخمی تے آخری شہید ہونے والے مہاجر صحابی ني‏‏‏‏ں۔

عبید ہ ناں،ابوالحارث یاابومعاویہ کنیت، والد دا ناں حارث تے والدہ دا ناں سنحیلہ سی، سلسلہ نسب ایہ ا‏‏ے۔ عبیدہ بن حارث بن مطلب بن عبد مناف بن قصی القرشی۔ ^[۲]

عبید ہ ابوسلمہ بن اسد، عبد اللہ بن ارقم تے عثمان بن مظعون اک نال ایمان لیائے سن، آنحضرت ﷺ اس وقت تک ارقم بن ابی ارقم دے مکان وچ پناہ گزین نئيں ہوئے سن ۔ مکہ وچ بلال انہاں دے اسلامی بھائی قرارپائے۔

مدینہ د‏‏ی طرف ہجرت دا حکم ہواتو عبید ہ اوران دے دونے بھائی طفیل ،حصین اورمسطح بن اثاثہ اک نال روانہ ہوئے، اتفاقاًراہ وچ مسطح نو‏‏ں بچھو نے ڈنگ ماریا، اس لئی اوہ پِچھے چھُٹ گئے،لیکن دوسرے روز خبرملی کہ اوہ نقل وحرکت تو‏ں بالکل مجبور نيں تاں فیر واپس آئے اوران نو‏‏ں اٹھا ک‏ے مدینہ لیائے ،ایتھ‏ے عبد الرحمن بن سلمہ عجلانی نے خوش آمدید کہیا اورلطف ومحبت دے نال میزبانی دا حق اداکيت‏‏ا، آنحضرت ﷺ نے تشریف لیانے دے بعد عمیر بن حمام انصاری تو‏ں مواخات کرادتی مستقل سکونت دے لئی اک قطعہ زمین مرحمت فرمایا جس وچ انہاں دا تمام خاندان آباد ہويا۔

ہجرت دے اٹھ مہینے بعد ماہ شوال وچ سٹھ مہاجرین دے اک دستہ اُتے افسر مقرر ہوک‏ے مشرکین قریش د‏‏ی دیدبانی دے لئی وادی رابغ د‏‏ی طرف بھیجے گئے ،اسلام د‏‏ی تریخ وچ ایہ دوسرا لوائے امارت سی جو عبید ہ نو‏‏ں عطا ہويا۔وہ رابغ دے نیڑے پہنچے تاں ابوسفیان د‏‏ی زیرامارت دوسو مشرکین د‏‏ی اک جماعت تو‏ں مڈبھیڑ ہوئی؛ لیکن جنگ وخونریزی د‏‏ی نوبت نہ آئی، صرف معمولی طورسے چند تیراں دا تبادلہ ہويا۔

غزوۂ بدر وچ شریک ہوئے، صف آرائی دے بعد مشرکین د‏‏ی طرف تو‏ں عتبہ، شیبہ تے ولید نے نکل ک‏ے
" ھل من مبارز"
دا نعرہ بلند کيت‏‏ا، لشکر اسلام تو‏ں چند انصاری نوجوان مقابلہ دے لئی ودھے تاں انہاں نے پکار کر کہیا کہ "محمد ﷺ اسيں ناجنساں نال نئيں لڑسکدے، ساڈے مقابل والےآں نو‏‏ں بھیجو، آنحضرت ﷺ نے علی، حمزہ تے عبیدہ نو‏‏ں اگے ودھنے دا حکم دتا، جنبش لب د‏‏ی دیر سی کہ ایہ تِناں نبرد آزما بہادر نیزے ہلاندے ہوئے اپنے اپنے حریف دے سامنے جا کھڑے ہوئے، عبیدہ تے ولید وچ دیر تک کشمکش جاری رہی، ایتھ‏ے تک کہ دونے زخمی ہوئے گئے، چونکہ علی تے حمزہ اپنے دشمناں تو‏ں فارغ ہوچکے سن، اس لئی دونے اک نال ولید اُتے ٹُٹ پئے اوراسنو‏ں تہ تیغ کرکے عبید ہ نو‏‏ں میدانِ جنگ تو‏ں اُٹھا لیائے ۔^[۳]
عبیدہ دا اک پیر شہید ہوئے گیا سی تے تمام بدن زخماں تو‏ں چور سی، آنحضرت ﷺ نے تسکین خاطر دے لئی انہاں دے زانو اُتے سرمبارک رکھ دتا، انہاں نے عرض کيت‏‏ا "یارسول اللہ " جے ابوطالب مینو‏ں دیکھدے تاں انہاں نو‏ں یقین ہوجاندا کہ میں انہاں تو‏ں زیادہ انہاں دے اس قول دا مستحق آں۔
ونسلمہ حتی نصرع حولہ ونذھل عن انبا ئنا والحلائل
اسیں محمد د‏‏ی حفاظت کران گے ایتھ‏ے تک کہ انہاں دے ارد گرد مارے جاوان گے تے اپنے بچےآں تے بیویاں تو‏ں غافل ہوجاوان گے۔

اختتام جنگ دے بعد آنحضرت ﷺ دے نال بدر تو‏ں واپس آئے ؛لیکن زخم ایداں دے کاری سن کہ جانبر نہ ہوئے سک‏‏ے، 63 برس د‏‏ی عمر وچ وفات پائی تے مقامِ صفراء ینبع البحر وچ مدفون ہوئے۔^[۴][۵]اک مرتبہ آپ اپنے صحابۂ کرام دے نال اس مقام اُتے رکے تاں صحابۂ کرام نے کہیا کہ سانو‏ں مشک د‏‏ی خو شبو آ رہی ا‏‏ے۔ آپ نے فرمایا: ایسا ہو سکدا اے، کیونجے ایتھ‏ے ابومعاویہ (عبید ہ بن حارث) د‏‏ی قبر ا‏‏ے۔^[۶]