Ustjanowa Dolna
Ustjanowa Dolna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[5][6]. Przez miejscowość przechodzi droga krajowa nr 84 i linia kolejowa nr 108 Stróże – Krościenko z przystankiem Ustianowa.
wieś | |
Kościół pw. Miłosierdzia Bożego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna | 13 |
Kod pocztowy | 38-700[4] |
Tablice rejestracyjne | RBI |
SIMC | 0361732[5] |
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego | |
49°26′07″N 22°30′25″E/49,435278 22,506944[1] |
Do 30 maja 1953 stanowiła z Ustjanową Górną wspólną jednostkę[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Historia
Z 1489 pochodzi pierwsza wzmianka o wsi założonej na prawie wołoskim w dobrach Kmitów. Występowała wówczas pod nazwą Ustyanowa Vola, 1540 Ustianowa, 1678 – Ustyanowa, 1745 – Ustianowa. Słowo pochodzi od węgierskiego imienia Ustyan (Justynian), który prawdopodobnie był zasadźcą wsi i ściągnął tutaj osadników z Węgier.
W 1520 Piotr Kmita Sobieński otrzymał od króla Zygmunta I prawo pobierania myta w Ustjanowej na utrzymanie drogi w należytym stanie. Przywilej królewski mówi, że są liczne bagniste miejsca na tej drodze i nie jest łatwo przejechać przez nie wozami obciążonymi towarami kupieckimi i solą. Piotr Kmita Sobieński do 1553 dziedziczy Ustianową, a po jego śmierci bezdzietna wdowa Barbara Kmita z Herburtów. Po jej śmierci w 1580 brat Stanisław Herburt.
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej Ustjanowa Dolna i Ustjanowa Górna byli spadkobiercy Pożakowskiego[8].
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia NMP w Ustjanowej Górnej i mają kościół filialny pw. Miłosierdzia Bożego.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Ustyanowa Dolna i Górna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 848 .