Wikipedysta:Dalenvelk/Justin Gabriel

Lloyd rozpoczął treningi wrestlerskie pod okiem swojego ojca – Paula Lloyda, znanego fanom wrestlingu pod pseudonimem The Pink Panther^[2]. Trenował na własnym podwórku, gdzie ustawione były dwa ringi. Oficjalnie zadebiutował w 1997 roku, mając zaledwie 16 lat^[3]. Przyjął pseudonim ringowy PJ Black i wraz z Rayem Leppanem utworzył tag team Pure Juice^[2]. Po tym, jak jego ojciec został postrzelony i zamordowany na jego oczach, Lloyd przeprowadził się do Wielkiej Brytanii^[3].

Lloyd spędził na Wyspach Brytyjskich pięć lat; trenował w szkółce Frontier Wrestling Alliance pod okiem Alexa Shane'a i Marka Sloana^[3]. Dla federacji pierwszy raz zawalczył w 2003 roku. Odbył też występ dla brytyjskiego oddziału International Pro Wrestling^[4].

W 2005 powrócił do Południowej Afryki, gdzie nawiązał współpracę z World Wrestling Professionals (WWP). Podczas pobytu w federacji rywalizował między innymi z Mikey'em Whiplashem^[5]. 1 listopada 2007 PJ Black stał się pierwszym posiadaczem WWP World Cruiserweight Championship, pokonując The Playa w walce o nowo utworzone mistrzostwo^[6]. Jego panowanie trwało 13 dni, utracił tytuł w pojedynku z Lizzardem^[6]. 10 stycznia 2009 zmierzył się z Joem E Legendem w przegranym starciu o WWP World Heavyweight Championship; podczas walki doznał oparzeń w wyniku nieudanego spotu z ogniem^[7][8]. Ostatnią walkę w Afryce Południowej stoczył 8 listopada 2008, podczas gali WWP Carnival City Casino; przegrał wówczas pojedynek z Terrim Middouxem^[9].

W 2008 Lloyd jako pierwszy Południowoafrykańczyk w historii podpisał kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE)^[10]. Został przypisany do rozwojówki federacji – Florida Championship Wrestling (FCW). Zadebiutował 22 lutego 2008 pod swoim prawdziwym nazwiskiem i przegrał walkę z Kawalem^[11]. W następnym miesiącu jego pseudonim ringowy zmieniono na Justin Angel^[12]. W czerwcu utworzył tag team z Krisem Loganem. Nowa drużyna szybko rozpoczęła rywalizację z The Dude Busters (Barretą i Croftem) – ówczesnymi posiadaczami FCW Florida Tag Team Championship. Po kilku przegranych walkach^[13][14], 9 sierpnia 2009 Logan i Angel pokonali Dude Busters, stając się mistrzami drużynowymi^[15]. Tytuły utracili trzy tygodnie później, w starciu z braćmi Rotundo (Dukem i Bo)^[16].

Po utracie mistrzostw duet zakończył wspólną działalność. Angel powrócił do rywalizacji singlowej, pokonując Vance'a Archera i Sheamusa w kolejnych tygodniach sierpnia i września^[17][18]. 11 października 2009 pokonał Heatha Slatera w 2-Out-Of-3 Falls matchu o Florida Heavyweight Championship^[19]. Przez resztę 2009 skutecznie bronił tytułu w starciach z Drew McIntyrem, Erikiem Escobarem, Heathem Slaterem i Curtem Hawkinsem^[20]. W lutym 2010 zmienił pseudonim na Justin Gabriel przez występy w programie NXT. 28 marca utracił Florida Heavyweight Championship na rzecz Alexa Riley'ego^[21]. Nie zdołał odzyskać mistrzostwa w walce rewanżowej^[22]. W maju rozpoczął rywalizację z Leo Krugerem. Gabriel pokonał Krugera w pojedynku na FCW TV z 27 czerwca^[23], lecz uległ rywalowi w starciu rewanżowym podczas odcinka z 25 lipca; był to jego ostatni występ dla FCW^[24].

16 lutego 2010 ogłoszono, że Angel weźmie udział w pierwszym sezonie programu NXT, przyjmie pseudonim "Justin Gabriel", a jego scenariuszowym mentorem zostanie Matt Hardy^[25]. W ringu NXT zadebiutował 2 marca, kiedy wraz z Hardym pokonał Skipa Sheffielda i Williama Regala^[26]. W kolejnym tygodniu zdołał wygrać pojedynek z Wadem Barrettem^[27], lecz 16 marca on i Hardy ulegli w starciu drużynowym z CM Punkiem i Darrenem Youngiem^[28]. Gabriel dotarł aż do finałowego odcinka sezonu, gdzie został wyeliminowany; zajął trzecie miejsce finalnego rankingu żółtodziobów^[29].

7 czerwca 2010, podczas odcinka Raw, Gabriel i reszta uczestników pierwszego sezonu NXT zainterweniowała w walkę między CM Punkiem a Johnem Ceną; grupa zaatakowała obu zawodników, komentatorów i spikera Justina Robertsa, po czym zdemolowała ring i jego otoczenie^[30]. Tydzień później ofiarą ich ataku stał się Generalny Menedżer Raw Bret Hart, który nie zgodził się podpisać kontraktu z żółtodziobami^[31]. Na gali Fatal 4-Way frakcja wtrąciła się w walkę wieczoru o WWE Championship, odbierając Johnowi Cenie szansę na zdobycie mistrzostwa^[32]. Podczas następnego Raw Vince McMahon zwolnił Harta, a rolę Generalnego Menedżera zajęła anonimowa osoba. Nowy Menedżer Raw podpisał kontrakty z członkami grupy^[33], a w kolejnym tygodniu frakcja przyjęła nazwę The Nexus^[34]. 12 lipca stajnia pokonała Johna Cenę w 6-on-1 Handicap matchu^[35]. Punktem kulminacyjnym rywalizacji Nexus z Ceną i rosterem Raw było czternastoosobowe starcie drużynowe na gali SummerSlam. Gabriel był jednym z dwóch ostatnich przetrwałych zawodników Nexus, ostatecznie jednak walkę wygrała drużyna Johna Ceny^[36].

Dzięki wygranej Barretta na gali Hell in a Cell Cena został zmuszony do dołączenia do Nexus^[37]. Na kolejnej gali pay-per-view Cena i David Otunga zdobyli WWE Tag Team Championship^[38]. 25 października Otunga dobrowolnie przekazał mistrzostwa Gabrielowi i Heathowi Slaterowi^[39]. Członkowie Nexus utracili tytuły po dwóch miesiącach panowania, na rzecz Santino Marelli i Vladimira Kozlova^[40]. Na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs próbowali odzyskać mistrzostwa w walce rewanżowej, starcie jednak przerwała interwencja członka Nexus Michaela McGillicutty'ego^[41].

Kiedy w styczniu 2011 rolę lidera Nexus przejął CM Punk, Gabriel i Slater odmówili dalszej współpracy z grupą^[42]. 14 stycznia, podczas SmackDown, pomogli Barrettowi i Ezekielowi Jacksonowi w ataku na Big Showie^[43]. Tydzień później nowa frakcja otrzymała nazwę The Corre i jeszcze tej samej nocy, dzięki pomocy grupy, Gabriel zdołał pokonać World Heavyweight Championa Edge'a w zwykłej walce singlowej^[44]. 18 lutego Gabriel i Slater zmierzyli się z Santino Marellą i Vladimirem Kozlovem w starciu o mistrzostwa drużynowe, lecz walkę zakończyła interwencja The Corre^[45]. Podczas gali Elimination Chamber wygrali starcie rewanżowe, zdobywając WWE Tag Team Championship po raz drugi^[46]. Następnej nocy, na Raw, utracili tytuły na rzecz Johna Ceny i The Miza, lecz kilka minut po przegranej odzyskali je w kolejnej walce, dzięki pomocy samego Miza^[47]. The Corre rywalizowało z Big Showem, a podczas WrestleManii XXVII frakcja została pokonana przez rywala i jego drużynę, składającą się jeszcze z Kane'a, Santino Marelli oraz Kofiego Kingstona^[48]. Podczas SmackDown z 22 kwietnia Gabriel i Slater stracili Tag Team Championship na rzecz Big Showa i Kane'a; po walce Gabriel został zaatakowany przez Slatera obwiniającego go o przegraną^[49]. 6 maja Gabriel, Slater i Barrett wyrzucili Jacksona z ugrupowania, jednocześnie rozpoczynając rywalizację z zawodnikiem^[50]. 10 czerwca Barrett wystawił Gabriela i Slatera, kończąc działalność The Corre^[51]. Gabriel i Slater kontynuowali jednak współpracę i wkrótce rozpoczęli rywalizację z The Usos. 17 czerwca przegrali walkę z rywalami^[52], jednak zdołali wygrać starcie rewanżowe tydzień później^[53]. Po kolejnej przegranej, 8 lipca na SmackDown, duo pokłóciło się i rozstało^[54]. W kolejnym tygodniu Gabriel pokonał Slatera w walce singlowej i stał się protagonistą^[55].

Na czerwcowej gali Money in the Bank Gabriel wziął udział w Money in the Bank Ladder matchu, który ostatecznie wygrał Daniel Bryan^[56]. Przez resztę 2011 Gabriel pokonywał różnych zawodnikach na Superstars, nie znajdywał jednak sukcesów podczas innych tygodniówek WWE^[57].

W styczniu 2012 uratował Hornswoggle'a przed atakiem ze strony Slatera i Cody'ego Rhodesa^[58]. W kolejnych tygodniach pokonał Slatera, lecz przegrał pojedynek z Rhodesem^[59][60]. Na Elimination Chamber zmierzył się z Jackiem Swaggerem w starciu o WWE United States Championship, nie zdołał jednak zdobyć mistrzostwa^[61].

Gabriel rozpoczął krótką rywalizację z Tysonem Kiddem. Po kilku stoczonych walkach rywale zaczęli okazywać sobie szacunek i ostatecznie połączyli siły tworząc tag team^[62]. Podczas WrestleManii XXVIII wzięli udział w dark matchu przeciwko The Usos i posiadaczom WWE Tag Team Championship – Primo i Epico; z walki zwycięsko wyszli mistrzowie^[63], podczas starcia Gabriel doznał kontuzji łokcia, która wykluczyła go z akcji na kolejne kilka tygodni^[64]. Powrócił 30 maja, podczas odcinka NXT, pomagając Derrickowi Batemanowi i Percy'emu Watsonowi pokonać JTG, Fandango i Michaela McGullicutty'ego^[65].

Na gali No Way Out Gabriel i Kidd nie zdołali wygrać Fatal 4 Way Tag Team matchu o miano pretendenckie do mistrzostw drużynowych^[66]. Po utworzeniu przez WWE brandu NXT Gabriel wziął udział w turnieju mającym wyłonić pierwszego posiadacza NXT Championship; został wyeliminowany po przegranym pojedynku z Michaelem McGillicuttym^[67].

Podczas odcinka Main Event z 3 października duo Gabriela i Kidda, nieoficjalnie nazywane „Airstrike”, przegrało starcie z Santino Marellą i Zackiem Ryderem^[68]. Na gali Survivor Series dołączyli do Reya Mysterio, Sin Cary i Brodusa Claya, pokonując The Prime Time Players (Titusa O'Neila i Darrena Younga), Primo, Epico i Tensaia^[69]. W styczniu 2013 Kidd doznał poważnej kontuzji kolana, co ostatecznie zakończyło jego współpracę z Gabrielem^[70].

17 kwietnia Gabriel wygrał Battle Royal o prawo walki o WWE Intercontinental Championship. Z mistrzem, Wadem Barrettem, zmierzył się jeszcze tej samej nocy; pojedynek przegrał^[71].

Gabriel nie wystąpił na żadnej gali pay-per-view w 2013. Przez większość roku występował jedynie na Main Event i Superstars^[72]. We wrześniu wdał się w rywalizację między Danielem Bryanem a Triple H'em i The Shield, stając po stronie Bryana wraz z innymi face'ami^[73]. 23 września Gabriel i reszta protagonistów zmierzyli się z The Shield w 11-on-3 Handicap matchu; Gabriel został wyeliminowany przez Romana Reignsa, lecz ostatecznie jego drużyna wygrała^[74].

W 2014 wystąpił na WrestleManii XXX, biorąc udział w przegranym Andre the Giant Memorial Battle Royalu^[75]. W połowie roku zaczął pojawiać się częściej w brandzie rozwojowym – NXT. Tam pomagał promować młodsze gwiazdy, przegrywając walki z Nevillem, Tylerem Breezem czy Hideo Itamim^[76]. Po porażce w pojedynku z Samim Zaynem podczas NXT z 3 lipca Gabriel i jego były tag-team-partner Tyson Kidd zaatakowali Zayna^[77]. W kolejnym tygodniu pokonali Neville'a i Zayna^[77]. Dołączyli do turnieju mającego wyłonić pretendentów do NXT Tag Team Championship, zostali jednak wyeliminowani przez Zayna i Adama Rose'a^[78]. 11 września 2014 Gabriel pokonał Sin Carę, była to jego ostatnia odnotowana wygrana w WWE^[79]. 28 listopada nie zdołał wygrać Battle Royalu o WWE United States Championship^[80].

Przez kolejne miesiące Gabriel pracował jako jobber. Pojawiał się w programach WWE jako członek Exotic Express Adama Rose'a; odgrywał postać The Bunny'ego – królika-atlety^[81]. 13 stycznia 2015 przegrał pojedynek z Rusevem; była to jego ostatnia walka dla federacji^[82]. 25 stycznia WWE potwierdziło, że Gabriel zrezygnował z pracy w promocji^[83].

31 stycznia 2015 Lloyd wystąpił dla Pro Wrestling Syndicate (PWS) jako „The Darewolf” PJ Black^[84]. 8 marca, na EVOLVE 38, Black pokonał Caleba Konleya^[85]. 26 marca zmierzył się z Drew Galloway'em w walce o Evolve Championship^[86].

6 maja 2015 PJ Black dołączył do rosteru federacji Global Force Wrestling (GFW)^[87]. Wziął udział w turnieju o nowo utworzone GFW NEX*GEN Championship; 23 października pokonał Jigsawa, TJ Perkinsa oraz Virgila Flynna w finale turnieju, tym samym stając się pierwszym posiadaczem mistrzostwa^[88]. Tytuł utracił 27 listopada, na rzecz Sonjaya Dutta^[89].

2 lipca 2016 pojawił się na Summer Smash federacji German Wrestling Federation; pokonał Ivana Kieva w starciu o GWF Berlin Championship^[90]. Mistrzostwo odebrał mu Matt Cross, 24 września 2016^[91].

5 lutego 2017 wraz z Nixonem Newellem zdobył mistrzostwo drużynowe federacji Southside Wrestling Entertainment^[92]. Tytuły zostały im odebrane przez Guilty By Habit (Damiana Dunne'a i Robbiego X)^[93].

W sierpniu 2015 Black brał udział w inwazji Global Force Wrestling na federację Total Nonstop Action Wrestling (TNA). 12 sierpnia zdobył TNA King of the Mountain Championship, wygrywając King of the Mountain match z Lashleyem, Chrisem Mastersem, Erikiem Youngiem i Robbiem E^[94]. Tydzień później otrzymał szansę zdobycia TNA World Heavyweight Championship, przegrał jednak walkę z Ethanem Carterem III^[95]. 2 września utracił King of the Mountain Championship na rzecz Bobby'ego Roode'a^[96]. Inwazja GFW zakończyła się, gdy drużyna TNA pokonała drużynę GFW w Lethal Lockdown matchu. Black powrócił na scenę niezależną.

Black zadebiutował w Lucha Underground podczas odcinka z 3 lutego 2016; wygrał walkę z The Mackiem^[97]. 24 lutego przegrał pojedynek z Jackiem Evansem^[98]. Wkrótce ogłoszono, że Black i Evans połączą siły z Fénixem, by wziąć udział w walce o Lucha Underground Trios Championship. Fénix został jednak zaatakowany i zastąpiony przez Johnny'ego Mundo^[99]. 25 maja trio, nazwane „Worldwide Underground”, pokonało Reya Mysterio, Prince'a Pumę i Dragona Aztecę Jr. w starciu o mistrzostwo trójek^[99]. Tytuły utracili podczas odcinka z 20 lipca, w walce z Aero Starem, Drago i Fénixem^[100]. W grudniu Black brał udział w turnieju o miano pretendenckie do Lucha Underground Championship; dotarł do finału, lecz nie zdołał wygrać Fatal 4-Way Elimination matchu gwarantującego walkę o główne mistrzostwo federacji^[101].

W latach 2007–2008 Lloyd brał udział w licznych konkursach modelowania.

W sierpniu 2013 wystąpił w programie Discovery Channel Shark After Dark, we wrześniu 2013 pojawił się w jednym z odcinków reality show Total Divas.

Postać Justina Gabriela dostępna jest jako postać grywalna w grach komputerowych WWE SmackDown vs. Raw 2011, WWE '12, WWE '13, WWE 2K14 oraz WWE 2K15. W WWE 2K15 podczas wejścia na ring Adama Rose'a pojawia się The Bunny, nie jest on jednak postacią grywalną.

Podczas pobytu w Wielkiej Brytanii Lloyd ukończył studia na kierunku sportowym. W kwietniu 2016 zdobył obywatelstwo amerykańskie.

Lloyd przyjaźni się z południowoafrykańskim wrestlerem Raymondem Leppanem. Spotykał się z byłą zawodniczką WWE Kelly Kelly oraz spikerką JoJo Offerman^[102].

Lloyd interesuje się BASE jumpingiem. Podczas uprawiania sportu doznał dwóch wypadków, w wyniku jednego z nich stracił palec^[103].

• Finishery
  • 450° Splash
  • Moonsault na stojącym przeciwniku, w kombinacji z DDT
  • Black Diamond (inverted crucifix cutter)
• Inne ruchy
  • Black to the Future (Spin-out powerbomb)
  • Corkscrew plancha
  • Discus elbow smash
  • Hurricanrana
  • Koji clutch
  • Running crossbody
  • Russian legsweep
  • Slingshot senton
  • Springboard crossbody, moonsault, senton bomb
  • Tilt-a-whirl backbreaker
  • Tornado DDT
• Z Tysonem Kiddem
  • Finishery drużynowe
    • Kombinacja Spinebuster (Gabriel) / Blockbuster (Kidd)
    • Kombinacja double knee backbreaker (Gabriel) / springboard elbow drop (Kidd)
    • Kombinacja sidewalk slam (Gabriel) / standing shooting star press (Kidd)
• Menedżerował
  • Adamowi Rose'owi (jako The Bunny)
• Przydomki
  • „The Cape Town Werewolf” (pl. Wilkołak z Kapsztadu)
  • „The Daredevil” (pl. Śmiałek)
  • „The Darewolf” (pl. Wilkołak)
  • „The Poster Boy” (pl. Chłopiec z plakatu)
  • „The South African Sensation” (pl. Południowoafrykańska Sensacja)

• Motywy muzyczne
  • „We Are One” ~ 12 Stones (WWE, jako członek The Nexus, 2010–2011)
  • „End of Days” ~ Matt McCloskey i Jim Johnston (WWE, 2011)
  • „Black or White” ~ Bleeding In Stereo (WWE, 2011)
  • „The Rising” ~ Jan Cyrka i Tony Bricheno (WWE, 2011–2013)
  • „Fear Nothing” ~ CFO$ (WWE/scena niezależna, od 2013)
  • „Obtuse” ~ PeroxWhy?Gen (TNA, 2015)

• Destiny World Wrestling
  • DWW Championship (1 raz)^[104]
• Florida Championship Wrestling
  • FCW Florida Heavyweight Championship (1 raz)^[104]
  • FCW Florida Tag Team Championship (1 raz, z Krisem Loganem)^[104]
• German Wrestling Federation
  • GFW Berlin Championship (1 raz)^[104]
• Global Force Wrestling
  • GFW NEX*GEN Championship (1 raz)^[104]
  • GFW NEX*GEN Championship Tournament (2015)
• Lucha Underground
  • Lucha Underground Trios Championship (1 raz) – z Jackiem Evansem i Johnnym Mundo^[104]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Feud roku (2010) The Nexus vs. WWE^[105]
  • Najlepszy heel (2010) jako członek The Nexus^[105]
  • 61. miejsce rankingu PWI 500 w 2011^[106]
• Southside Wrestling Entertainment
  • SWE Tag Team Championship (1 raz) – z Nixonem Newellem^[104]
• Total Nonstop Action Wrestling
  • TNA King of the Mountain Championship (1 raz)^[104]
• World Wrestling Entertainment
  • WWE Tag Team Championship (3 razy) – z Heathem Slaterem^[104]
  • Slammy Awards
    • Shocker of the Year (2010) Debiut The Nexus^[107]
    • Animal of the Year (2014) The Bunny
• World Wrestling Professionals
  • WWP World Cruiserweight Championship (1 raz)^[104]

• Justin Gabriel na WWE.com
• PJ Black na oficjalnej stronie WWP
• Justin Gabriel w portalach CageMatch.net, Wrestlingdata.com i Internet Wrestling Database