Włodzimierz Józef Dobrowolski
Włodzimierz Józef Dobrowolski[a] (ur. 3 marca?/15 marca 1889[2][b] w Humaniu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, internista.
.JPG) | |
 podpułkownik lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | pomocnik komendanta |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Urodził się 15 marca 1889 w Humaniu, ówczesnym mieście powiatowym guberni kijowskiej, w rodzinie Zygmunta i Julianny[3]. W 1914 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Kijowskiego[3]. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego[3]. Podczas wojny domowej w Rosji służył w szeregach 2 białogwardyjskiej dywizji ukraińskiej[3].
W 1920 wstąpił do Wojska Polskiego[3]. Pracował w szpitalu okręgowym w Łodzi i Białymstoku, a następnie jako starszy ordynator w szpitalu wojskowym w Lublinie i Zambrowie[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 10. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[4]. W 1928 był przydzielony do kadry oficerów służby zdrowia oraz do 11 Pułku Ułanów Legionowych w Ciechanowie. Z dniem 5 maja 1932 został przydzielony do Szpitala Wojskowego Sezonowego w Inowrocławiu na stanowisko komendanta[5]. W grudniu 1932 został przesunięty w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego ze stanowiska starszego ordynatora na stanowisko kwatermistrza[6]. 12 marca 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 8. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego na stanowisku pomocnika komendanta do spraw gospodarczych[8].
Pracował jako specjalista internista w Warszawie.
Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 272[9]. Przy zwłokach Włodzimierza Dobrowolskiego zostały odnalezione: wojskowy znak tożsamości, słuchawka[10].
Był żonaty z Ireną Skoryną[3].
Upamiętnienie
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Włodzimierza Dobrowolskiego w Białymstoku.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938[13]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15]
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Włodzimierz Dobrowolski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2015-03-03].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (1). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-01].