Teobald

strona ujednoznaczniająca w projekcie Wikimedia

Teobaldimię męskie pochodzenia germańskiego, zapisywane w Polsce od średniowiecza. Pierwszy człon to germ. þeudo, stsas. thioda, stwniem. diot – „lud”; drugi to bald – „odważny, śmiały”[1]. Można je tłumaczyć jako „sławny wśród ludzi”[2]. Pierwszy człon tego imienia notował liczne odmiany, w tym w dawnej Polsce zapisano wariant tego imienia Tybald (tę formę imienia przyjęto w tłumaczeniu dla jednej z postaciRomea i JuliiSzekspira), Dypołt, Dziepołt. Forma z początkowym Teo- < germ. Theudo- jest zhellenizowana z odniesieniem do gr. θεος (theos) – „bóg”[1]; notowana w Polsce od 1265 roku[3] (natomiast forma Dziepołt – Depoldus – od 1218 roku[4]).

Staropolskie zdrobnienie imienia: Tyba (też od Tyburczy)[5]; ponadto niektóre możliwe inne staropolskie zdrobnienia: Depa, Dyp, Tyc(z), Tyc(z)a, Tyc(z)an, Tyc(z)e, Tyc(z)ek, Tyc(z)ko, Tyc(z)o, Tyl, Tyla, Tylasz, Tyle, tylek, Tylik, Tyliszak, Tylko, Tylo, Tylusz, Tyluszek, Tyluszko[1].

Teobald, Tybald, Dypołt i w pozost. wariantach imieniny obchodzą:

Żeński odpowiednik: Teobalda

Odpowiedniki w innych językach

Znane osoby noszące to imię w różnych wariantach

Zobacz też

Przypisy