Schütze – nie posiadał żadnych oznaczeń stopnia - ani na naramienniku, ani na rękawie.
Oberschütze – oznaczany był poprzez naszytą na lewym rękawie gwiazdkę na podkładce z ciemnozielonego sukna. Gwiazdki wykonywano zwykle ze srebrnego materiału. Choć bardzo rzadko, to jednak czasem można było zaobserwować srebrną gwiazdkę metalową.
Gefreiter – był oznaczany przyszywanym do lewego rękawa pojedynczym szewronem na ciemnozielonym suknie.
Obergefreiter – posiadał przyszywany do lewego rękawa podwójny szewron na ciemnozielonym suknie.
Obergefreiter z sześcioletnim stażem – przyszywany do lewego rękawa pojedynczy szewron z gwiazdką na ciemnozielonym suknie. Zwykle gwiazdka była ze srebrnego materiału, choć zdarzały się, wyjątkowo rzadko, metalowe koloru srebrnego.
Stabsgefreiter – podobnie jak Obergefreiter miał naszywany na lewy rękaw podwójny szewron na ciemnozielonym suknie, jednakże dodawano jedną srebrną gwiazdkę. Zwyczajowo materiałową, choć bywały metalowe.
Unteroffizier – był pierwszym stopniem podoficerskim. Zmieniało się nie tylko oznaczenie na naramienniku, ale także dochodziło obszycie kołnierza srebrnoszarą taśmą dystynkcyjną (o szerokości 9 mm). Stopień ten oznaczano poprzez obszycie boków naramiennika – wszystkich poza przeciwległym do guzika (w kształt litery „U”).
Unterfeldwebel – był stopniem, który oznaczano poprzez obszycie wszystkich boków naramiennika.
Feldwebel – poza całkowicie obszytym naramiennikiem, posiadał jedną srebrną gwiazdkę – zawsze metalową.
Oberfeldwebel – także posiadał całkowicie obszyty naramiennik, ale gwiazdki miał już dwie, także srebrne.
Stabsfeldwebel – miał trzy srebrne gwiazdki wpasowane w całkowicie obszyty naramiennik.
Leutnant – jako pierwszy stopień oficerski posiadał już zmieniony mundur. Zamiast wersji dla szeregowców i podoficerów, posiadał wzór oficerski. Do tego inne patki i inny model naramiennika. Naramienniki oficerów młodszych były wykonywane ze srebrnego sznura i obszywane dookoła wypustką w barwie broni. Emblematy jednostek i gwiazdki były koloru złotego. Leutnant nie posiadał żadnych oznaczeń dodatkowych, a jedynie czysty naramiennik.
Oberleutnant – miał do swojego naramiennika doczepioną jedną metalową złotą gwiazdkę.
Hauptmann – posiadał dwie metalowe złote gwiazdki.
Major – jako oficer starszy, dysponował już innym modelem naramiennika. Naramiennik ten posiadał podkładkę w barwie broni, a sam był pleciony ze srebrnego sznura w specjalny sposób - poprzez zastosowanie poczwórnego węzła płaskiego zwanego Józefina. Emblematy jednostek i gwiazdki były takie same, jak u oficerów młodszych - ze złotego metalu.
Oberstleutnant – miał taki sam naramiennik, jak major z tym, że dodawano jedną złotą gwiazdkę.
Oberst – miał doczepione dwie złote gwiazdki.
Generalmajor – jako pierwszy stopień generalski, poza zmienionymi patkami, posiadał inny model naramiennika. Ten ostatni miał karmazynową podkładkę, a splot był wykonany z węzła płaskiego, także Józefiny, z tym, że nie poczwórnego, a potrójnego. Środkowy sznur był srebrny, a boczne złote. Guziki do naramienników także były złote. Generałowie mieli gwiazdki koloru srebrnego i poza nimi żadnych innych oznak na naramiennikach nie nosili.
Generalleutnant – miał do naramiennika generalskiego doczepioną jedną srebrną gwiazdkę.
General der... (z podaniem nazwy rodzaju wojsk, np. der Infanterie) – posiadał dwie srebrne gwiazdki.
Generaloberst – miał do swojego naramiennika przyczepione trzy srebrne gwiazdki.
Generaloberst mit der Rang eines Generalfeldmarschall (nigdy nie nadany) – miał do swojego naramiennika przyczepione cztery srebrne gwiazdki.
Generalfeldmarschall – posiadał naramienniki modelu generalskiego z tą różnicą, że zamiast gwiazdek miał dwie skrzyżowane laski marszałkowskie, wykonane ze srebrnego metalu. Laski te miały wytłoczone naprzemiennie orły Heer i Krzyże Żelazne. Od 4 kwietnia 1941 roku cała plecionka miała złoty kolor.
Oprócz wyżej wymienionych stopni występowały jeszcze dwa tytuły, oznaczane dodatkowo na naramiennikach. Były to Unteroffizier-Anwärter[5] i Fähnrich.
Unteroffizier-Anwärter to w dosłownym tłumaczeniu „kandydat na podoficera”, czyli elew. Byli to szeregowi, najczęściej w stopniu kaprala, którzy byli w trakcie szkolenia w szkole podoficerskiej. Zwykło się ich wyróżniać poprzez dodanie im do każdego naramiennika po jednej przesuwce ze srebrnoszarej taśmy, takiej samej, jaką naszywano na brzegach kołnierzy i naramienników podoficerów.
Fähnrich z kolei, to po prostu podchorąży. Byli to podoficerowie, którzy byli w trakcie szkoły oficerskiej. Rozróżniano ich poprzez dodanie do każdego naramiennika dwóch przesuwek z taśmy dystynkcyjnej.
Do 1942 roku na naramiennikach, oprócz oznak stopni, umieszczano również emblematy jednostek i służb. U szeregowych wykonywane były one w barwie broni (haftowane lub naszywane), u podoficerów ze srebrnego metalu, a u oficerów ze złotego metalu. Ponadto do 1941 roku na guzikach naramienników szeregowych i podoficerów były noszone numery pododdziału: kompanii (cyfry arabskie) lub batalionu (cyfry rzymskie). Wypustki i podkładki naramienników były w barwach broni i służb (niem. Waffenfarbe)[6][7].
W 1942 roku zniesiono stopień Stabsgefreiter, od tej pory Obergefreiter poniżej 6 lat służby miał podwójny szewron, Obergefreiter powyżej 6 lat służby – podwójny szewron i gwiazdkę.
Przykładowe naramienniki szeregowców z emblematami jednostek
Stopnie wojsk niemieckich – tabela opracowana przez Grzegorza Sowulę w:Teczka Hitlera pod red. Henrika Eberlego i Matthiasa Uhla, Świat Książki, Warszawa 2005, s. 443-444