Ulises Solís
Jose Ulises Solís (ur. 28 sierpnia 1981 w Guadalajarze) – meksykański bokser, były mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior muszej (do 108 funtów).
 | |
| Pseudonim | Archie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | junior musza |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 34 |
| Zwycięstwa | 30 |
| Przez nokauty | 21 |
| Porażki | 2 |
| Remisy | 2 |
| Nieodbyte | 0 |
Solís rozpoczął karierę w kwietniu 2000. We wrześniu 2003 pokonał przyszłego mistrza świata WBC, Edgara Sosę.
W lipcu 2004 dostał szansę zdobycia pasa mistrzowskiego organizacji WBO, ale nie wykorzystał jej, przegrywając z Nelsonem Dieppą (była to jego pierwsza porażka w karierze)[1].
Półtora roku później, w styczniu 2006, po raz drugi wystąpił w pojedynku o tytuł mistrza świata, tym razem organizacji IBF. Tej okazji już nie zmarnował i po wygraniu na punkty z Willem Grigsby został mistrzem.
W tym samym roku jeszcze dwukrotnie skutecznie bronił swojego mistrzowskiego pasa – z byłym mistrzem organizacji WBC Erikiem Ortizem[2] oraz, po zaciętym pojedynku zakończonym remisem, z Omarem Salado.
25 stycznia 2007 doszło do walki rewanżowej z Grigsbym, w której ponownie wygrał Solís[3]. Cztery miesiące później Meksykanin po raz czwarty obronił swój tytuł. Pretendentem był były mistrz świata WBC w kategorii słomkowej, Jose Antonio Aguirre. Solís wygrał ten pojedynek przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie[4]. 4 sierpnia 2007, pokonał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Rodela Mayola[5]. W ostatniej walce w 2007, Solís wygrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Bertem Batawangiem[6].
12 lipca 2008 pokonał na punkty Filipińczyka Glenna Donaire[7]. Niecałe cztery miesiące później pokonał, również na punkty, Nerysa Espinozę[8].
Tytuł mistrza świata stracił 19 kwietnia 2009 roku przegrywając przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie z Brianem Vilorią. Meksykanin doznał rozcięć skóry nad oboma oczami, sędzia odebrał mu też po punkcie w rundach trzeciej i piątej za uderzenia poniżej pasa[9].
Na ring powrócił we wrześniu 2009 roku, pokonując mało znanego boksera Dirceu Cabarcę. 27 marca 2010 roku pokonał w walce eliminacyjnej IBF Berta Batawanga, który nie wyszedł do walki po przerwie między piątą i szóstą rundą[10].