Wojciech Ponikiewski

W 1986 ukończył studia na kierunku handlu zagranicznego na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, a następnie studia podyplomowe w zakresie integracji europejskiej w Europejskim Centrum Uniwersyteckim w Nancy oraz w zakresie ekonomiki rozwoju na Katolickim Uniwersytecie w Louvain, gdzie otrzymał dyplom z wielkim wyróżnieniem^[2].

Po przełomie demokratycznym rozpoczął pracę w MSZ. Od 1990 pracował jako III, a następnie II sekretarz w Stałym Przedstawicielstwie RP przy ONZ w Nowym Jorku. W latach 1995–1997 był ekspertem w sekretariacie ONZ w Nowym Jorku oraz w Programie Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP) w Nairobi. Po powrocie do MSZ był radcą w Departamencie Systemu Narodów Zjednoczonych i głównym negocjatorem z ramienia MSZ Protokołu z Kioto. W latach 1998–2001 był dyrektorem Departamentu ds. Ekonomiczno-Społecznych ONZ w MSZ^[3].

W latach 2001–2008 był radcą ministra/ ministrem pełnomocnym w ambasadzie RP w Rzymie (od lipca 2007 do stycznia 2008 pełnił obowiązki chargé d’affaires a.i.). Po powrocie do kraju został dyrektorem Departamentu Zagranicznej Polityki Ekonomicznej, a od grudnia 2009 dyrektorem Departamentu Ameryki. W latach 2010–2015 był ambasadorem RP we Włoszech z równoczesną akredytacją w San Marino i na Malcie^[3][2]. Po powrocie objął dyrekcję Departamentu Narodów Zjednoczonych i Praw Człowieka MSZ^[4]. Został odwołany z tego stanowiska w lutym 2016. Następnie pracował w Departamencie Współpracy Ekonomicznej MSZ, m.in. jako zastępca dyrektora i p.o. dyrektora^[5].

Autor książki Spacerownik historyczny – Rzym i jego czarna arystokracja (Agora, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7552-710-0).

W czasie pełnienia funkcji Ambasadora we Włoszech doprowadził wraz ze Związkiem Polaków we Włoszech do powstania Muzeum Pamięci 2 Korpusu Polskiego na Monte Cassino^[6]. Jest członkiem Zarządu Fundacji^[7].

Jest wnukiem Stefana Ponikiewskiego i synem Augustyna Ponikiewskiego.