T.J. Perkins

Perkins rozpoczął swoje pierwsze treningi w wieku 13 lat w lokalnej szkółce lucha libre w Los Angeles w Kalifornii^[1]. Zadebiutował w sierpniu 1998 występując pod maską, gdyż promotorzy uważali, że wygląda na za młodego na walki w ringu^[3][11]. Przybrał pseudonim T.J. Perkins i przydomek „Pinoy Boy”^[11]. Ze względu na treningi nie uczęszczał w większości piątków do szkoły^[1]. Przez dwa pierwsze lata kariery występował w federacjach niezależnych w Kalifornii, Nevadzie, Arizonie i Meksyku.

W 2001 Perkins rozpoczął treningi w Inoki Dojo federacji New Japan Pro-Wrestling (NJPW) u boku Ricky’ego Reyesa, Rocky’ego Romero i Bryana Danielsona. Wszyscy wspólnie zadebiutowali w NJPW w październiku 2002, gdzie Perkins wystąpił jako „Pinoy Boy” T.J. Perkins. W wieku 18 lat w 2003, Perkins po raz trzeci wyruszył w podróż z NJPW, gdzie otrzymał rolę postaci Pumy, zamaskowanego wrestlera podobnego do Tiger Maska, przy czym zaczął współpracować w drużynie z Tiger Maskiem IV^[11]. Perkins twierdzi, że postać została stworzona z powodu postrzegania podobieństw jego i oryginalnego Tiger Maska, Satoru Sayamy, gdzie Perkins miał zostać amerykańską wersją Tiger Maska^[1][11].

Pod koniec maja 2011, Perkins (występujący jako TJP) wziął udział w turnieju Best of the Super Juniors 2011. Poprzez wygraną trzech z ośmiu walk zajął siódme miejsce w swoim bloku i nie przeszedł do półfinałów^[12].

Perkins zaczął występować w promocji Pro Wrestling Guerrilla (PWG) w 2003 jako „Pinoy Boy” T.J. Perkins, gdzie pojawił się podczas gali Are You Adequately Prepared To Rock?! i pokonał Vita Thomasellego, zaś na gali An Inch Longer Than Average przegrał w six-man tag team matchu^[13][14]. W grudniu zmienił pseudonim ringowy na Puma i wziął udział w turnieju Tango and Cash Invitational Tournament o inauguracyjnych posiadaczy PWG World Tag Team Championship, gdzie Samoa Joe był jego partnerem^[15]. Para dotarła do drugiej rundy, po czym zostali wyeliminowani^[16][17]. Przez cały 2004 Puma występował regularnie w singlowych walkach pokonując między innymi Ricky’ego Reyesa, Tony’ego Kozinę, Brada Bradleya i The UK Kida^{[18][19][20][21]}. Przez pierwszą połowę 2005 sporadycznie występował w PWG, głównie w walkach eliminacyjnych^[22][23].

W lipcu 2005 powrócił do używania pseudonimu TJ Perkins, po czym pokonywał w singlowych starciach takich wrestlerów jak Daveya Richardsa czy też Hardkore Kidda, lecz Perkins i Alex Shelley nie zdołali pokonać tej dwójki w walce drużynowej^[24][25][26]. Perkins przegrał z Shelleyem podczas gali After School Special^[27]. Zakończył rok 2005 i rozpoczął 2006 występami w tag team matchach^{[28][29][30][31][32]}. W marcu wrócił do występów solo, gdzie podczas gali Beyond The Thunderdome pokonał Mr. Excitementa^[33][34][35]. Podczas gali Self-Titled z października, Perkins pokonał Rocky’ego Romero, lecz kilka dni później przegrał z nim w rewanżu^[36][37]. Pod koniec roku rozpoczął rywalizację z Bino Gambino, gdzie zawalczył z nim wiele sześcioosobowych drużynowych walk na początku 2007^[38][39]. W maju pokonał Gambino w singlowym starciu^[40][41][42].

W styczniu 2008 Perkins uformował regularny tag team z Hookiem Bomberrym, wspólnie wystąpili w kwalifikacjach do turnieju Dynamite Duumvirate Tag Team Title Tournament. Podczas gali Pearl Habra duo pokonało The Young Bucks (Nicka i Matta Jacksona), lecz podczas gali ¡Dia de los Dangerous! przegrali z Los Luchas (Phoenix Starem i Zokrem)^[43][44]. Na gali Scared Straight pokonali Scorpio Sky'a i Ronina przez dyskwalifikacje, a tej samej nocy zainterweniowali w walce pomiędzy Los Luchas i The Young Bucks^[45]. Doprowadziło to do starcia czterech drużyn w four-way elimination tag team matchu na gali 1.21 Gigawatts, który wygrało Los Luchas^[46]. Perkins i Bomberry otrzymali ostatnią szansę na dołączenie do turnieju DDT4, gdzie na gali It's a Gift... and a Curse przegrali ze Scorpio Sky'em i Roninem^[47]. Tuż po przegranej Perkins powrócił do solowych występów^[48][49]. W listopadzie wziął udział w turnieju Battle of Los Angeles, gdzie w pierwszej rundzie pokonał Chucka Taylora, jednakże został wyeliminowany w kolejnej rundzie przez Bryana Danielsona^[50][51]. W styczniu i lutym 2009 przegrał singlowe walki z Austinem Ariesem i B-Boyem^[52][53]. Po przeprowadzce na Florydę na początku 2009, Perkins zaprzestał występów w PWG^[53].

We wrześniu 2011 Perkins powrócił do PWG na gali The Perils of Rock N' Roll Decadence, gdzie przegrał z Eddiem Edwardsem^[54]. W 2012 brał udział w mniej ważnych walkach^[55][56]. We wrześniu wziął udział w kolejnym turnieju Battle of Los Angeles, w którym w pierwszej rundzie pokonał Joeya Ryana, a w ćwierćfinale został pokonany przez Samiego Callihana^[57][58].

Perkins zadebiutował dla Ring of Honor (ROH) w grudniu 2003, gdzie używał pseudonimu Puma i przegrał z Joshem Danielsem. Puma powrócił do ROH w lutym 2005 i przegrał w dwóch walkach z Homicidem i Jamesem Gibsonem. Kolejny występ nastąpił w sierpniu, gdzie ponownie poniósł porażkę wraz z Jimmym Ravem w walce drużynowej, a także w singlowym starciu z Rickym Reyesem^[59]. W lutym 2007 podczas gali Fifth Year Festifal: Philly, Perkins wystąpił pod swoim regularnym pseudonimem i przegrał z Nigelem McGuinnessem^[1][59]. Kolejne porażki nastąpiły w październiku 2007, zaś pierwszą walkę wygrał dopiero w grudniu 2010 z Kyle'em O’Reillym^[59]. 18 grudnia 2010 na gali Final Battle 2010 przegrał z Coltem Cabaną^[60].

W styczniu 2011 Perkins pojawił się podczas gali Showdown in the Sun II, gdzie przegrał z Daveyem Richardsem^[61]. Dwa miesiące później przegrał z Chrisem Hero i El Generico, lecz mimo tego ROH ogłosiło podpisanie z nim kontraktu w październiku^[59][62]. Perkins był wykorzystywany głównie w roli jobbera, gdzie do końca roku przegrywał z Jayem Briscoe, Jayem Lethalem i Mikiem Bennettem^[59]. Podczas gali Final Battle 2011 przegrał z Michaelem Elginem^[63]. W marcu podczas gali ROH 10th Anniversary Show, on i Amazing Red przegrali z The House of Truth (Elginem i Roderickiem Strongiem)^[64]. Podczas trwania rywalizacji federacji ROH z Chikarą, Perkins zawalczył podczas gali Showdown in the Sun i pokonał Fire Anta^[65]. Na gali Unity Fire Ant i jego sprzymierzeńcy z grupy The Colony pokonali Perkinsa, Jaya Lethala i Adama Cole’a w six-man tag team matchu. W kwietniu Perkins rozpoczął rywalizację z Mikiem Mondo pokonując go w singlowym starciu. Na gali Border Wars 2012 Perkins, Rhett Titus i Kenny King pokonali Mondo i The Young Bucks^[59][66]. 9 września Perkins poprosił o rozwiązanie kontraktu z federacją^[1].

W 2004 Perkins wystąpił jako Puma w federacji Total Nonstop Action Wrestling (TNA), gdzie pracował w roli jobbera podczas kilku nagrań programów TNA Xplosion. Był również pierwszą osobą wyeliminowaną z turnieju Super X_Cup 2004. Podczas gali Victory Road wziął udział w 20-osobowym X-Division gauntlet battle royalu, lecz również został wyeliminowany jako pierwszy^[67]. Dwa lata później powrócił do TNA jako reprezentant Japonii w International X-Division Showcase matchu podczas gali Destination X, gdzie wziął udział w walce z Peteyem Williamsem, Chrisem Sabinem i Sonjayem Duttem; pojedynek wygrał Sabin^[68]. Miesiąc później był częścią Xscape matchu na gali Lockdown^[69]. Podczas turnieju World X-Cup 2006, Puma był częścią drużyny Team Mexico u boku Incognito, Magno i Shockera – ostatecznie Team Mexico zajęło trzecie miejsce zdobywając cztery punkty^[70]. W lipcu 2007 Puma powrócił do TNA i brał udział w kolejnym 10-osobowym Ultimate X Gauntlet matchu na gali Victory Road, aczkolwiek pierwszy odpadł z pojedynku^[71]. Powrócił rok później i podczas gali Victory Road 2008 reprezentował Team Japan w walce eliminacyjnej^[72].

22 września 2009 Puma powrócił do TNA i zawalczył w dark matchu, w którym został pokonany przez Colta Cabanę^[73]. W 2011 powrócił do używania pseudonimu T.J. Perkins, gdzie podczas nagrań tygodniówek TNA Impact! przegrał z Shannonem Moore'em i El Generico. We wrześniu 2012 wystąpił jako Puma w dark matchu z Zema Ionem. 12 stycznia 2013 był częścią nagrań gali One Night Only: X-Travaganza, gdzie brał udział w siedmioosobowym Xscape matchu, który wygrał Christian York^[74][75].

23 maja 2013 Perkins wystąpił podczas odcinka tygodniówki Impact Wrestling jako Suicide, gdzie pokonał Peteya Williamsa i Joeya Ryana^[76][77]. Dzięki zwycięstwu wystąpił na gali Slammiversary XI w Ultimate X matchu o TNA X Division Championship, lecz walkę wygrał Chris Sabin pokonujący jego i Kenny’ego Kinga^[78]. 27 czerwca podczas odcinka Impact Wrestling Perkins został ujawniony jako osoba, która atakowała właściwego Suicide'a, po czym przebierał się w jego kostium; ponadto spowodował zdobycie X Division Championship przez Austina Ariesa^[79].

Tydzień później Perkins zaczął występować jako Manik, gdzie nosił podobny strój i maskę do Suicide'a^[5][6]. Wziął udział w trzyosobowej walce o X Division Championship z Sabinem i Ariesem, lecz Sabin zdołał obronić tytuł, kiedy to Manik został wyrzucony z ringu i zaatakowany przez grupę Aces & Eights^[80]. Po tym jak Sabin zawiesił mistrzostwo, Manik wziął udział w turnieju mianującym nowego mistrza; dotarł do finału pokonując Chavo Guerrero i Kenny’ego Kinga^[81]. 25 lipca podczas tygodniówki Impact Wrestling wygrał zawieszony X Division Championship pokonując Grega Marasciuolo i Sonjaya Dutta w trzyosobowym Ultimate X matchu^[82]. Był w posiadaniu tytułu do październikowej gali Bound for Glory, gdzie utracił go na rzecz Sabina w pięcioosobowym Ultimate X matchu^[83][84]. Manik powrócił do federacji podczas gali Lockdown 2014, gdzie przegrał z Tigre Uno w steel cage matchu^[85]. Podczas gali Slammiversary XII wziął udział w ladder matchu o X Division Championship, lecz walkę wygrał Sanada.

3 września 2014 na odcinku Impact Wrestling, Manik został porwany przez Jamesa Storma i Sanadę. Tydzień później trio utworzyło frakcję „The Revolution” i zaatakowało Samoa Joego i Homicide'a, wskutek czego stali się antagonistami^[86]. Podczas gali Bound for Glory Manik przegrał w starciu z Minoru Tanaką. Pół roku później na gali Slammiversary brał udział w three-way elimination matchu o X Division Championship, aczkolwiek Tigre Uno zdołał obronić tytuł. 23 września 2015 podczas odcinka Impact Wrestling Manik opuścił The Revolution i porzucił noszenie maski, dzięki czemu powrócił do roli protagonisty. Na gali Bound for Glory wziął udział w Ultimate X matchu o X Division Championship; walkę ponownie wygrał Tigre Uno. W październiku i listopadzie brał udział w TNA World Title Series, gdzie pokonał Mandrewsa oraz DJ Z'ego, a także przegrał z Tigre Uno. Turniej zakończył zdobywając sześć punktów i nie przeszedł do dalszej części turnieju. 12 stycznia 2016 zakończył się kontrakt Perkinsa z federacją^[87].

W styczniu 2004 Puma zawalczył na dwóch galach federacji Major League Wrestling, gdzie on i Bobby Quance przegrali z The Stampede Bulldogs (Harrym Smithem i TJ Wilsonem). Następnej nocy Puma przegrał czteroosobową walkę z Jackiem Evansem, Chasynem Rancem i posiadaczem MLW Junior Heavyweight Championship Sonjayem Duttem^[88]. W grudniu Puma wygrał APW Worldwide Internet Championship federacji All Pro Wrestling pokonując J.J. Pereza. Był w posiadaniu tytułu do lipca 2005 i utracił go na rzecz poprzedniego mistrza^[89].

W styczniu 2005 zadebiutował w Full Impact Pro (FIP) pokonując Azrieala^[90]. Podczas gali Unfinisher Business został zaatakowany przez Azrieala i jego przyjaciela CM Punka, zaś podczas kolejnego show Puma przegrał w singlowym starciu z Punkiem^[90]. 12 lutego wygrał czteroosobową walkę z Azriealem, Jerrelle Clarkiem i Eddiem Vegasem^[90]. Cztery lata później powrócił do FIP jako T.J. Perkins i prowadził pasmo zwycięstw nad Jayem Bradleyem, Nigelem McGuinnesem i Salem Rinauro^[91]. W listopadzie 2009 wziął udział w turnieju Jeff Peterson Memorial Cup 2009, gdzie dotarł do półfinału i przegrał w nim z Richardsem^[91]. W kwietniu 2010 na gali Southern Stampede powrócił do FIP używając pseudonimu TJP i był częścią battle royalu, który wygrał Chasyn Rance.

Puma zawalczył w Super 8 Tournament 2005 federacji East Coast Wrestling Association; dotarł do finału, w którym przegrał z Peteyem Williamsem^[92]. Tego samego roku brał udział w turnieju Pacific Cup promocji Extreme Canadian Championship Wrestling i w finale zmierzył się z Aaronem Idolem i Bryanem Danielsonem – pojedynek wygrał Idol^[93].

W sierpniu 2005 zadebiutował w UWA Hardcore Wrestling jako Puma i poniósł porażkę z Rickym Reyesem. W maju przyszłego roku pokonał M-Dogga 20 i zdobył UWA Canadian Championship. Miesiąc później obronił go w starciu z Peteyem Williamsem, lecz w lipcu utracił go na rzecz M-Dogga 20. W październiku był częścią UWA Grand Prix Tournament, gdzie do finału dotarł pokonując Kazuchikę Okadę i Dana Paysana, aczkolwiek turniej wygrał Sonjay Dutt. Swoje występy w UWA kontynuował do końca 2007.

Perkins zadebiutował w Empire Wrestling Federation (EWF) 22 września 2005 podczas gali Chaos, gdzie on i Dan Kobrick pokonali Big Ugly'ego i Vinniego Massaro. 23 grudnia na gali Holiday Fear wezwał do walki posiadacza EWF Cruiserweight Championship Joeya Hardera. Ostatecznie doszło do trzyosobowej walki z Rockym Romero, lecz starcie wygrał Harder^[94]. Perkins kontynuował rywalizację z Harderem o jego tytuł; 12 lutego 2006 został przez niego pokonany poprzez submission. 8 września zawalczył z posiadaczem EWF World Championship Bino Gambino, lecz pokonał go przez wyliczenie poza ringowe i nie odebrał mu tytułu. Po restarcie walki pojedynek zakończył się remisem^[94]. 21 listopada Perkins przegrał z Ryanem Taylorem o EWF Cruiserweight Championship^[94]. W listopadzie 2006 wziął udział w turnieju EWF's Inland Title Series Tournament. Jego pierwsza walka z Harderem zakończyła się remisem, druga i trzecia z Hookem Bomberrym i Jasonem Kingiem zwycięstwem. W finale z 5 stycznia 2007 zawalczył z Harderem, lecz poniósł porażkę^[95]. 27 czerwca 2008 podczas gali Knockdown Dragout 2, Perkins i Liger Rivera (znani jako Famous For Fearless) przegrali z La Ola Del Mal o EWF Tag Team Championship^[96].

W 2006 Puma był częścią nagrań gal federacji Wrestling Society X (WSX). Wziął udział w battle royalu, podczas którego został wyeliminowany przez Vampiro, a także występował w kilku dark matchach z Altar Boy Lukiem i Humanem Tornado^[11][97]. W wywiadzie z 2009 Perkins stwierdził, że poprosił o rozwiązanie kontraktu, gdyż według niego promocja była beznadziejna^[11]. Przez kolejne dwa lata występował w federacjach współpracujących z National Wrestling Alliance, między innymi wygrywając NWA Heritage Championship podczas gali federacji Mach One Wrestling z 1 czerwca 2008^[98][99].

W 2010 zadebiutował dla Dragon Gate USA i Evolve występując jako TJP. Podczas pierwszej w historii gali Evolve przegrał z Munenorim Sawą, zaś na gali Evolve 3 pokonał Kyle’a O’Reilly’ego^[100][101]. Podczas gali DGUSA Fearless federacji Dragon Gate USA pokonał Gran Akumę^[102]. W marcu 2010 zadebiutował w niemieckiej federacji Westside Xtreme Wrestling (wX w.); podczas ich pierwszego show w Stanach Zjednoczonych przegrał z Zackiem Sabre Jr. W lipcu 2010 wyruszył do Niemiec i przepracował kilka gal dla wXw^[103].

19 października 2009 podczas odcinka tygodniówki Raw, Perkins pojawił się na gali i miał zawalczyć z The Mizem, lecz przed rozpoczęciem walki został zastąpiony przez Marty’ego Jannetty'ego^[104]. Następnego dnia pojawił się podczas nagrań tygodniówki ECW, gdzie jako J.T. Quinn wystąpił w walce z Sheamusem, lecz pojedynek zakończył się dyskwalifikacją po ataku Sheltona Benjamina na Sheamusie^[105]. Do końca roku był częścią rozwojowej federacji Florida Championship Wrestling współpracującej z WWE^[1].

7 maja 2016 Perkins pokonał Freda Yehiego na gali Evolve 61 i zakwalifikował się do turnieju Cruiserweight Classic. 23 czerwca pokonał w pierwszej rundzie Da Macka^[106], zaś 14 lipca pokonał Johnny’ego Gargano^[107]. Po wygranej nad Richem Swannem^[108], 14 września Perkins pokonał Kotę Ibushiego i zakwalifikował się do finału, w którym pokonał Gran Metalika i wygrywając turniej stał się inauguracyjnym posiadaczem WWE Cruiserweight Championship^[109]. We wrześniu przywrócono dywizję cruiserweight należącą do brandu Raw. Podczas wrześniowej gali Clash of Champions Perkins obronił tytuł pokonując The Briana Kendricka^[110]. Utracił tytuł w rewanżu podczas gali Hell in a Cell. Na gali Roadblock: End of the Line, Rich Swann obronił tytuł pokonując Perkinsa i Kendricka w triple threat matchu; po walce powrócił Neville, który zaatakował Swanna i Perkinsa. 20 grudnia podczas odcinka tygodniówki 205 Live Perkins i Swann przegrali z Neville’em i Kendrickem.

10 kwietnia 2017 podczas odcinka tygodniówki Raw Neville próbował przekonać Perkinsa do faktu, że Austin Aries zabiera mu szansę na bycie w czołówce dywizji cruiserweight. Podczas jego walki z Ariesem, Neville odwrócił uwagę Ariesa i pozwolił Perkinsowi wygrać walkę. Po pojedynku Perkins zaatakował Ariesa, uformował sojusz z Neville’em i stał się heelem. W międzyczasie powrócił do używania skróconego pseudonimu TJP. 5 czerwca na Raw współpraca z Neville’em zakończyła się, kiedy to zaatakował on TJP po wygranej z Mustafą Alim. Dzień później TJP przegrał z Neville’em w starciu o jego WWE Cruiserweight Championship. W lipcu rozpoczął przyjacielską rywalizację z Richem Swannem, która zakończyła się 10 października przegraną z przeciwnikiem. W październiku wziął przerwę od występów w ringu w celu wyleczenia kontuzjowanego kolana.

Perkins urodził się w Kansas City w stanie Missouri. Jego matka pochodzi z Manily z Filipin^[111], zaś kultury tego państwa nauczył się wychowując się w Riverside w Kalifornii. Uczęszczał tam do St. Thomas the Apostle School i Poly High School^[1]. W wieku 18 lat zaczął trenować boks, mieszane sztuki walki oraz wolnoamerykankę. Perkins jest wielkim fanem drużyn Los Angeles Lakers, Los Angeles Rams, Los Angeles Kings i Los Angeles Dodgers.

Postać TJP po raz pierwszy przedstawiono w grze WWE 2K18^[112]

• Finishery
  • Jako T.J. Perkins / TJP
    • 540° corkscrew springboard tornado DDT^[3] – federacje niezależne
    • 86er (Diving high knee)^[113] – federacje niezależne
    • Figure Four Deathlock (Leglock cloverleaf)^[2][3] – federacje niezależne
    • Detonation Kick/Damnation Kick (Fireman's carry z wykonaniem overhead kicku)^{[9][114][115]} – od 2017; WWE (w TNA i federacjach niezależnych używany jako zwykły ruch)
    • Mega Buster (Jumping neckbreaker)^[113] – federacje niezależne
    • Skull Crusher (Kneeling reverse piledriver)^[3] – federacje niezależne
    • TJP Clutch (Leglock inverted cloverleaf przeistaczany z kneebaru; czasem wykonywany po dodaniu Detonation Kicku) – federacje niezależne / WWE
  • Jako Manik / Suicide
    • Death from Above (Double chickenwing double knee gutbuster)^[116]
    • Frog splash^[117]
  • Jako Puma
    • 540° corkscrew springboard tornado DDT^[3]
    • Figure Four Deathlock (Leglock cloverleaf)^[2][3]
    • Puma Suplex (Bridging tiger suplex)^[3]
    • Triangle choke^[10]

• Inne ruchy
  • Brainbuster^[3]
  • Double chickenwing double knee gutbuster^[118]
  • Cross armbreaker^[3]
  • Jumping neckbreaker^[3]
  • Senton bomb^[3]
  • Sharpshooter^[9]
  • Michinoku Driver^[3]
  • Tiger suplex^[3]
  • Tornado DDT^[3]
  • Two Amigos (Rolling vertical suplexes z dodaniem belly-to-back suplexu)
  • Wrecking Ball Dropkick^[119] (Springboard front dropkick w przeciwnika znajdującego się pomiędzy drugą liną)

• Przydomki
  • „The Fil-Am Flash”^[120]
  • „The Fresh Prince of the Cruiserweights”^[121]
  • „The Pinoy Boy”^[122]
  • „The Wrestling Yoda”^[120]

• Motywy muzyczne
  • „Champion” ~ Tyrone Briggs (Evolve)
  • „Coming Alive” ~ AD/AM^[123] (TNA; 23 maja 2013 – 2 czerwca 2013; używany podczas charakteryzacji jako Suicide)
  • „Inner Villain” ~ Dale Oliver (TNA; 4 lipca 2014 – 4 października 2015; używany podczas charakteryzacji jako Manik)
  • „Cut You Down” ~ Serg Salinas i Dale Oliver^[124] (TNA; 1 października 2014 – 23 września 2015; używany podczas członkostwa w grupie The Revolution)
  • „Devastate” ~ The Heroes Lie (WWE; 23 czerwca 2016 – 14 września 2016)
  • „Playing with Power” ~ CFO$^[125] (WWE; od 25 września 2016)

• All Pro Wrestling
  • APW Worldwide Internet Championship (1 raz)^[126]

• Alternative Wrestling Show
  • AWS Light Heavyweight Championship (2 razy)^[127]

• Consejo Mundial de Lucha Libre
  • Best New Sensation (2003)^[113]
  • Feud of the Year (2003)^[113]

• Empire Wrestling Federation
  • EWF Tag Team Championship (1 raz) – z Ligerem Riverą^[128]

• Evolve Wrestling
  • Breakout Match (2010) vs. Munenori Sawa z 16 stycznia^[129]

• Mach One Wrestling
  • NWA Heritage Championship (1 raz)^[130]

• New Japan Pro-Wrestling
  • American Young Lions Cup Tournament (2004)^[131]

• Pro Wrestling Illustrated
  • PWI umieściło go w top 500 wrestlerów rankingu PWI 500: 179. miejsce w 2005; 347. miejsce w 2006; 316. miejsce w 2007; 239. miejsce w 2008; 356. miejsce w 2009; 336. miejsce w 2010; 319. miejsce w 2011; 141. miejsce w 2012; 150. miejsce w 2013; 122. miejsce w 2014; 147. miejsce w 2015; 234. miejsce w 2016; 35. miejsce w 2017^[132]

• SoCal Uncensored
  • Rookie of the Year (2001)^[133]

• Southpaw Regional Wrestling
  • SRW Champion (1 raz)

• Total Nonstop Action Wrestling
  • TNA X Division Championship (1 raz)^[82]
  • TNA X Division Championship Tournament (2013)

• United Independent Wrestling Alliance
  • UIWA Lightweight Championship (1 raz)^[3]

• UWA Hardcore Wrestling
  • UWA Canadian Heavyweight Championship (1 raz)^[3]

• WWE
  • WWE Cruiserweight Championship (1 raz, inauguracyjny)^[109]
  • Cruiserweight Classic (2016)^[109]

• Profil TJP na WWE.com
• Profile TJP w serwisach Cagematch.net, Wrestlingdata.com i Internet Wrestling Database.