Władysław Nowakowski (ułan)
Władysław Nowakowski (ur. 1888, zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – wachmistrz Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 wachmistrz | |
| Data urodzenia | 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 czerwca 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1915 |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Urodził się w 1888 w rodzinie Stanisława[1]. Przed wybuchem I wojny światowej pracował jako urzędnik w cukrowni w Szreniawie. Po wybuchu wojny zgłosił się do organizowanych przez Piłsudskiego oddziałów. Został przydzielony do II Brygady Legionów Polskich jako wachmistrz służbowy. Brał udział w walkach w Karpatach. W czasie szarży pod Rokitną był ochotnikiem, bo jako oficer rachunkowy był zwolniony z bezpośrednich działań wojennych. Poległ w czasie szarży[2][3][1].
15 czerwca 1915 roku, wraz z pozostałymi czternastoma poległymi w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu, został pochowany na cmentarzu w Rarańczy. W lutym 1923 roku zwłoki ułanów ekshumowano i uroczyście przewieziono na cmentarz Rakowicki w Krakowie. 26 lutego odbył się uroczysty pogrzeb. Generał broni Stanisław Szeptycki, w imieniu Józefa Piłsudskiego, udekorował trumny ułanów przyznanymi im pośmiertnie orderami.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5490 – pośmiertnie 17 maja 1922[4][5]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[6]
Przypisy
Bibliografia
- Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.