Obóz Tarrafal
Obóz Tarrafal – portugalski obóz koncentracyjny założony na wyspie Santiago w archipelagu Wysp Zielonego Przylądka. Znany był jako Campo da Morte Lenta - Obóz Powolnej Śmierci.
![]() | |
Odpowiedzialny | |
---|---|
Rozpoczęcie działalności | 1936 |
Zakończenie działalności | 1956 |
Terytorium | |
Miejsce | |
Liczba więźniów | ~4000 |
Narodowość więźniów | |
Liczba ofiar | 32+ |
Położenie na mapie Republiki Zielonego Przylądka ![]() | |
15°15′51″N 23°44′38″W/15,264167 -23,743889 |
Historia
Obóz powstał w czasach dyktatury Salazara (1936). Początkowo przetrzymywano w nim głównie uczestników antyreżimowych rebelii w Marinha Grande (18 stycznia 1934) i marynarzy uczestniczących w buncie na okrętach wojennych (8 września 1936); trafiali tam również inni przeciwnicy systemu. W Tarrafal zginęło przynajmniej 32 więźniów.
Obóz zamknięto w 1956 roku, a w 1962 roku ponownie otwarto jako Campo de Trabalho de Chão Bom - tym razem osadzano w nim afrykańskich przywódców niepodległościowych (z Angoli, Gwinei Bissau i Zielonego Przylądka). Potem funkcjonował tam ośrodek szkolenia wojskowego, a od 2000 roku mieści się tam Muzeum Oporu. W 2018 roku odwiedziło je 9000 osób. Republika stara się o wpisanie go na listę światowego dziedzictwa[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Tarrafal in the history of the PVDE at the website of the Serviço de Informações de Segurança, The Portuguese Information Agency. sis.pt. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-18)].