Wilhelm Ireland
Wilhelm Ireland SJ, ang. William Ireland (ur. 1636, zm. 24 stycznia 1679 w Tyburn[1]) – angielski prezbiter z zakonu jezuitów, ofiara antykatolickich prześladowań w Anglii okresu reformacji, zabity na podstawie sfabrykowanych zarzutów o udziale w spisku, na fali represji zapoczątkowanych przez Henryka VIII ustanawiającego zwierzchność króla nad państwowym Kościołem anglikańskim, czczonych przez Kościół katolicki jako męczennik za wiarę[2][3][4][5][6].
| prezbiter i męczennik | |
.jpg) | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1679 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | 15 grudnia 1929 |
| Wspomnienie | 24 stycznia |
Życiorys
Pochodził z hrabstwa Lincolnshire, a jego rodzicami byli William i Barbara z d. Eure[4]. Studia podjął na kontynencie w kolegium angielskim w Saint-Omer, a w 1655 roku rozpoczął nowicjat Towarzystwa Jezusowego w Watten[4]. Ukończywszy studia teologiczne w Liège otrzymał sakrament święceń kapłańskich (1667 r.)[7]. Został wykładowcą macierzystej uczelni i pełnił obowiązki spowiednika w klasztorze klarysek w Gravelines[7]. Ponieważ powierzono mu objęcie obowiązków prokuratora misji jezuickiej w Anglii w 1677 roku powrócił do ojczyzny i stawił się w Londynie[4]. Działalność duszpasterską prowadził ukrywając się pod nazwiskiem Ironmonger[4].
28 września 1678 roku został aresztowany za sprawą pomówienia o udział w spisku, a następnie zamknięty w więzieniu Newgate[4]. Przejęto korespondencję, zbiory biblioteczne i wszystkie dokumenty zatrzymanego[4]. Wstępne przesłuchania przeprowadziła rada królewska, a w grudniu postawiono go przed sądem razem z Janem Grove i bratem Tomaszem Pickeringiem OSB pod zarzutem udziału w rzekomym tajnym porozumieniu mającym na celu zabójstwo protestanckiego króla Karola II[3]. W procesie przedstawił dowody na to, że w kwietniu[7] kiedy pomawiany był o uczestnictwo w przygotowywanie rzekomego zamachu przebywał poza Londynem[4]. Oskarżonego na podstawie fałszywych zeznań skazano na śmierć za zdradę stanu[7] mimo interwencji w jego obronie króla Karola II[5]. W drodze na śmierć przebaczył swoim prześladowcom i wyznał przywiązanie do wyznawanej religii[3]. Wyrok przez powieszenie i poćwiartowanie wykonano 24 stycznia 1679 roku w Tyburn[7].
Znaczenie
Padł ofiarą nagonki na „papistów”, prowadzonej szczególnie gorliwie przeciwko duchowieństwu katolickiemu realizującemu powołanie wśród wiernych pozostając w łączności ze Stolicą Apostolską i uznających za głowę Kościoła katolickiego papieża[4].
Był pierwszym skazanym na śmierć za udział w sfabrykowanym przez anglikańskiego pastora Tytusa Oatesa spisku[7]. Beatyfikacji Wilhelma Irelanda dokonał papież Pius XI 15 grudnia 1929[3][8].
Wspomnienie liturgiczne błogosławionego męczennika w Kościele katolickim obchodzone jest w Dies natalis (24 stycznia)[6].