Województwo toruńskie
Województwo toruńskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998. Znajdowało się w centralnej Polsce, sąsiadowało z województwami: bydgoskim, elbląskim, włocławskim, ciechanowskim i olsztyńskim.
| ||||
1975–1998 | ||||
| ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Data powstania | 1 czerwca 1975 | |||
Data likwidacji | 31 grudnia 1998 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Powierzchnia | 5348 km² | |||
Populacja (1998) • liczba ludności |
| |||
• gęstość | 126,2 os./km² | |||
Tablice rejestracyjne | TO*, TU*, TY*, XTO, ITO[1] | |||
Adres Urzędu Wojewódzkiego: plac Armii Czerwonej (Teatralny od 1990) 2 87-100 Toruń | ||||
Adres Urzędu Marszałkowskiego: plac Armii Czerwonej (Teatralny od 1990) 2 87-100 Toruń | ||||
Położenie na mapie Polski |
Historia
Województwo toruńskie powstało 1 czerwca 1975 roku. Zostało ono wydzielone ze wschodnich terenów województwa bydgoskiego oraz z części południowej województwa olsztyńskiego. Pierwszym wojewodą toruńskim został Jan Przytarski. Siedzibą Urzędu Wojewódzkiego stał się gmach Miejskiej Rady Narodowej, znajdujący się przy ówczesnym placu Armii Czerwonej, obecnie placu Teatralnym 2[potrzebny przypis].
Od 1999 roku, kiedy to weszła w życie kolejna reform administracyjna kraju, prawie całe byłe województwo toruńskie (oprócz gmin powiatu nowomiejskiego) weszło w skład nowo powstałego województwa kujawsko-pomorskiego, a Toruń stał się jedną z dwóch stolic regionu[2].
Urzędy Rejonowe
Urząd rejonowy (siedziba) | Gminy |
---|---|
Brodnica | Biskupiec, Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Górzno, Grążawy, Grodziczno, Jabłonowo Pomorskie, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie, Osiek, Świedziebnia, Wąpielsk i Zbiczno oraz miast Brodnica i Nowe Miasto Lubawskie |
Grudziądz | Chełmno, Grudziądz, Gruta, Lisewo, Łasin, Rogóźno, Stolno i Świecie n. Osą oraz miast Chełmno i Grudziądz |
Toruń | Chełmża, Ciechocin, Golub-Dobrzyń, Kijewo Królewskie, Kowalewo Pomorskie, Lubicz, Łubianka, Łysomice, Obrowo, Papowo Biskupie, Radomin, Unisław, Wielka Nieszawka i Zławieś Wielka oraz miast: Chełmża, Golub-Dobrzyń i Toruń |
Wąbrzeźno | Dębowa Łąka, Książki, Płużnica, Radzyń Chełmiński i Wąbrzeźno oraz miasta Wąbrzeźno |
Miasta
Ludność (stan z 31.12.1998)
- Toruń – 206 158
- Grudziądz – 102 434
- Brodnica – 27 895
- Chełmno – 22 138
- Chełmża – 15 408
- Wąbrzeźno – 14 132
- Golub-Dobrzyń – 13 005
- Nowe Miasto Lubawskie – 10 776
- Kowalewo Pomorskie – 4 069
- Jabłonowo Pomorskie – 3 704
- Łasin – 3 200
- Radzyń Chełmiński – 1 400
- Górzno – 1 200
Ludność w latach
Rok | Liczba mieszkańców |
---|---|
1975 (31 grudnia)[3] | 587,4 tys. |
1976 (31 grudnia)[4] | 593,7 tys. |
1977 (31 grudnia)[5] | 600,8 tys. |
1978 (spis powszechny)[6] | 599 044 |
1978 (31 grudnia)[7] | 599,1 tys. |
1979 (31 grudnia)[8] | 605,3 tys. |
1980 (31 grudnia)[9] | 610,8 tys. |
1985 (31 grudnia)[10] | 640,6 tys. |
1986[11] | 645,8 tys. |
1987[12] | 649,6 tys. |
1988[13] | 653,2 tys. |
1989 (31 grudnia)[14] | 655,7 tys. |
1990 (30 czerwca)[15] | 657,7 tys. |
1990 (31 grudnia)[15] | 659,1 tys. |
1991 (31 grudnia)[16] | 660,6 tys. |
1992 (31 grudnia)[17] | 665,1 tys. |
1993 (30 czerwca)[18] | 666,1 tys. |
1994 (31 grudnia)[19] | 669,8 tys. |
1995 (30 czerwca)[20] | 670,3 tys. |
1995 (31 grudnia)[21] | 671,1 tys. |
1997 (31 grudnia)[22] | 673,9 tys. |
Wojewodowie
- Jan Przytarski (1975–1981)[23]
- Stanisław Paczkowski (1981–1982)[24]
- Stanisław Trokowski (1982–1988)[25]
- Stanisław Rakowicz (1988–1990)[26]
- Andrzej Tyc (1990–1992)[27]
- Bernard Kwiatkowski (1992–1997)[28]
- Wojciech Daniel (1997–1998)[29]
Wicewojewodowie
Opracowano na podstawie:[30]
- Bohdan Kołodziejczak (1.06.1975–31.12.1976)
- Stefan Stefański (1.06.1975–30.11.1984)
- Karol Szczygieł (1.06.1975–28.02.1983)
- Stanisław Trokowski (1.01.1977–31.10.1982)
- Piotr Pec (27.11.1982–30.07.1989)
- Józef Czaja (6.12.1982–31.05.1985)
- Roman Czyrkiewicz (1.04.1985–30.11.1990)
- Erazm Chojecki (11.02.1985–10.07.1989)
- Jerzy Niedźwiecki (11.01.1989–31.05.1990)
- Franciszek Jakubowski (11.01.1989–30.11.1990)
- Zbigniew Muchliński (1.06.1990–29.03.1999)