Witold Klawe
Witold Klawe (ur. 9 czerwca 1923 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 14 września 2013[1] w San Diego, Kalifornia[2], USA) – specjalista w zakresie rybactwa i oceanologii, doktor honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie
dr dr hc. Witold Klawe (1923–2013) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | mgr biologii, dr weterynarii |
Odznaczenia | |
Do gimnazjum uczęszczał początkowo w Płocku, a podczas wojny kontynuował naukę na tajnych kompletach w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego, gdzie w 1944 otrzymał świadectwo maturalne[3]. Działał w konspiracji i brał udział w Powstaniu Warszawskim[3].
Po wojnie znalazł się w zachodniej strefie okupacyjnej Niemiec. W latach 1946–1948 studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie UNRRA oraz na Uniwersytecie Monachijskim. Następnie przeniósł się do Kanady, gdzie kontynuował studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Toronto, otrzymując w 1953 dyplom biologa, a w 1955 – tytuł magistra sztuki (Master of Arts) na podstawie pracy poświęconej biologii wieloszczeta Glycera dibranchiata, którego badał na Stacji Biologicznej w St. Andrews w Nowym Brunszwiku[3]. Od 1962 był obywatelem amerykańskim[4].
Studia w zakresie oceanografii i biologii morza uzupełniał jako stypendysta na kursach podyplomowych na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego i tam wkrótce osiadł na stałe (w La Jolla), podejmując pracę w Scripps Institution of Oceanography. Związał się z Inter American Tropical Tuna Commission (IATTC), zajmując kolejne stanowiska od asystenta do samodzielnego pracownika nauki (Senior Scientist)[3].
Opublikował 70 prac naukowych w czasopismach amerykańskich, brytyjskich, francuskich, meksykańskich, radzieckich i chińskich. Dorobek dotyczy biologii organizmów morskich, głównie tuńczykom.
Przez wiele lat bezinteresownie pomagał polskim uczonym i stypendystom w USA, systematycznie przysyłał do kraju rzadkie wydawnictwa i propagował osiągnięcia nauki polskiej[4]. W 1991 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie[5], promotorem był profesor Aleksander Winnicki[6][7].