Wiesław Kukuła
Wiesław Marian Kukuła[1] (ur. 16 marca 1972[2] w Częstochowie) – polski żołnierz, generał SZ RP, dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej w latach 2016–2022. Od lutego 2023 do 10 października 2023 Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych. 10 października 2023 powołany na stanowisko Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
![]() Wiesław Kukuła (w stopniu gen. broni; 17.10.2023) | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1972 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | od 1992 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | • 1 psk / JWK |
Stanowiska | • d-ca plutonu, kompanii więcej patrz tekst |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
Wykształcenie
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu (1996), Wyższego Kursu Specjalistycznego (1999), studiów magisterskich na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie (2001) na kierunku elektronika i telekomunikacja[3] oraz Polish Open University (2008), podyplomowe studia polityki obronnej w Akademii Sztuki Wojennej (2016)[a][5][6].
Kariera wojskowa
We wrześniu 1992 podjął studia wojskowe jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu, które ukończył w 1996. W sierpniu tego roku promowany był na pierwszy stopień oficerski – podporucznika[3]. Służbę zawodową rozpoczął w 1996 w Lublińcu w 1 pułku specjalnym komandosów (obecnie Jednostka Wojskowa Komandosów), gdzie zajmował następujące stanowiska: dowódca plutonu łączności, dowódca kompanii łączności, szef łączności, szef sekcji wsparcia dowodzenia i łączności, szef sztabu[5]. W latach 2003–2004 pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych w Republice Iraku[3]. W 2006 został mianowany na stanowisko szefa wydziału dowodzenia i łączności w Szefostwie Działań Specjalnych Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, później przeformowanego w Dowództwo Wojsk Specjalnych, gdzie był zastępcą szefa sztabu SzDS. Służbę w Dowództwie zakończył na stanowisku Szefa Pionu Operacyjnego na którym zajmował się planowaniem i kontrolą operacji specjalnych, był również odpowiedzialny za programowanie rozwoju Wojsk Specjalnych[5]. W okresie sześciu lat był związany z Dowództwem Wojsk Specjalnych w Krakowie[3]. Ukończył kursy w NATO Special Operations Headquarters i US Joint Special Operations University[5].
26 listopada 2012 został skierowany do Lublińca, gdzie objął dowodzenie Jednostką Wojskową Komandosów[7][6]. Był na tym stanowisku do 28 października 2016[8][9]. 20 września 2016 został wyznaczony przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza na stanowisko Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej[10][11]. 29 listopada 2016 w Pałacu Prezydenckim został mianowany przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę na stopień generała brygady[12][13]. 30 grudnia 2016 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stanowisko dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej[14]. 1 sierpnia 2018 został mianowany na stopień generała dywizji[15] (akt mianowania odebrał 15 sierpnia 2018[16][6]). 8 stycznia 2020 otrzymał z rąk prezydenta RP – Zwierzchnika Sił Zbrojnych Andrzeja Dudy akt mianowania na kolejną kadencję na stanowisku dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej[17]. 18 maja 2021 w Warszawie podpisał porozumienie określające obszary wspólnych działań Wojsk Obrony Terytorialnej z uczelnią Wojskową Akademią Techniczną[18].
18 lipca 2021 na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie dokonał aktu promocji na oficerów żołnierzy obrony terytorialnej (absolwenci kursu oficerskiego „Agrykola”)[19]. 5 listopada 2021 na wniosek ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka został mianowany na stopień generała broni[20]. Akt mianowania odebrał 11 listopada 2021 w Belwederze z rąk Prezydenta RP Andrzeja Dudy[21]. 9 grudnia 2021 w Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu wręczył patenty oficerskie absolwentom kursu oficerskiego „Agrykola”[22]. W czasie dowodzenia Wojskami Obrony Terytorialnej dowodził operacjami „Odporna Wiosna”, „Trwała Odporność” i „Silne Wsparcie”[5]. Z dniem 30 grudnia 2022 odszedł ze stanowiska dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej[23].
Od 1 stycznia 2023 dyspozycja Dyrektora Departamentu Kadr – SG WP[24]. Z dniem 6 lutego 2023 mianowany na stanowisko Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych[25]. 10 października 2023 prezydent RP Andrzej Duda zwolnił go ze stanowiska Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych i mianował na stanowisko Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[26][27], zaś 25 października wskazał go na osobę przewidzianą do mianowania na stanowisko Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych (na czas wojny)[28]. 7 listopada 2023 został mianowany przez Prezydenta Polski Andrzeja Dudę na stopień generała[29].
- podporucznik – 1996
- porucznik – 1999
- kapitan – 2003
- major – 2004
- podpułkownik – 2006
- pułkownik – 2008
- generał brygady – 29 listopada 2016[13] (data odebrania awansu)
- generał dywizji – 15 sierpnia 2018[15] (data odebrania awansu)
- generał broni – 11 listopada 2021[31] (data odebrania awansu)
- generał – 9 listopada 2023[32] (data odebrania awansu)
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2021[1][33]
- Gwiazda Iraku
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka skoczka spadochronowego wojsk powietrznodesantowych
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I Stopnia (Złota) – 2017[34]
- Odznaka pamiątkowa 1 PSK / JWK – 2012 (ex officio)
- Odznaka pamiątkowa Dowództwa WOT – 2020
- Odznaka pamiątkowa DGRSZ – 2023 (ex officio)
- Odznaka pamiątkowa SG WP – 2023 (ex officio)
- Odznaka absolwenta WAT
- Odznaka absolwenta Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej ASzWoj
- Medal Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – 2024 (ex officio)[35]
- Medal „Pro Patria” – 2013[36]
- Medal „Pro Bono Poloniae” – 2018[37][38]
- Buzdygan 2021 – nagroda Polski Zbrojnej – 2022[39]
- Krzyż XXX-lecia Ordynariatu Polowego – 2022[40]
- Medal Trzydziestolecia Powołania Straży Granicznej
- Commander Legii Zasługi – Stany Zjednoczone, 2023[41]
i inne.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Anna Dąb-Kostrzewska , „Kronika Wojska Polskiego”, 2021, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2022, 71; 106; 180, ISSN 1734-2317 .
- Piotr Jakuboszczak , „Kronika Wojska Polskiego”, 2020, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 10, ISSN 1734-2317 .
- Artur Gałecki , „Kronika Wojska Polskiego”, 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 190, 253, 255, ISSN 1734-2317 .
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2016; 2018; 2021