Widłorogowate

Widłorogowate[14][15] (Antilocapridae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) występująca wyłącznie w Ameryce Północnej.

Widłorogowate
Antilocapridae
J.E. Gray, 1866[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – widłoróg amerykański (Antilocapra americana)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

widłorogowate

Typ nomenklatoryczny

Antilocapra Ord, 1818

Rodzaje

23 rodzaje (w tym 22 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Morfologia

Wyróżniają się rozwidlonymi rogami, których kostne możdżenie pokryte są pochwą rogową zmienianą corocznie po okresie godowym. Widłorogi przypominają budową antylopy, często nazywane są antylopami widłorogimi. Wzór zębowy: I C P M = 32.

Podział systematyczny

Do rodziny należy jeden występujący współcześnie rodzaj[16][17][14]:

W zapisach kopalnych widłorogowate znane są od miocenu. W pliocenie i plejstocenie była to rodzina bogata w bardzo zróżnicowane gatunki zaliczane do rodzajów[18]:

  • Cosoryx Leidy, 1869[19]
  • Capromeryx Matthew, 1902[20]
  • Ceratomeryx Gazin, 1935[21] – jedynym przedstawicielem był Ceratomeryx prenticei Gazin, 1935
  • Hayoceros Frick, 1937[22]
  • Hexameryx T.E. White, 1941[23] – jedynym przedstawicielem był Hexameryx simpsoni T.E. White, 1941
  • Hexobelomeryx Furlong, 1941[24] – jedynym przedstawicielem był Hexobelomeryx fricki Furlong, 1941
  • Ilingoceros Merriam, 1909[25]
  • Merriamoceros Frick, 1937[26] – jedynym przedstawicielem był Merriamoceros coronatus (Merriam, 1913)
  • Meryceros Frick, 1937[27]
  • Merycodus Leidy, 1854[28]
  • Osbornoceros Frick, 1937[29] – jedynym przedstawicielem był Osbornoceros osborni Frick, 1937
  • Ottoceros W.E. Miller & Downs, 1974[30] – jedynym przedstawicielem był Ottoceros peacevalleyensis W.E. Miller & Downs, 1974
  • Plioceros Frick, 1937[31]
  • Proantilocapra Barbour & Schultz, 1934[32] – jedynym przedstawicielem był Proantilocapra platycornea Barbour & Schultz, 1934
  • Paracosoryx Frick, 1937[33]
  • Ramoceros Frick, 1937[34]
  • Sphenophalos Merriam, 1909[35]
  • Stockoceros Frick, 1937[36] – jedynym przedstawicielem był Stockoceros conklingi (Stock, 1930)
  • Subantilocapra Webb, 1973[37] – jedynym przedstawicielem był Subantilocapra garciae (Webb, 1973)
  • Submeryceros Frick, 1937[27]
  • Tetrameryx Lull, 1921[38]
  • Texoceros Frick, 1937[39]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

  • J.C. Merriam. The occurrence of strepsicerine antelopes in the tertiary of northwestern Nevada. „Bulletin of the Department of Geology”. 5 (22), s. 319–330, 1909. (ang.). 
  • Ch. Frick. Horned ruminants of North America. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 69, s. 1–669, 1937. (ang.). 
  • Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 179–183. ISBN 83-01-13806-8.
  • Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
  • Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
  • Myers, P.: Antilocapridae. (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 2008-04-26]. (ang.).
  • Antilocapridae. Tree of Life Web Project. Version 23 February 2006 (temporary)., 2006. [dostęp 2008-04-26]. (ang.).