Wayne Arthurs

australijski tenisista

Wayne Sean Arthurs (ur. 18 marca 1971 w Adelaide) – australijski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Wayne Arthurs
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1971
Adelaide

Wzrost

190 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2007

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

44 (9 lipca 2001)

Australian Open

3R (2001, 2007)

Roland Garros

4R (2001)

Wimbledon

4R (1999, 2002)

US Open

4R (2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

11 (3 listopada 2003)

Australian Open

SF (2001)

Roland Garros

SF (2003)

Wimbledon

SF (2004)

US Open

QF (2003)

Wayne Arthurs i Peter Luczak, Australian Open 2007

Jego ojciec, Derek Arthurs, występował w Pucharze Davisa w reprezentacji Irlandii i pod koniec lat 60. wyjechał do Australii.

Kariera tenisowa

Wayne Arthurs karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2007 roku po Wimbledonie[1].

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w 2005 roku w Scottsdale. W finale pokonał Mario Ančicia[2]. Dodatkowo w 2002 roku awansował do finału w Nottingham, jednak poniósł ostatecznie porażkę z Jonasem Björkmanem.

W grze podwójnej Arthurs odniósł 12 triumfów rangi ATP World Tour, a także uczestniczył w 15 finałach. Najlepszymi wynikami Australijczyka w deblowych występach wielkoszlemowych są półfinały Australian Open 2001, French Open 2003, a także US Open 2004.

W 1999 roku zadebiutował w zespole narodowym w Pucharze Davisa, gdzie w półfinale pokonał w grze pojedynczej Rosjan, Jewgienija Kafielnikowa i Marata Safina. Nie grał w zwycięskim finale z Francją, ale dzięki występowi w półfinale przysługuje mu tytuł zdobywcy Pucharu. Wynik ten powtórzył w 2003 roku, tym razem przyczyniając się do triumfu Australii w Pucharze Davisa jako deblista (w parze z Toddem Woodbidge). Wystąpił m.in. w finale z Hiszpanią (z Woodbridge pokonał parę Àlex CorretjaFeliciano López).

W 2001 roku zdobył również Drużynowy Puchar Świata (w deblu partnerował mu Scott Draper).

Latem 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, dochodząc do 2 rundy w konkurencjach singla i debla. W grze podwójnej startował z Toddem Woodbidge.

W rankingu gry pojedynczej Arthurs najwyżej był na 44. miejscu (9 lipca 2001), a w klasyfikacji gry podwójnej na 11. pozycji (3 listopada 2003).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista1.23 czerwca 2002NottinghamTrawiasta Jonas Björkman2:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca1.27 lutego 2005ScottsdaleTwarda Mario Ančić7:5, 6:3

Gra podwójna (12–15)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.18 września 1994BukaresztCeglana Simon Youl Jordi Arrese
José Antonio Conde
6:4, 6:4
Finalista1.30 lipca 1995AmsterdamCeglana Neil Broad Marcelo Ríos
Sjeng Schalken
6:7, 2:6
Finalista2.6 sierpnia 1995KitzbühelCeglana Jordi Arrese Francisco Montana
Greg Van Emburgh
7:6, 3:6, 6:7
Finalista3.17 marca 1996KopenhagaDywanowa (hala) Andrew Kratzmann Libor Pimek
Byron Talbot
6:7, 6:3, 3:6
Zwycięzca2.27 lipca 1997KitzbühelCeglana Richard Fromberg Thomas Buchmayer
Thomas Strengberger
6:4, 6:3
Zwycięzca3.3 maja 1998PragaCeglana Andrew Kratzmann Fredrik Bergh
Nicklas Kulti
6:1, 6:1
Zwycięzca4.23 sierpnia 1998New HavenTwarda Peter Tramacchi Sébastien Lareau
Alex O’Brien
7:6, 1:6, 6:3
Finalista4.20 września 1998BournemouthCeglana Alberto Berasategui Neil Broad
Kevin Ullyett
6:7, 3:6
Zwycięzca5.9 maja 1999HamburgCeglana Andrew Kratzmann Paul Haarhuis
Jared Palmer
2:6, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca6.11 lipca 1999NewportTrawiasta Leander Paes Sarkis Sarksjan
Chris Woodruff
6:7, 7:6, 6:3
Finalista5.21 maja 2000HamburgCeglana Sandon Stolle Todd Woodbridge
Mark Woodforde
7:6(4), 4:6, 3:6
Finalista6.7 stycznia 2001AdelaideTwarda Todd Woodbridge David Macpherson
Grant Stafford
7:6(5), 4:6, 4:6
Finalista7.29 września 2002HongkongTwarda Andrew Kratzmann Jan-Michael Gambill
Graydon Oliver
7:6(2), 4:6, 6:7(4)
Finalista8.27 października 2002SztokholmTwarda (hala) Paul Hanley Wayne Black
Kevin Ullyett
4:6, 6:2, 6:7(4)
Zwycięzca7.23 lutego 2003RotterdamTwarda (hala) Paul Hanley Roger Federer
Maks Mirny
7:6(4), 6:2
Zwycięzca8.11 maja 2003RzymCeglana Paul Hanley Michaël Llodra
Fabrice Santoro
6:1, 6:3
Finalista9.17 sierpnia 2003CincinnatiTwarda Paul Hanley Bob Bryan
Mike Bryan
5:7, 6:7(5)
Zwycięzca9.28 września 2003SzanghajTwarda Paul Hanley Zeng Shaoxuan
Zhu Benqiang
6:2, 6:4
Finalista10.26 października 2003SztokholmTwarda (hala) Paul Hanley Jonas Björkman
Todd Woodbridge
3:6, 4:6
Zwycięzca10.2 listopada 2003ParyżDywanowa (hala) Paul Hanley Michaël Llodra
Fabrice Santoro
6:3, 1:6, 6:3
Finalista11.9 maja 2004RzymCeglana Paul Hanley Mahesh Bhupathi
Maks Mirny
6:2, 3:6, 4:6
Finalista12.19 lipca 2004Los AngelesTwarda Paul Hanley Bob Bryan
Mike Bryan
3:6, 6:7(6)
Finalista13.31 października 2004SztokholmTwarda (hala) Paul Hanley Feliciano López
Fernando Verdasco
4:6, 4:6
Zwycięzca11.20 czerwca 2005San JoseTwarda (hala) Paul Hanley Yves Allegro
Michael Kohlmann
7:6(4), 6:4
Finalista14.27 lutego 2005ScottsdaleTwarda Paul Hanley Bob Bryan
Mike Bryan
5:7, 4:6
Finalista15.20 marca 2005Indian WellsTwarda Paul Hanley Mark Knowles
Daniel Nestor
6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca12.16 października 2005SztokholmTwarda (hala) Paul Hanley Leander Paes
Nenad Zimonjić
5:3, 5:3

Przypisy

Bibliografia