Ulica Wilcza w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Wilcza – ulica w śródmieściu Warszawy.

Ulica Wilcza w Warszawie
Śródmieście Południowe
Ilustracja
Ulica Wilcza przy ul. Marszałkowskiej, widok w kierunku wschodnim
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

1200 m

Przebieg
0mAl. Ujazdowskie
80mul. Mokotowska
światła310mul. Krucza
światła610mul. Marszałkowska
790mul. Poznańska
1080mul. Emilii Plater
1200mul. Koszykowa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wilcza w Warszawie”
Ziemia52°13′29,0″N 21°00′53,8″E/52,224736 21,014944

Historia

Dawna droga narolna biegnąca włóką wójtów warszawskich, którymi w XV w. byli Wilkowie, stąd włókę nazywano Wilczą lub Na Wilczem. Nazwa ulicy, nadana w 1770, wywodzi się bezpośrednio od nazwy tej nieruchomości[1]. Inna dawna nazwa tej ulicy to Kałęczyńska.

Ok. 1765 ówczesny właściciel tych terenów, marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński, przeprowadził parcelację gruntów i wytyczył ulicę, przy której zbudował dworki z ogrodami oraz dwa wiatraki. Po 1860 Wilcza została zabudowana domami i kamienicami, a w 1881 została przedłużona do ulicy Wielkiej (obecnie Poznańska), a następnie do Koszykowej.

Ulica jest jedną z nielicznych ulic w śródmieściu Warszawy, która na długich odcinkach po obu stronach zachowała przedwojenną zabudowę[2].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

Bibliografia