Teoria jednej psychozy

Teoria jednej psychozy (niem. Einheitspsychose, Universalgenese, ang. unitary psychosis) – zbiorcza nazwa poglądów, których wspólnym mianownikiem jest przekonanie, że różnorodne objawy chorób psychicznych nie są przejawem różnych chorób, ale jednego schorzenia mózgu^[1]. Za jej twórcę uważa się Zellera, rozwinęli ją Griesinger i Neumann. Przeciwko teorii jednej psychozy wystąpił Kraepelin. Do koncepcji uniwersalnej genezy schorzeń psychicznych nawiązywali – w niektórych jej aspektach – m.in. Jaspers, Schneider, Ey i inni. Próbę jej reaktywacji w oparciu o tradycję psychoanalityczną podjął Karl Menninger w 1958. W ostatnich latach, wychodząc z przesłanek genetycznych, poparcie dla XIX-wiecznych koncepcji Griesingera zadeklarował m.in. Herbert Y. Meltzer^[2].