Włodzimierz Kościuk
Włodzimierz Ferdynand Piotr Kościuk (ur. 19 stycznia 1895 w Bełzie, zm. 19 listopada 1944) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.
 kapitan żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci | 19 listopada 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | adiutant |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    | |
Życiorys
Urodził się 19 stycznia 1895 w Bełzie[1], w rodzinie Piotra[2][3].
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do korpusu żandarmerii. W 1919 w stopniu podporucznika został dowódcą oddziału sztabowego przy Dowództwie Żandarmerii Polowej[4]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień porucznika żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W tym stopniu w 1921 był dowódcą szwadronu przy Dowództwie Żandarmerii Polowej[7]. W latach 20. był oficerem 3 Dywizjonu Żandarmerii w Grodnie, w 1923 pełniąc funkcję dowódcy plutonu tej jednostki w tym mieście[8][6]. Później został awansowany na stopień kapitana żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[9]. Skierowany do Korpusu Ochrony Pogranicza na przełomie lat 20./30. był oficerem Dywizjonu Żandarmerii KOP[10][11], a od 20 lutego do 21 marca 1934 był p.o. oficera śledczego tej jednostki. W 1937 był adiutantem w Dowództwie Żandarmerii MSWojsk.[12] Przed 1939 został osadnikiem wojskowym w osadzie Uznogi w powiecie baranowickim[13].
Podczas II wojny światowej od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[2]. Później był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w stopniu kapitana[1]. Zmarł 19 listopada 1944 i został pochowany na brytyjskim wojskowym cmentarzu wojennym w Aleksandrii („Chałby”, miejsce 0.1379)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (9 stycznia 1932)[14][15]
- Krzyż Walecznych (przed 1923)
- Złoty Krzyż Zasługi (28 czerwca1939)[16]
- Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)[17]
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.