Wilhelm Leibl
Wilhelm Leibl (ur. 23 października 1844 w Kolonii, zm. 4 grudnia 1900 w Würzburgu) – wybitny[1] niemiecki malarz realistyczny i portrecista[1].
 Autoportret z 1862 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo |
| Epoka | |
 | |
Życiorys
Leibl rozpoczął naukę rysunku w wieku 16 lat[1]. W 1869 ukończył studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych[1].Za namową Gustave'a Courbet'a przeprowadził się pod koniec 1869 do Paryża, lecz wkrótce powrócił ze względu na wybuch wojny francusko-pruskiej[1][2]. Od 1873 obracał się poza głównym środowiskem artystycznym i mieszkał w Górnej Bawarii[1]. Zgromadził jednak wokół siebie grono zwolenników, tzw. Leibl-Kreis[3][2], wśród których byli m.in. Wilhelm Trübner i Carl Schuch[2]. Zaprzyjaźnił się też z Maxem Liebermannem[4]. W 1892 został mianowany profesorem swojej macierzystej uczelni[1].
Wybrane dzieła[a]
- Mina Gedon (1868/69) – Nowa Pinakoteka, Monachium
- Burmistrz Klein (1871) – Gemäldegalerie, Berlin
- Nina Kirchdorffer (1871-1872) – Nowa Pinakoteka, Monachium
- Trzy kobiety w kościele (1878-1882) – Hamburger Kunsthalle, Hamburg
- Myśliwi (1882-1886) – fragmenty w kilku niemieckich muzeach
- Czytelnicy gazet (1891) – Muzeum Folkwang, Essen
- Leibl i Sperl na polowaniu na kuropatwy (1892-1895) – Nowa Pinakoteka, Monachium
- Dziewczyna przy oknie: Babette Jordan (1899) – Muzeum Ludwig, Kolonia
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Norbert Wolf: Kunst-Epochen. 19. Jahrhundert. Stuttgart: Reclam, 2002. ISBN 978-3-15-018177-5. (niem.).