World Victory Road

japońska organizacja mieszanych sztuk walki (MMA)

World Victory Road (WVR) lub Sengoku Raiden Championship (SRC) – nieistniejąca już japońska organizacja promująca mieszane sztuki walki (MMA). Prezydentem Sengoku był Naoya Kinoshita. Działalność zakończyła w marcu 2011 roku z powodu problemów finansowych.

Historia

Założona w 2007 roku po bankructwie i wykupieniu przez korporację Zuffa (właściciela UFC) PRIDE FC. Pierwsza gala odbyła się 5 marca 2008 roku. Przez dwa lata funkcjonowania zorganizowano pod szyldem Sengoku dwadzieścia gal. Razem z K-1 oraz DREAM, Sengoku organizowało sylwestrowe gale na których toczono "mecze" między zawodnikami Sengoku, a DREAM.

12 marca 2011 roku japoński dyskont Don Quijote który był głównym sponsorem Sengoku zaprzestał finansowania organizacji[1]. Nie mogąc znaleźć nowego sponsora ogłoszono zaprzestanie działalności organizacji.

Gale były transmitowane w telewizji Fuji TV, w USA na kanale HDnet oraz pay-per-view.

W Sengoku mieli okazję walczyć reprezentujący Polskę, pretendent do pasa mistrzowskiego Mamed Chalidow oraz były zawodnik PRIDE i złoty medalista olimpijski w judo Paweł Nastula.

Zasady

Organizacja korzystała z zasad PRIDE FC czyli oprócz standardowych ciosów i kopnięć można było zadawać kopnięcia w głowę gdy rywal leżał na ziemi (ang. soccer kicks), naskakiwać na głowę (ang. stomps) oraz uderzać kolanami na głowę w parterze. Walki były toczone w ringu bokserskim i trwały 3 rundy po 5 minut, a walki mistrzowskie na dystansie 5x5 minut.

Kategorie wagowe

Ostatni mistrzowie

Ostatni mistrzowie kategorii wagowych:
KategoriaWagaMistrzOdDoObrony tytułu
Średniado 84 kg (185 lb) Jorge Santiago04.01.200908.02.20112
Półśredniado 77 kg (170 lb) Keita Nakamura30.12.201020110
Lekkado 70 kg (155 lb) Mizuto Hirota02.08.200907.03.20100
Piórkowado 66 kg (145 lb) Hatsu Hioki30.12.201025.08.20110

Byli mistrzowie: Satoru Kitaoka, Masanori Kanehara, Marlon Sandro. Prócz tego na galach japońskiej organizacji walczyli m.in. Kazuo Misaki, Kevin Randleman, Antonio Silva, Muhammed Lawal i Hidehiko Yoshida.

Przypisy

Linki zewnętrzne