Wikipedysta:Plogeo/Geografia astronomiczna

Sławomir Miklaszewski

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1874 Augustów
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1949 Iłża
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	gleboznawca, wykładowca akademicki
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Stanowisko	kierownik Zakładu Gleboznawstwa
Odznaczenia

Sławomir Miklaszewski (ur. 11 listopada 1874 w Augustowie, zm. 5 stycznia 1949 w Iłży) - polski naukowiec, gleboznawca, profesor Politechniki Warszawskiej, twórca "polskiej szkoły gleboznawstwa".

Sławomir Miklaszewski urodził się w Augustowie w Królestwie Kongresowym pod zaborem rosyjskim jako syn Jana i Celiny (z domu Brzozowskiej^[1][2] lub Brzostowskiej^[3]). Maturę zdał w III Rządowym Gimnazjum Filologicznym w Warszawie. W latach 1895-1899 studiował na Oddziale Przyrodniczym Wydziału Fizyko-Matematycznego Uniwersytetu Warszawskiego gdzie zajmował się głównie chemią analityczną. W tym okresie pracował również jako wolontariusz w Zakładzie Mineralogji i Petrografii ,gdzie pod opieką prof. Aleksandra Lagorio badał rozpuszczalność minerałów skałotwórczych w magmach różnego składu chemicznego. Po przedstawieniu rozpraw pod tytułem: "Działanie cynk-etylu na chlorek nitrozylu" oraz "Badanie produktów utlenienia β-propyl-heksyl-hydroksylaminu" (obie w języku rosyjskim) w 1899 r. uzyskał stopień naukowy kandydata nauk przyrodniczych.

Po ukończeniu studiów 1 października 1899 r. Sławomir Miklaszewski zostaje mianowany starszym asystentem przy Katedrze Chemji Rolniczej w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przez dwa lata, pod kierownictwem prof. dr. Emila Godlewskiego (seniora), pracował głównie nad zjawiskami i przebiegiem nitryfikacji w glebie, absorpcją fizykochemiczną w zeolitach, a także nad fosforanem czterowapniowym w żużlach. W 1900 r. uczestniczył w, odbywającym się z okazji jubileuszu Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zjeździe Przyrodników i Lekarzy, był członkiem Komisji ustalającej polskie słownictwo chemiczne^[1][4].

Stołeczną instytucją, która na początku XX w. była zainteresowana rozwojem gleboznawstwa na ziemiach polskich była Sekcja Rolna Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu. W 1901 r. Delegacja (Komisja) Trzecia, czyli Gleboznawcza, Sekcji Rolnej podjęła uchwałę o powołaniu do życia Pracowni Gleboznawczej przy warszawskim Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Stanisław Leśniowski, ówczesny Dyrektor Muzeum, zwrócił się do prof. Godlewskiego o polecenie osoby o wykształceniu przyrodniczym, która mogłaby się zająć badaniem gleb ziem polskich. Wybór padł na Miklaszewskiego, który już w jesieni 1901 r. zaczął organizować Pracownie. Oficjalne otwarcie Pracowni Gleboznawczej odbyło się 1 stycznia 1902 r., a Miklaszewski został, z ramienia Komisji Gleboznawczej ówczesnej Sekcji Rolnej, mianowany jej organizatorem i kierownikiem. Stanowisko to piastował przez cały okres istnienia placówki. W Pracowni wykonywano rozmaite analizy i oznaczenia materiału glebowego, lecz w największym zakresie analizę uziarnienia (metodą Schönego) i oznaczenie ilości węglanów (metodą Scheiblera), co znalazło odzwierciedlenie w artykułach publikowanych przez Miklaszewskiego. W 1906^[1] lub 1907 r.^[5], wkrótce po przejęciu placówek organizacyjnych Sekcji Rolnej przez nowo powstałe Centralne Towarzystwo Rolnicze, Sekcja Gleboznawcza wyodrębniła działalność Pracowni z Muzeum tworząc z niej samodzielną placówkę. W 1919 r. Pracownia, wraz z całym swym dorobkiem, została włączona do Zakładu Gleboznawstwa Politechniki Warszawskiej^[1][5].

Sławomir Miklaszewski od początku działalności Centralnego Towarzystwa Rolniczego, kiedy to został powołany na stanowisko sekretarza, zaangażował się czynnie w prace Towarzystwa, później piastował również funkcję przewodniczącego. Szczególnie wspierał rozwój doświadczalnictwa rolniczego. Miał duży wkład w prace Wydziału Doświadczalno-Naukowego CTR oraz Związku Rolniczych Zakładów Doświadczalnych Rzeczypospolitej Polskiej działając w Zarządzie lub Radzie tych instytucji. Od 1925 r. redagował nowo powstałe czasopismo „Doświadczalnictwo Rolnicze"^[1][6]. Równie mocno, jako członek Zarządu, Miklaszewski zaangażował się w działalność Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. (Co to za instytucja????) wygłaszając referaty o tematyce gleboznawczej. W 1913 r. powołał przy TNW "Pracownie Gleboznawczą" i „Biuro Atlasu Gleboznawczego". Przed wojną zdążył wykonać jedynie mapy gleboznawcze okolic Lublina w skali 1:200 000, później działalność Biura ograniczono, a od 1918 r. zawieszono działalność^[6][7].

członkiem Głównego Komitetu międzynarodowego Towarzystwa Gleboznawczego (komisja 1950)

Również doceniając ważne znaczenie gleboznawstwa dla doświadczalnictwa, rolniczego prof. Miklaszewski oddaje cały zasób swej rozległej wiedzy Wydziałowi Doświadczalno Naukowemu C.T.R. i Związkowi Rolniczych Zakładów Doświadczalnych R. P. wchodząc w skład Zarządu i Rady tych instytucji.(1950)

i inne organizacje 1950 19

Udział w kongresach i zjzadach (1980)Zjazdy MTG (1949, 1950, 1974)

Podróże

Dydaktyka (1980), 1949 196, 1950 19, 1974 6, 7)

Badał Profile, klasyfikował i oceniał przydatnośc rol. Badał gleby pl jako profile i widział w nich indiwidua.

W 1946 honorowy przewodniczący ptgleb (1974 6) działał aktywnie w nim do końca swego życia

Krytykował zarówno podejście gdzie dzielis się gleby pod względem czyyników geologicznych jak i podejście gdy klimatogeniczne. Utrzymywał, że wszystkie gleby powstają pod wpływem wszystkich czynników, wzmacniających się i znoszących, z których ten, który wysunie się na prowadzenie nadaje charakter glebie. Typy gleby widział jako osobniki (indywidua) o cechach niezmiennych (w danym klimacie i w czasie życia ludzkiego). Uważał, że istnieją one obiektywnie a zdaniem badacza jest je odkryć. (Gleby Polski s. 36-45)

Nie kożystał ślepo z dorobku ani rosjan, ani Niemców lecz stworzył własny punkt widzenia (1974)

Publikuje w Fzjogr. Prace TRW „Doświadczalnictwo Rolnicze" (Redaktor, założyciel od 1925, 1950)),

Mapy 1907 1924 - pierwsza w świecie całej PL, wzór dla innych krajów (1950 16)Klasyfikacja (1980) - duzy nacisk na rodzaj i gatunek, miała duży wpływ na SgP(1974 5 i 6,)ojciec gleboznawstwa (1980) Połączenie Ros z niem patrzeniem (Broszura 21) Gleba jako indiwiduum (osobnik Broszura 21) Gleba pod względem profilowym (1950)Znał gleby i rolWprowadził termin rędziny do miedzynarodowego gleb i spopularyzował (1974)Najwibitniejszy swego czasu i jeden z czołowych świata (1974)

W r. 1909, na wystawie rolniczej w Częstochowie, otrzymuje dyplom uznania(najwyższą nagrodę) w dziale naukowym za profile gleb polskich oraz całokształtdziałalności Pracowni Gleboznawczej.

Na powszechnej Wystawie Krajowej po1924 r.w Poznaniu przyznano Mu dyplom zasługi — najwyższe odznaczenieza całość prac w dziedzinie gleboznawstwa polskiego (1949)

Pierwszą opublikowaną pracą Stanisława Miklaszewskiego był artykuł „Sposoby brania prób ziemi do badań w pracowni i badanie ziemi”, wydany w 1903 r. w Pracach Delegacji Doświadczalnej przy Sekcji Rolnej w Warszawie. Między rokiem 1903 a 1949 Miklaszewski opublikował 140 oryginalnych prac naukowych i popularnonaukowych. Już po jego śmierci, w 1952 r., ukazał się wydany przez współautora prof. Leona Staniewicza podręcznik "Rozpoznawanie gleb w polu". (76 183) Z pośród tych 141 publikacji najwięcej, bo aż 56, dotyczy opisów gleb regionalnych, w których autor ogólnie opisywał środowisko przyrodnicze oraz napotkane podczas podróży gleby, wraz z ich dokumentacją analityczną. W miarę możliwości tłumaczył też genezę i rolniczą przydatność danych gleb, lecz nie miał też oporów by przyznać się do braku jeszcze rozumienia danej gleby. Miklaszewski wyjaśniał, że ze względu na bardzo małą wiedzę o glebach w różnych regionach i brak klasyfikacji gleb Polski należy zgromadzić dostatecznie dużo materiału źródłowego, aby móc dokonać ogólnej syntezy całego kraju według jednostek wyróżnionych w klasyfikacji. Syntezy tej próbował dokonać w 10 opublikowanych podręcznikach. Oprócz tego powstało 17 książek i artykułów popularnonaukowych, 17 prac metodycznych, 17 rozpraw o genezie i klasyfikacji gleb, 13 map, 6 prac o zastosowaniach rolniczych i 5 sprawozdań ze zjazdów gleboznawczych(76 185-186).

,Gleby polskie -najkapitalniejsza (1949, 1950 19), zwłaszca 3 wydanie z 1930 r. (1974)Pracował nad dziełem ,,Gleba istota nieznana“. Opracował monografię o historii Sekcji Gleboznawczej Centralnego Towarzystwa Rolniczego, przygotował do druku IV wydanie „Rozpoznawania gleb w polu“(1950 20)

• Daniel Kamiński: Sławomir Miklaszewski (1874-1949) : wybitny polski gleboznawca. Warszawa: Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego, 2015. ISBN 978-83-939779-4-9. [dostęp 2018-09-29].

• Komitet Obchodu Jubileuszowego: Obchód jubileuszowy trzydziestoletniej pracy naukowej i społecznej Sławomira Miklaszewskiego. Warszawa: 1929-10-26, s. 1-92. [dostęp 2015-08-14].Sprawdź autora:1.

• Sławomir Miklaszewski: Gleby Polski. Wyd. III. Warszawa: Komisja Wydawnicza Tow. Bratniej Pomocy Studentów Politechniki Warszawskiej, 1930, s. 1-639. (pol.).

• Michał Strzemski: Historia gleboznawstwa polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1980, s. 207-224. ISBN 83-09-00390-0. (pol.).

• Leon Staniewicz. Wspomnienia pośmiertne T.N.W.: Sławomir Miklaszewski (1875-1949). „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. 42, s. 193-202, 1949. [dostęp 2015-08-14]. (pol.). 

• Leon Staniewicz. Wspomnienia o ś.p. Profesorze Sławomirze Miklaszewskim. „Roczniki Gleboznawcze”. 1, s. 15-21, 1950. Polskie Towarzystwo Gleboznawcze. [dostęp 2015-08-14]. (pol.). 

• Joanna Radziewicz. Sławomir Miklaszewski – wybitny polski gleboznawca. „Rolniczy Magazyn Elektroniczny”, marzec 2008. Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego. ISSN 1734-3070. [dostęp 2015-08-14]. (pol.). 

• Franciszek Kuźnicki. Scientific activity of Sławomir Miklaszewski in the 100th anniversary of his birth. „Roczniki Gleboznawcze”. 25 (dod.), s. 3-13, 1974. [dostęp 2015-08-14]. (ang.). 

• Michał Strzemski. Sławomir Miklaszewski jako twórca polskiej szkoły gleboznawczej. „Roczniki Gleboznawcze”. 27 (2), s. 11-18, 1976. [dostęp 2015-08-14]. (pol.). 

• Stanisław Białołusz. Piśmiennictwo Sławomira Miklaszewskiego. „Roczniki Gleboznawcze”. 27 (2), s. 183-201, 1976. [dostęp 2015-08-14]. (pol.). 

• S. Białołusz, J. Marcinek, T. Stuczyński, R. Turski. Soil Survey, Soil Monitoring and Soil Database in Poland.. „European Soil Bureau”. Research Report No. 9, s. 263-273, 2005. Luksemburg. [dostęp 2015-10-05]. (ang.). 

• Sławomir Miklaszewski. Przyczynek do występowania typów gleb na ziemiach Polskich. „Pamiętnik Fizyograficzny”. DZIAŁ II. GEOGRAFIA, GEOLOGIA, MINERALOGIA i PEDOLOGIA.. 22, s. 1 — 12, 1914. K. Stołyhwo. Warszawa. [dostęp 2015-10-05]. (pol.). 

SORTUJ:Miklaszewski, Sławomir

Kategoria:GleboznawcyKategoria:Polscy przedstawiciele nauk rolniczychKategoria:Urodzeni wKategoria:Zmarli w 1949Kategoria:Absolwenci i studenci Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego

Geografia astronomiczna — dział geografii fizycznej, nauka opisująca Ziemię jako planetę oraz badająca konsekwencje tego faktu, a także sposoby przedstawienia jej na płaszczyźnie.

Funkcje gleby:wymienia się wiele zadań jakie spełnia ona w środowisku geograficznym, a które można ująć w pięć podstawowych funkcji:- środowiskotwórczą - wyrażającą się udziałem gleby w kształtowaniu lub rozwo-ju: klimatu lokalnego, gospodarki wodnej, szaty roślinnej, czy też rzeźby;- ekologiczną, określaną również jako funkcja przestrzeni życiowej i zasobów genowych - z uwagi na udział gleby w przepływie energii oraz obiegu i retencji pierwiastków biogennych;- edaficzną, inaczej zasobu naturalnego - rozumianą jako generowanie przez glebę warunków rozwoju dla roślin i zwierząt;- sozologiczną, nazywaną również regulacyjną - poprzez udział gleby w neutrali-zacji szkodliwych wpływów egzogenicznych, zwłaszcza antropogenicznych;- gospodarczą (użytkową) - jako że gleba stanowa „warsztat pracy" dla części zatrudnionych w pierwszym sektorze gospodarki,http://rcin.org.plGeografia gleb jako dyscyplina fizycznogeograficzna