Zofia Bielczyk

Była zawodniczką Polonii Warszawa (1971-1981).

W 1980 wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Moskwie, gdzie zajęła 8. miejsce w finale biegu na 100 m przez płotki, z czasem 13,08 oraz 7. miejsce w sztafecie 4 x 100 m, z czasem 43,59 (z Lucyną Langer, Elżbietą Stachurską i Grażyną Rabsztyn)^[1].

W 1978 wystąpiła na mistrzostwach Europy w Pradze, gdzie zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 x 100 m, z czasem 43,83 (z Grażyną Rabsztyn, Jolantą Stalmach i Ireną Szewińską), a w biegu na 200 m odpadła w półfinale, z wynikiem 23,41 (w biegu eliminacyjnym poprawiła rekord życiowy, wynikiem 23,40)^[2].

Czterokrotnie startowała na mistrzostwach Europy, zdobywając dwa złote i jeden srebrny medal. W 1977 zdobyła srebrny medal w biegu na 60 m ppł, z czasem 8,34 w 1978 była piąta na tym samym dystansie, z czasem 8,26 (tytuł wicemistrzowski w tym biegu zdobyła Grażyna Rabsztyn). W 1980 zdobyła złoty medal w biegu na 60 m ppł, bijąc rekord świata, wynikiem 7,77 (drugie miejsce w tym biegu zajęła Grażyna Rabsztyn). W 1981 wygrała bieg na 50 m ppł, wyrównując rekord świata wynikiem 6,74. Ponadto w 1980 startowała także w biegu na 60 m, zajmując w finale 4. miejsce z czasem 7,34 (w półfinale pobiła rekord życiowy wynikiem 7,29)^[3].

W 1979 wystąpiła w zawodach Pucharu Europy, w zawodach półfinałowych i finale A (w obu startach w sztafecie 4 x 100 m, zajmując odpowiednio miejsce drugie i szóste)^[4].

W 1975 wystąpiła na mistrzostwach Europy juniorek, zdobywając srebrny medal w sztafecie 4 x 100 m (z Elżbietą Stachurską, Barbarą Miką i Ewą Witkowską oraz zajmując 5. miejsce w biegu na 100 m^[5].

Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła pięć złotych medali, w tym cztery złote i jeden srebrny. W 1974 i 1975 wygrywała w sztafecie 4 x 100 m, w 1980 w biegu na 100 m i biegu na 200 m. W 1978 została wicemistrzynią w biegu na 100 m ppł^[6].

Na halowych mistrzostwach Polski seniorek zdobyła cztery złote, trzy srebrne i jeden brązowy medal. W 1979, 1980 i 1981 wygrywała na 60 m, w 1981 na 60 m ppł. Na tym ostatnim dystansie zdobyła także trzy srebrne medale (1977, 1978, 1980) i jeden medal brązowy (1979)^[7].

1 marca 1980, w finale halowych mistrzostw Europy, poprawiła wynikiem 7,77 halowy rekord świata w biegu na 60 m ppł, wynoszący 7,84 i należący od 16 lutego tego roku do Grażyny Rabsztyn. Rekord ten poprawiła następnie w dniu 5 marca 1983 Bettine Jahn, uzyskując wynik 7,75^[8].

21 lutego 1981, w finale halowych mistrzostw Europy, wyrównała wynikiem 6,74 halowy rekord świata w biegu na 50 m ppł^[9], należący od 4 lutego 1973 do Annelie Ehrhardt. Rekord ten poprawiła 26 stycznia 1986 Cornelia Oschkenat, uzyskując wynik 6,73^[10].

W 1979 i 1980 klasyfikowana w 1. dziesiątce najlepszych płotkarek na listach światowych (1979 – 3 m. z wynikiem 12,63 (za Grażyną Rabsztyn i Lucyną Langer, 1980 – 6 m. z wynikiem 12,66)^[11].

Jej rekordy świata na 50 m ppł i 60 m ppł pozostają aktualnym rekordami Polski (rekord Polski na 50 m ppł należał od 11 lutego 1979 do Danuty Perki i wynosił 6,76).

Inne rekordy życiowe: bieg na 100 m - 11,44 (17.05.1980), bieg na 200 m - 23,40 (31.07.1978 - w biegu eliminacyjnym mistrzostw Europy), bieg na 100 m przez płotki - 12,63 (18.06.1979 - jest czwartą Polką w tabeli najlepszych wyników, po Grażynie Rabsztyn i Lucynie Langer-Kałek i Pii Skrzyszowskiej), bieg na 60 m (hala) - 7,29 (2 marca 1980 - w półfinale halowych mistrzostw Europy).

Jest absolwentką Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, żoną olimpijczyka Piotra Bielczyka, matką olimpijczyka Michała Bielczyka^[1].

• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 395

• Polski Komitet Olimpijski: Zofia Bielczyk – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (pol.).