Tadeusz Ruttié

Pochodził z francuskiej rodziny Routier, przybyłej na ziemie polskie prawdopodobnie w XVIII wieku i osiadłej w Warszawie^[2] Jeden z jego przodków, generał Andrzej Ruttié, w 1827 otrzymał nobilitację wraz z herbem o nazwie Bojomir^[2].

W latach 1918–1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1. pułku ułanów i za bohaterstwo na polu walki otrzymał później Krzyż Walecznych^[1].

W następnych latach kontynuował naukę. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1933 uzyskał dyplom inżyniera architekta^[1]. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie. Zaprojektował m.in. kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie. Świątynia ta uchodzi za jedno z najciekawszych dokonań polskiego modernizmu sakralnego^[3].

W okresie międzywojennym wstąpił do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego organizacji^[1].

W 1939 został zmobilizowany z przydziałem do 7. pułku ułanów. W stopniu podporucznika brał udział w kampanii wrześniowej. Po przedostaniu się do Francji w 1940 został skierowany do polskiego Ośrodka Oficerów Kawalerii. Po kapitulacji Francji dyslokowany do Wielkiej Brytanii i przydzielony do dowództwa Dywizjonu Pociągów Pancernych^[1].

Po zakończeniu II wojny światowej – wobec zniszczeń wojennych, jakim uległa stolica Polski – razem z gronem przebywających w Anglii polskich architektów i urbanistów uczestniczył w pracach nad „Szkicowym planem zabudowania Warszawy”. Powstały w latach 1945–1946 tzw. „Plan londyński” nigdy – nawet we fragmentach – nie został wykorzystany przez władzę ludową^[4].

On sam nie wrócił już do kraju. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie. Po śmierci spoczął na cmentarzu North Sheen w podlondyńskiej gminie Richmond upon Thames^[1].

• Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie przy ul. Zakopiańskiej 86 (1936–1939)^[1]
• Kamienica w Warszawie przy ul. Racławickiej 17 (1939) – współautor: Stefan Żychoń^[1]

• Projekt szkicowy Oddziału PKO w Poznaniu (1934) – współautor: Kazimierz Lichtenstein (III nagroda)^[5]

• Krzyż Walecznych

• Anna Cymer: Kościół w mieście. culture.pl, 2023-11-07. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
• Magda Huzarska-Szumiec: „Plan londyński. Niezrealizowana wizja odbudowy Warszawy (1945–1946)”. dzieje.pl, 2023-12-23. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
• Laura Korzeniowska: Modernizm – samo zło?. Adeste, 2023-05. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
• Andrzej Nadolny. Gmach banku PKO w Poznaniu w 70. rocznicę powstania. „Ochrona Zabytków”. Nr 4, s. 97–102, 2006. ISSN 0029-8247. 
• Tadeusz Martynin Joachim Ruttié. Pamięci Architektów Polskich, 2018-01-04. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).
• Ruttié. Polski Słownik Biograficzno-Genealogiczny, 2021-01-05. [dostęp 2024-06-21]. (pol.).