Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku odbyły się we wtorek 4 listopada 2008[1]. Oficjalne dane ze 100% lokali wyborczych, ogłoszone 22 stycznia 2009, potwierdziły, że przeprowadzone głosowanie przyznało kandydatom na elektorów popierających Baracka Obamę i Josepha Bidena 365 mandatów w 538-mandatowym Kolegium Elektorskim wobec 173 mandatów dla elektorów Johna McCaina i Sary Palin. Pozostali kandydaci nie uzyskali głosów elektorskich. Podział ten odzwierciedla ordynację większościową z jednym zwycięzcą we wszystkich stanach USA z wyjątkiem stanów Maine i Nebraska[2].

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 2008 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

4 listopada 2008

Głosowanie
poprzednie:
2004
następne:
2012
2004 ← 4 XI 2008 → 2012
Mapa z wynikami
  • Kandydat na prezydenta
  • Partia polityczna
  • Stan macierzysty
  • Kandydat na wiceprezydenta
  • Głosy elektorskie
  • Stany
  • Głosy powszechne
  • Wyniki procentowe

Sytuacja

George W. Bush – Ustępujący 43. prezydent Stanów Zjednoczonych

Urzędujący prezydent, republikanin George W. Bush, zgodnie z konstytucją nie mógł ubiegać się o trzecią kadencję, zatem w łonie obu partii odbyła się otwarta walka o nominację, zwłaszcza iż urzędujący wiceprezydent Dick Cheney oznajmił, że nie będzie kandydować. Były to pierwsze od 1952 w pełni otwarte wybory, w których udziału nie wzięli urzędujący prezydent lub jego zastępca (ani też nie ubiegali się o nominację swych partii).

Rozkład głosów elektorskich do zdobycia wedle stanów

Główni kandydaci[4]

Lp.Kandydat na prezydentaKandydat na wiceprezydentaLogo kampaniiPartiaHasło wyborcze
1.
John McCain
Sarah Palin
Partia RepublikańskaKraj jest najważniejszy
(Country First)
2.
Barack Obama
Joe Biden
Partia DemokratycznaZmiana, w którą możemy wierzyć
(Change we can believe in)

Kandydaci w prawyborach

Zwycięzca prawyborów w Partii Demokratycznej

Pozostali uczestnicy prawyborów w Partii Demokratycznej

Zwycięzca prawyborów w Partii Republikańskiej

Pozostali uczestnicy prawyborów w Partii Republikańskiej

Kandydaci mniejszych partii

Lp.Kandydat na
prezydenta
Kandydat na
wiceprezydenta
PartiaLiczba stanówWyniki[5]
3.
Ralph Nader

radca prawny ze stanu Connecticut

Matt Gonzalez
Peace and Freedom45+DC738 475, tj. 0,56%
4.
Bob Barr

były kongresmen ze stanu Georgia

Wayne A. RootPartia Libertariańska45523 686, tj. 0,40%
5.
Chuck Baldwin

były pastor z Florydy

Darrell CastlePartia Konstytucyjna37199 314, tj. 0,15%
6.
Cynthia McKinney

była kongresmenka ze stanu Georgia

Rosa ClementePartia Zielonych31+DC161 603, tj. 0,12%
7.
Alan Keyes

były ambasador USA przy ONZ
ze stanu Maryland

Wiley Drake, SeniorAmerican Independent347 694, tj. 0,04%
8.
Ron Paul

kongresmen z Teksasu

Barry Goldwater, JuniorLouisiana Taxpayers242 426, tj. 0,03%
9-24.16 pozostałych kandydatów łącznie33 598, tj. 0,03%
dopisani przez wyborców łącznie112 554, tj. 0,09%
głosy skreślające wszystkich kandydatów6 267, tj. 0,00%
wszystkie głosy ważne łącznie131 257 328, tj. 100%

Pozostali kandydaci:

  • Jonathan E. Allen (HeartQuake ‘08 Party)
  • Gene C. Amondson (Prohibition Party)
  • Jeffrey Boss (Vote Here Party)
  • Roger Calero (Socialist Workers Party)
  • Richard Duncan (niezależny)
  • James Harris (Florida Socialist Workers Party)
  • Charles Jay (Boston Tea Party)
  • Gloria La Riva (Party for Socialism and Liberation)
  • Bradford Lyttle (U.S. Pacificist Party)
  • Frank E. McEnulty (niezależny)
  • Brian Moore (Socialist Party USA)
  • George Phillies (Libertarian Party of New Hampshire)
  • John J. Polachek (New Party)
  • Thomas R. Stevens (Objectivist Party)
  • Jeffrey J. Wamboldt (niezależny)
  • Ted Weill (Reform Party)

Rozstrzygnięcie wyborów

Około 21.05 czasu lokalnego w Phoenix, w stanie Arizona, John McCain w towarzystwie Sary Palin i ich obojga rodzin wygłosił tradycyjne przemówienie przegranego kandydata, składając gratulacje Barackowi Obamie. Tylko 5 minut wcześniej zakończono głosowanie w Kalifornii, największym stanie wygranym przez Obamę. Barack Obama wygrał wcześniej m.in. w kluczowych miejscach, tj. w dwóch dużych (Floryda, Ohio), trzech średnich (Karolina Północna, Wirginia, Indiana) i trzech małych stanach (Kolorado, Iowa, New Hampshire), co przeważyło szalę całych wyborów.

Stany Zjednoczone zaprosiły przedstawicieli Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (ODIHR) OBWE do obserwacji przebiegu wyborów. W misji wzięło udział ok. 100 obserwatorów[6].

Formalny wybór prezydenta i wiceprezydenta został dokonany w poniedziałek 15 grudnia 2008 głosami wybranych 4 listopada 2008 elektorów. Wówczas każdy z 538 elektorów w każdym ze stanów zagłosował pisemnie na dwie osoby (prezydenta i wiceprezydenta). Głosy te przekazane zostały do Senatu, po czym w czwartek 8 stycznia 2009 przewodniczący Senatu (tj. urzędujący wiceprezydent) w obecności Senatu i Izby Reprezentantów zarządził ich przeliczenie i ogłosił wynik wyborów na urzędy prezydenta i wiceprezydenta kolejnej kadencji. Warunkiem koniecznym było uzyskanie bezwzględniej większości, tj. przynajmniej 270 głosów. W innym przypadku to posłowie z Izby Reprezentantów głosując pisemnie dokonaliby wyboru prezydenta (zaś Senat wiceprezydenta).

Głosowanie elektorów jest swego rodzaju ceremonią. Elektorzy tylko w wyjątkowych sytuacjach głosowali dotychczas niezgodnie z głosami obywateli, którzy ich wybierają i nigdy nie zmieniło to wyniku wyborów. System elektorski w odróżnieniu od głosowania bezpośredniego wywodzi się z historii i podziału politycznego Stanów Zjednoczonych. Odzwierciedla on zaprojektowanie systemu demokracji w republice w taki sposób, aby ani małe stany ani duże stany nie przeważały nad sobą nawzajem.

Prezydent i wiceprezydent zostali zaprzysiężeni w południe 20 stycznia 2009 w Waszyngtonie.

Przypisy

Linki zewnętrzne