Wikipedysta:Wybielacz/SummerSlam (1992)

 Osobny artykuł: SummerSlam (1992).


SummerSlam (1992)
Motto gali

The SummerSlam You Thought You'd Never See!

Informacje
Promocja

World Wrestling Federation

Data

1992-08-29
(nadano 31 sierpnia 1992)[1][2]

Widownia

80 355

Hala

Wembley Stadium

Miejsce

Londyn, Anglia

Gale pay-per-view – chronologicznie
WrestleMania VIIISummerSlam (1992)Survivor Series (1992)
SummerSlam – chronologicznie
SummerSlam (1991)SummerSlam (1992)SummerSlam (1993)

SummerSlam (1992) było piątą edycją corocznej gali pay-per-view SummerSlam, która została wyprodukowana przez World Wrestling Federation. Miała miejsce 29 sierpnia 1992 w Wembley Stadium w Londynie, lecz została wyemitowana 31 sierpnia w Stanach Zjednoczonych. Do dnia dzisiejszego jest to jedyne główne pay-per-view, które zostało wyprodukowane poza Stanami Zjednoczonymi.

Podczas pay-per-view odbyły się dwie walki wieczoru. W pierwszej, The Ultimate Warrior zawalczył z Randym Savagem o WWF World Heavyweight Championship. Warrior wygrał walkę przez wyliczenie poza-ringowe, tym samym nie zdobywając tytułu. W drugim main evencie, The British Bulldog Davey Boy Smith przypiął Breta Harta zdobywając WWF Intercontinental Championship. WWF Tag Team Championship również były bronione, gdzie The Natural Disasters zachowali mistrzostwa po ich walce z Beverly Brothers. Kolejnym z bardziej promowanych walk był pojedynek pomiędzy Shawnem Michaelsem i Rickiem Martelem. Walka, w której specjalną stypulacją było to, iż wrestlerzy nie mogli uderzać się po twarzy, zakończyła się podwójnym wyliczeniem.

WWE uważa, że liczba fanów, których było 80 355 na gali, jest trzecią największą w historii gal WWF/E; WrestleMania 29 z 2013 miała 80 676 osób w publiczności, zaś WrestleMania III z 1987 aż 93 173 fanów na stadionie. Niektórzy uważają, że WWF wyśrubowało podawaną ilość osób z WrestleManii III, i że na SummerSlam 1992 pojawiło się ich więcej. Licząc sprzedaż biletów i towaru, WWF zarobiło ponad 3,650,000 dolarów. Niemalże wszyscy recenzenci ocenili galę bardzo pozytywnie, gdzie walka pomiędzy Smithem i Hartem została oceniona jako najlepsza w historii SummerSlam[3].

Przygotowania

SummerSlam 1992 oryginalnie miało się odbyć w Waszyngtonie. WWF jednak zadecydowało, by przenieść organizację gali do Wembley Stadium w Londynie w Anglii, przez rosnącą popularność federacji w tamtym terenie i możliwość większego zarobku za galę. Przed przenosinami, to Shawn Michaels miał zdobyć Intercontinental Championship od Breta Harta, lecz ostatecznym pretendentem stał się "The British Bulldog" Davey Boy Smith, który był idealną osobą do walki wieczoru i zdobycia tytułu ze względu na umiejscowienie gali[4].

Bret Hart, który bronił WWF Intercontinental Championship przeciwko swojemu szwagrowi The British Bulldogowi.

Odpowiednio, jednym z main eventów była walka o Intercontinental Championship pomiędzy Bretem Hartem i Davey Boy Smithem, którzy w rzeczywistości byli szwagrami, gdyż Smith był żonaty z Dianą Hart, siostrą Breta[5]. Podczas tygodniówek przed SummerSlam emitowano wywiady z Dianą i jej matką Helen, gdzie rodzina była podzielona przed nadchodzącą walką. Bruce Hart publicznie wspierał Smitha, podczas gdy Owen Hart był po stronie Breta[6]. Diana powiedziała, że sama nie wie komu kibicować, gdyż obaj są jej równie bliscy. Ostatecznie stwierdziła, że nie chce, aby któremuś z nich stała się większa krzywda.[7]. Przed walką, Smith był hospitalizowany ze względu na prawdziwą kontuzję związaną z zakażeniem gronkowcem w jego kolanie, co odbyło się podczas walki z Mikem Sharpem 20 lipca w Worcester, Massachusetts (zostało to ujawnione przez jego żonę lata później w dokumencie Hart & Soul); pomimo obaw o zdrwoei, zdecydował zawalczyć tak jak planowano[4]. Bret Hart później ujawnił w wywiadzie, że wątpił w prawdę o kontuzji i myślał, że Davey Boy miał problemy z dragami, gdyż dwa miesiące przed ich walką nie mógł się z nim skontaktować by omówić szczegóły walki na Wembley. Kiedy mu się udało, Smith mu powiedział, że nie spał ponad 48 godziny. Jednakże, Hart również stwierdził, że Smith miał problemy osobiste, które odbiły się na wykonywanych spotach w walce[8].

Drugą walką wieczoru był pojedynek o WWF World Heavyweight Championship pomiędzy The Ultimate Warriorem i Randym Savagem. Ich feud zaczął się jeszcze w sierpniu 1990, kiedy Sensational Sherri, która była menadżerką Savage'a, próbowała namówić Warriora na walkę pomiędzy nim a Savagem na SummerSlam 1990. Warrior odmówił i porwał kontrakt na walkę, który dała mu Sherri. Później tego samego miesiąca, Warrior porwał suknię Sherri podczas jednej z walk z Savagem. Przez kolejnych sześć miesięcy alczyli ze sobą na house showach, lecz Savage nie zdołał wygrać tytułu[6]. Savage zainterweniował na Royal Rumble 1991 w walce Warriora z Sgt. Slaughterem, pozwalając temu drugiemu zdobyć tytuł[9]. Po tym wydarzeniu, Savage i Warrior zgodzili się, by zawalczyć ze sobą w retirement matchu na WrestleManii VII. Warrior wygrał walkę, lecz po niej Savage przeszedł faceturn, po tym jak powrócił do związku z Miss Elizabeth[10]. Savage kontynuował pracę dla WWF, lecz feud z Ultimate Warriorem nie był kontynuowany[6]. W następnym roku, rywalizacja została przywrócona, gdy Ultimate Warriorowi została obiecana walka o WWF World Heavyweight Championship, który Savage zdobył od Rica Flaira na WrestleManii VIII. Flair i jego menadżer Mr. Perfect byli wściekli, iż Flair nie otrzymał rewanżowej walki. Zdecydowali więc, aby spowodować napięcie pomiędzy Savagem i Warriorem, gdzie Perfect ogłosił 8 sierpnia 1992, że negocjował z Savagem, swoim byłym rywalem, aby być obecnym przy jego narożniku w walce na SummerSlam. W przyszłym tygodniu Perfect powiedział, że Ultimate Warrior był zainteresowany jego serwisami, więc ogłosił, że pojawi się przy narożniku jednego z nich, ale nie powiedział przy którym. Podczas SummerSlam Spectacular, czyli show, które miało promować pay-per-view, Savage i Warrior zawalczyli z The Nasty Boys. Perfect i Ric Flair zainterweniowali w walce, lecz Savage i Warrior zdołali ich razem przepędzić[6].

Do karty walk postanowiono dodać dwa tag team matche. Money Inc. (Ted DiBiase i Irwin R. Schyster) oraz The Legion of Doom (Hawk i Animal) feudowali ze sobą w 1992 o WWF Tag Team Championship. The Legion of Doom posiadało owe mistrzostwa, dopóki Hawk nie przeszedł testu na wykrycie narkotyków w organizmie. W rezultacie, WWF go zawiesiło, a drużyna szybko straciła tytuły na rzecz Money Inc[11][12]. Kiedy kara Hawka już upłynęła, ogłoszono rewanż mający miejsce na Summerslam. Walka została ogłoszona jako title match, lecz Money Inc. straciło tytuły na rzecz The Natural Disasters, przez co ostatecznie na szali nie znalazło się nic[13].

W międzyczasie, Natural Disasters Earthquake i Typhoon) oraz Beverly Brothers (Beau i Blake) zaczęli rywalizację w programach WWF od 30 czerwca 1992. Typhoon zaatakował The Geniusa, który menadżerował Beverlys, podczas gdy Earthquake walczył sam z wrogimi braćmi. Pierwsza ich walka została wyemitowana na Prime Time Wrestling 20 lipca;[6]; tego samego dnia, Disasters zdobyli WWF Tag Team Championship od Money Inc.[13]. W rezultacie, ich walka stała się pojedynkiem o owe tytuły mistrzowskie na SummerSlam.

Oprócz powyższych walk o tytuły, na gali nie zabrakło walki pomiędzy Shawnem Michaelsem i Rickiem Martelem. Ich rywalizacja skupiła się na próbie pozyskania menadżerki Michaelsa, Sensational Sherri, przez Martela. Podczas jednej z walk Michaelsa, która miała miejsce 9 sierpnia 1992, Martel mrugnął okiem w stronę Sherri, która zrewanżowała się pozytywnym gestem. Podczas SummerSlam Spectacular, Sherri przyszła w okolice ringu podczas walki Martela, by go uwieść[6]. W rywalizacji, Michaels i Martel byli heelami, którzy skupiali się głównie na swoim wyglądzie, więc Sherri nie zgodziła się na to, by uderzali się po swoich twarzach podczas walki na SummerSlam[14].

Gala

Osobistości telewizyjne[15]
Role:Name:
KomentatorzyVince McMahon
Bobby Heenan
Przeprowadzający
wywiady
Lord Alfred Hayes
Sean Mooney
Gene Okerlund
KonferansjerHoward Finkel
SędziowieMike Chioda
Danny Davis
Earl Hebner
Joey Marella

Przed rozpoczęciem nadawania gali na pay-per-view, zostały nagrane dwie walki na rzecz Prime Time Wrestling. Owe walki nie były reklamowane w amerykańskiej telewizji na tygodnie przed SummerSlam. Vince McMahon, który komentował galę, nazwał je "bonusowymi walkami". W pierwszej walce, "Hacksaw" Jim Duggan i The Bushwhackers (Bashwkacer Luke i Bushwhacker Butch) pokonali The Mountiego i The Nasty Boys (Briana Knobsa i Jerry'ego Sagsa). W drugiej walce, Papa Shango pokonał Tito Santanę przez przypięcie[15].

W walce otwierającą galę PPV, The Legion of Doom (Hawk i Animal) zawalczyli z Money Inc. (Tedem DiBiasem i Irwinem R. Schysterem). The Legion of Doom użyło swojej przeważającej siły i rozmiaru, by dominować nad przeciwnikami w pierwszych minutach walki. Money Inc. jednak zaczęło odrabiać straty, kiedy Hawk nie trafił flying clotheslinem. Hawk próbował zmienić się ze swoim partnerem, lecz oponenci odsuwali go od Animala stojącego przy narożniku. Ostatecznie, Hawk i Schyster wykonali na sobie atak w tym samym momencie, po czym Hawk zmienił się z Animalem, i Legion of Doom próbowało wykonać Doomsday Device, ich znany ruch. Schyster przerwał wykonanie tego ruchu, lecz Animal popchnął Schystera w DiBiasego. Następne, Animal wykonał powerslam na DiBiasem i przypiął go, zdobywając zwycięstwo[16][17].

W drugiej walce na gali, Nailz zmierzył się z Virgilem. Nailz poświęcił większość walki na podduszaniu Virgila. Ten zaś odzyskał siły kilka razy i próbował wykonać różne ofensywne manewry, lecz za każdym razem Nailz odzyskiwał przewagę. Ostatecznie, Nailz wygrał walkę po wykonaniu sleeper holdu. Po walce, zaatakował Virgila policyjną pałką[16][17].

Shawn Michaels zawalczył z Rickiem Martelem o Sensational Sherri na wyłączność.

W kolejnej walce, Shawn Michaels i Rick Martel zawalczyli ze sobą w walce, w której nie mogli uderzać siebie po twarzy.

Shawn Michaels fought Rick Martel in order to win the affection of Sensational Sherri.

In the following match, competitors Shawn Michaels and Rick Martel were unable, due to a pre-match stipulation, to hit each other in the face. The two men exchanged holds but were both preoccupied with looking to ringside for approval from Sensational Sherri. Martel gained the advantage by throwing Michaels to the outside of the ring and attacking him there. When the two returned to the ring, they took turns attempting to pin their opponent, pulling down their opponent's wrestling tights to reveal their buttocks each time. Michaels then kicked Martel and tried to pin him, but the referee stopped the three-count because Michaels' feet were on the ropes. Both wrestlers broke the pre-match stipulation by slapping each other in the face. Sherri pretended to faint, which drew the attention of both wrestlers. Michaels and Martel argued over who would carry Sherri backstage, with each man carrying her a few feet before being stopped by his opponent. Both wrestlers were counted out, but they continued to argue. Martel tried to revive Sherri by throwing water on her, but he hit Michaels as well. Michaels dropped Sherri and chased Martel backstage; upset at being left behind by both men, Sherri screamed and cried as she walked backstage.[16][17]

The tag team championship match came next, which saw the Beverly Brothers (Beau and Blake) attack the Natural Disasters (Earthquake and Typhoon) before the bell. The Disasters used their size and strength to gain the advantage, but Earthquake accidentally performed an avalanche on Typhoon. The Beverlys controlled the match for several minutes, with Blake executing a splash and a front facelock. Typhoon recovered and clotheslined both opponents but was unable to tag in Earthquake. Later, Typhoon attempted to make the tag again, but Beau distracted Earthquake; while the referee's back was turned, The Beverlys' manager, The Genius handed Blake a metal scroll, which Blake used to hit Typhoon. Typhoon recovered, however, and Earthquake entered the ring and controlled the remainder of the match. He performed a powerslam on Beau before pinning him with an Earthquake splash.[16][17]

Przypisy