Włodzimierz Karpiński
Włodzimierz Witold Karpiński (ur. 16 listopada 1961 w Puławach) – polski polityk, samorządowiec i chemik, w 2011 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, w latach 2011–2013 sekretarz stanu w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji, w latach 2013–2015 minister skarbu państwa. Poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1961 |
---|---|
Minister skarbu państwa | |
Okres | od 24 kwietnia 2013 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Życiorys
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. księcia Adama Jerzego Czartoryskiego w Puławach. W 1990 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Chemicznej i Procesowej Politechniki Warszawskiej. W 1993 ukończył również studia menedżerskie na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2004 studia podyplomowe w zakresie zarządzania funduszami strukturalnymi i prawa Unii Europejskiej na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej.
Od 1986 do 1989 był pracownikiem Tarchomińskich Zakładów Farmaceutycznych „Polfa Tarchomin”, a następnie dyrektorem w BPT „Synteza”. W latach 1990–1994 prowadził własną działalność gospodarczą. Był również kierownikiem w Przedsiębiorstwie Remontowo-Montażowym „Remo” w Puławach i w „OIC Poland” w Lublinie. W latach 1994–2002 pełnił funkcję wiceprezydenta Puław. Następnie do 2005 był radnym miasta. Równocześnie pełni funkcję członka zarządu Grupy Azoty Zakładów Azotowych „Puławy”.
Od 2001 związany z Platformą Obywatelską. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował z 2. miejsca na jej liście w okręgu lubelskim[1]. W kolejnych wyborach parlamentarnych w 2005, startując z tej samej listy i w tym samym okręgu, uzyskał mandat posła V kadencji[2]. W wyborach w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 16 873 głosy[3].
9 sierpnia 2011 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji[4]. Zastąpił na tej funkcji Tomasza Siemoniaka[5]. W wyborach parlamentarnych w 2011 ponownie został wybrany do Sejmu z okręgu lubelskiego, znajdując się na 3. pozycji na liście Platformy Obywatelskiej i otrzymując 16 498 głosów[6]. Z dniem 23 listopada 2011 objął stanowisko sekretarza stanu w nowo utworzonym resorcie administracji i cyfryzacji[7].
19 kwietnia 2013, w związku z zapowiedzią premiera Donalda Tuska o zamiarze powołania Włodzimierza Karpińskiego na stanowisko ministra skarbu państwa, odwołany został on ze stanowiska sekretarza stanu w ministerstwie administracji i cyfryzacji. Na stanowisko ministra skarbu państwa powołany został pięć dni później[8]. W październiku 2013 wybrany został na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej w województwie lubelskim[9].
22 września 2014 ponownie objął stanowisko ministra skarbu państwa, wchodząc w skład rządu Ewy Kopacz. Był jedną z osób, których prywatne rozmowy zostały nagrane i następnie ujawnione w ramach tzw. afery podsłuchowej[10]. W jej trakcie 10 czerwca 2015 podał się do dymisji[11]. Został odwołany ze stanowiska pięć dni później przez prezydenta RP[12].
W wyborach w 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 10 260 głosów[13]. W Sejmie VIII kadencji został zastępcą przewodniczącego Komisji do Spraw Energii i Skarbu Państwa, pracował też w Komisji Gospodarki i Rozwoju (2015–2016)[14]. W grudniu 2017 nie kandydował ponownie na przewodniczącego wojewódzkich struktur PO. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 bezskutecznie ubiegał się z listy Koalicji Europejskiej jako reprezentant PO o mandat posła do PE w okręgu lubelskim (otrzymał 3501 głosów)[15]. Nie wystartował w kolejnych wyborach parlamentarnych w tym samym roku.
W listopadzie 2019 został powołany na stanowisko prezesa Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w Warszawie[16]. W kwietniu 2021 wygrał konkurs na sekretarza m.st. Warszawy[17].
27 lutego 2023 został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBA[18]. Przedstawiono mu zarzut przestępstwa korupcji, do którego się nie przyznał[19]. Na wniosek prokuratora sąd zastosował wobec niego tymczasowe aresztowanie na 3 miesiące[19]. Następnie został zawieszony w pełnieniu funkcji sekretarza m.st. Warszawy[19], a w marcu 2023 odwołano go z tego stanowiska[20]. Stosowanie tego środka było następnie przedłużane[21][22].
Po wyborach krajowych w 2023 wyraził zgodę na objęcie mandatu eurodeputowanego IX kadencji w miejsce Krzysztofa Hetmana (który został wybrany do Sejmu)[22][a]. W związku z uzyskaniem tego mandatu prokurator w listopadzie 2023 uchylił wobec niego tymczasowe aresztowanie[24]. Mandat europosła IX kadencji objął w tym samym miesiącu[25]. W 2024 nie wystartował w kolejnych wyborach europejskich.
Odznaczenia
W 2000 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[26].
Życie prywatne
Jest żonaty, ma pięciu synów. Jego brat Bronisław został samorządowcem.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-28].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 179.