Wojciech Murdzek

W 1976 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Świdnicy, a w 1981 studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, gdzie następnie odbył studia podyplomowe w zakresie techniki mikroprocesorowej. Pracował jako konstruktor w ZEM Elmot, prowadził działalność gospodarczą, był dyrektorem oddziału firmy Procter & Gamble i prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością^[1].

W latach 1990–1998 był wiceprzewodniczącym rady miejskiej w Świdnicy. Później pełnił funkcję starosty powiatu świdnickiego^[1]. Stanął na czele lokalnego ugrupowania samorządowego Wspólnota Samorządowa Ziemi Świdnickiej. Został również członkiem stowarzyszenia samorządowo-politycznego Obywatelski Dolny Śląsk. Należy do Towarzystwa Pomocy im. Brata Alberta^[1].

W 2002 wygrał w drugiej turze wybory na urząd prezydenta Świdnicy^[2]. W kolejnych wyborach z 12 listopada 2006 wystartował z ramienia Komitetu Wyborczego Wyborców „Świdnicka Wspólnota Samorządowa”, zdobywając 56,97% głosów^[3]. W 2010 uzyskał reelekcję na trzecią z rzędu kadencję^[4]. W 2014 (startując z poparciem PO^[5]) przegrał w drugiej turze głosowania z Beatą Moskal-Słaniewską^[6]. Został natomiast wybrany do rady powiatu świdnickiego.

W 2015 został wicedyrektorem ds. rynku pracy i administracji w Dolnośląskim Wojewódzkim Urzędzie Pracy^[7].

W wyborach parlamentarnych w 2015 roku wystartował do Sejmu z listy PiS jako bezpartyjny przedstawiciel Polski Razem. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 5758 głosów^[8]. Przystąpił do powstałej w listopadzie 2017 z przekształcenia Polski Razem partii Porozumienie, stając na czele jej okręgu wałbrzyskiego oraz zasiadając w prezydium zarządu krajowego.

W maju 2018 został ogłoszony kandydatem Prawa i Sprawiedliwości na urząd prezydenta Świdnicy w wyborach samorządowych w tym samym roku^[9], jednak ostatecznie kandydatem partii w tych wyborach został w sierpniu Jacek Drobny^[10]. 20 lipca 2018 został członkiem komisji śledczej ds. wyłudzeń VAT^[11]. W wyborach w 2019 Wojciech Murdzek z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 6354 głosy^[12].

W grudniu 2019 powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju^[13]. 16 kwietnia 2020, po dymisji Jarosława Gowina, został powołany na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego^[14][15]. Stał się pierwszym w III RP ministrem odpowiadającym za naukę nieposiadającym stopnia naukowego^[16]. Został odwołany 19 października 2020^[17], co nastąpiło w związku z połączeniem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z Ministerstwem Edukacji Narodowej. W listopadzie tego samego roku powrócił do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, obejmując w nim stanowisko sekretarza stanu^[18] (od stycznia 2021 sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki). 11 sierpnia 2021 ogłosił podanie się do dymisji z funkcji wiceministra w związku z zapowiedzianym odwołaniem z rządu Jarosława Gowina^[19] (premier dymisji tej nie przyjął^[20]). Następnego dnia polityk wystąpił z Porozumienia^[21]. We wrześniu tego samego roku znalazł się wśród założycieli stowarzyszenia OdNowa Rzeczypospolitej Polskiej^[22]. Nie kandydował w kolejnych wyborach w 2023. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wiceministra.

W 2013 postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[23]. W 2009 odznaczony Brązową Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej”^[24].

Syn Józefa i Franciszki^[25]. Jest żonaty, ma dwoje dzieci – Natalię i Wiktora.