Tanburica
Tanburica – południowosłowiański instrument muzyczny strunowy[1][2][3] występujący współcześnie w Wojwodinie, Słowenii i Chorwacji[1][2]. Przypomina małą lutnię[1][2][4].
 | |
| Klasyfikacja naukowa | |
| 321.321 | |
| Klasyfikacja popularna | |
| instrument strunowy szarpany | |
| Podobne instrumenty | |
Tanburica ma niewielki, wypukły korpus[4] z płaską, perforowaną płytą rezonansową[2]. Długa szyjka zaopatrzona jest w metalowe progi. W pierwotnej, XV-wiecznej formie ustawione są one w dwóch rzędach: po jednym, naprzemiennie diatonicznym i dopełnieniowo chromatycznym dla każdej pary czterech strun, z pierwszymi czterema lub pięcioma wspólnymi dla wszystkich strun. Trzy struny takiego instrumentu strojone są w unisonie, czwarta w kwincie[4][2].
Współcześnie, począwszy od XIX wieku buduje się tanburicę w pięciu rozmiarach – od sopranowego do kontrabasowego. Instrument ma pięć strun strojonych w kwintach i chromatycznie rozmieszczone progi[4][3]. Rodzina takich instrumentów wchodzi w skład zespołów tanburicowych popularnych w północno-zachodnich regionach Bałkanów. Utworzenie pierwszego takiego zespołu w 1840 przypisuje się chorwackiemu kompozytorowi i działaczowi politycznemu Pajo Kolarićowi[3]. Największym popularyzatorem gry na tanburicy był Serb Janika Balaž[5].
Przypisy
Bibliografia
- Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
Linki zewnętrzne
- Janika Balaz - Evo Srcu Mom Radosti w serwisie YouTube – utwór na tanburicy w wykonaniu Janiki Balaža