Vali Ionescu
Valeria "Valy" Ionescu, z domu Caciuriac (ur. 29 lub 31 sierpnia 1960 w Turnu Măgurele[1]) – rumuńska lekkoatletka, skoczkini w dal. Srebrna medalistka olimpijska, mistrzyni Europy oraz brązowa medalistka halowych mistrzostw Europy. Uczestniczka mistrzostw świata (1983, 1987).
 Vali Ionescu w trakcie igrzysk olimpijskich w Los Angeles (1984). | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 172 cm[1] | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Przebieg kariery
W 1981 roku zdobyła brązowy medal na uniwersjadzie, rok później zaś została dwukrotną medalistką mistrzostw Europy – na halowym czempionacie w Mediolanie otrzymała brązowy medal (została wówczas pokonana przez reprezentantki RFN Sabine Everts i Karin Hänel), natomiast na czempionacie rozgrywanym w Atenach wywalczyła złoto. Do zawodów w Atenach przystąpiła jako zawodniczka, która 1 sierpnia tegoż roku ustanowiła wynikiem 7,20 m nowy rekord świata w skoku w dal (przetrwał do 15 maja 1983). W 1983 roku wystąpiła na mistrzostwach globu, w finale zmagań uplasowała się na 9. miejscu[2][3][4].
Uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Los Angeles – był to jej zarazem jedyny występ na takiej imprezie sportowej. Zdobyła tam srebrny medal olimpijski, w finale zajmując 2. miejsce z rezultatem 6,81 m i o 0,15 m przegrywając ze swą rodaczką Anișoara Cușmir[1][5].
W 1985 roku po raz drugi w karierze wzięła udział w halowym europejskim czempionacie, tym razem zmagania zakończyła na 6. miejscu. Dwa lata później była uczestniczką mistrzostw świata zarówno w hali, jak i na stadionie, podczas halowego czempionatu w Indianapolis wywalczyła 5. miejsce, natomiast w ramach mistrzostw świata rozgrywanych w Rzymie nie zakwalifikowała się do finału[2].
Osiągnięcia
| Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Konkurencja | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|
| 1981 | Uniwersjada |  Bukareszt |  | skok w dal | 6,61 |
| 1982 | Halowe mistrzostwa Europy |  Mediolan |  | skok w dal | 6,52 |
| 1982 | Mistrzostwa Europy |  Ateny |  | skok w dal | 6,79 |
| 1983 | Uniwersjada |  Edmonton | | skok w dal | 6,56 |
| 1983 | Mistrzostwa świata |  Helsinki | 9. | skok w dal | 6,62 |
| 1984 | Igrzyska olimpijskie |  Los Angeles |  | skok w dal | 6,81 |
| 1985 | Halowe mistrzostwa Europy | Pireus | 6. | skok w dal | 6,49 |
| 1986 | Igrzyska dobrej woli |  Moskwa | 4. | skok w dal | 6,91 |
| 1986 | Mistrzostwa Europy |  Stuttgart | 4. | skok w dal | 6,81 |
| 1987 | Halowe mistrzostwa świata | Indianapolis | 5. | skok w dal | 6,62 |
| 1987 | Puchar Europy (Finał B) |  Göteborg | | skok w dal | 6,92 |
| 1987 | Mistrzostwa świata | Rzym | 10. H | skok w dal | 6,30 |
| Źródło: [2][3] | |||||
Rekordy życiowe
Źródło: [2]