Turzyca tunikowa

Turzyca tunikowa
	; Turzyca tunikowa (z lewej) oraz turzyca prosowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca tunikowa
	Nazwa systematyczna
	Carex appropinquata Schumach; Enum. Pl. 1: 266 (1801)
Synonimy
	Carex paniculata var. paradoxa (Rchb.) Fiori; Carex paradoxa Willd.; Caricina paradoxa (Rchb.) St.-Lag.; Vignea appropinquata (Schumach.) Soják; Vignea paradoxa Rchb.;
	Carex paniculata var. paradoxa (Rchb.) Fiori; Carex paradoxa Willd.; Caricina paradoxa (Rchb.) St.-Lag.; Vignea appropinquata (Schumach.) Soják; Vignea paradoxa Rchb.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca tunikowa (Carex appropinquata Schumach) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie i zachodniej Azji^[3]. W Polsce występuje na niżu, lokalnie bywa rzadki^[5].

Morfologia

Pokrój: Gęstokępkowa roślina o wysokości 30–60(100) cm.
Łodyga: Prostowzniesiona, o szorstkich krawędziach w górnej części i nieco dłuższa od liści. W dolnej części pokryta jest czarnymi włóknami pochodzącymi ze starych pochew.

Liście: Rynienkowate, nagie, przeważnie żółtawoozielone o szerokości 1–3 mm. Przysadki kwiatowe mają jajowato–lancetowaty kształt, są ostro zakończone i brunatne z jaśniejszym brzegiem.

Kwiaty: Zebrane w przerywaną, wąską i luźną wiechę o długości do 4 cm i szerokości do 1 cm. Wiecha ma wzniesione gałązki i składa się z wąskojajowatych, obupłciowych kłosów. Szczytowe kwiaty w tych kłoskach to kwiaty pręcikowe. Pęcherzyki mają średnicę do 3 mm, są brunatne i obustronnie wypukłe (od wewnątrz mniej). Posiadają 9–11 żeberek i na szczycie 2–zębny dzióbek. Słupki z 2 znamionami.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie do maja do czerwca. Jest wiatropylna, nasiona rozsiewane są przez wiatr i wodę. Występuje na bagnach, niskich torfowiskach i w szuwarach. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion i Ass. Caricetum appropinquatae^[6]. Liczba chromosomów 2n= 64^[7].

Zmienność

Tworzy mieszańce z turzycą obłą (Carex diandra), t. prosową (Carex paniculata), t. rzadkokłosą (Carex remota), t. siwą (Carex canescens)^[7].

Przypisy

Bibliografia

Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[3]

[5]

[1]

[2]

[4]

[6]

[7]

Search