Volvo 140
Volvo serii 140 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez szwedzkie przedsiębiorstwo motoryzacyjne Volvo Car Corporation w latach 1966 – 1974.
![]() Volvo 144 z 1974 roku | |
Inne nazwy | Volvo 142 (sedan) |
---|---|
Producent | |
Projektant | Jan Wilsgaard |
Zaprezentowany | 17 sierpnia 1966 |
Okres produkcji | 19 sierpnia 1966 – 1974 |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Skrzynia biegów | 3-biegowa automatyczna |
Napęd | |
Długość | 142: 4640 mm |
Szerokość | 1730 mm |
Wysokość | 1440 mm |
Rozstaw osi | 2604 mm |
Masa własna | 1120 – 1315 kg |
Zbiornik paliwa | 58 l |
Liczba miejsc | 5 |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja | Alfa Romeo Giulia |
Historia i opis modelu
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Volvo_145_S_-_Flickr_-_Joost_J._Bakker_IJmuiden.jpg/220px-Volvo_145_S_-_Flickr_-_Joost_J._Bakker_IJmuiden.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/1974_Volvo_144_%284791236237%29.jpg/220px-1974_Volvo_144_%284791236237%29.jpg)
Decyzja o powstaniu nowego modelu marki Volvo zapadła w 1960 roku. Podjął ją ówczesny prezes marki – Gunnar Engellau. Projekt o oznaczeniu P660 miał być nieco większy, ale nie cięższy i droższy od poprzednika – modelu Amazon[1].
17 sierpnia 1966 roku w hotelu Lorensberg w Göteborg zaprezentowano przełomową dla marki serię 140, która zapoczątkowała także nowy system nazewnictwa modeli. Pierwsza cyfra oznaczała serię, druga odpowiadała liczbie cylindrów silnika, a trzecia – liczbie drzwi[2]. Dwa dni po premierze rozpoczęto produkcję seryjną pojazdu[2]. Mimo że podczas prezentacji zaprezentowano równocześnie trzy wersje nadwoziowe pojazdu, wersja 142 (dwudrzwiowy sedan[3]) wprowadzona została do produkcji w 1967 roku, a wersję 145 (kombi) w 1968 roku[1].
W 1970 roku zaprezentowano wersję 145 Express, która otrzymała większą przestrzeń bagażową dzięki zastosowaniu podniesionego dachu od słupka B do końca nadwozia.
Auto napędzane było czterocylindrowym, umieszczonym z przodu, silnikiem benzynowym o pojemności 1.8 l i mocy maksymalnej 75 lub 96 KM. W 1969 roku gamę jednostek napędowych wzbogacono o 2 l silnik benzynowy o mocy 82 lub 100 KM[2], a w 1971 roku zaprezentowano jednostką z elektronicznym wtryskiem paliwa o mocy 120 KM[1].
Karoseria pojazdu otrzymała kontrolowane strefy zgniotu oraz wzmocnienia chroniące pasażerów podczas dachowania. Z biegiem lat pojazd doposażono m.in. w zagłówki oraz bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa z sygnalizacją przypominającą o ich zapinaniu[2].
Produkcję pojazdu zakończono w 1974 roku po zbudowaniu 1 251 371 egzemplarzy[1], w tym 268 317 w wersji kombi[4].