Tino di Camaino
Tino di Camaino (ur. ok. 1285 w Sienie, zm. 1337 w Neapolu)[1] – włoski rzeźbiarz i architekt.
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1280 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1337 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
Życiorys
Był synem architekta Camaino di Crescentino. Nauki pobierał u Giovanniego Pisano, któremu pomagał w pracach przy fasadzie katedry w Sienie[1]. W 1311 udał się wraz ze swoim mistrzem do Pizy, gdzie w 1315 stał się odpowiedzialny za prace w tamtejszej katedrze oraz wykonał pomnik nagrobny cesarza Henryka VII Luksemburskiego[1]. W latach 1319–1320 pracował nad podobnymi dziełami w Sienie i Florencji, w tym nad słynnym grobowcem biskupa Orso w katedrze Santa Maria del Fiore[1] oraz grobowcem Gastona della Torre w bazylice Santa Croce.
Od 1323 pracował w Neapolu[1] pod patronatem króla Roberta I Mądrego. Po raz kolejny stworzył serię pomników nagrobnych, między innymi Katarzyny Austriaczki w San Lorenzo Maggiore oraz węgierskiej królowej Marii w Santa Maria Donnaregina.
Przypisy
Bibliografia
- Enzo Carli, Tino Di Camaino: Scultore (Firenze: Felice Le Monnier, 1934)