Sztucer z Liège
Sztucer z Liège – rosyjski jednostrzałowy karabin gwintowany oficjalnie wprowadzony do uzbrojenia armii rosyjskiej w roku 1843. Jest to modyfikacja karabinu brunszwickiego dla armii rosyjskiej.
Państwo | |
---|---|
Producent | J.P. Malherbe à Liège i Tuła w Rosji |
Rodzaj | |
Historia | |
Produkcja | od 1843 roku |
Wyprodukowano | ok. 20.000 |
Dane techniczne | |
Kaliber | 17,78 mm |
Wymiary | |
Długość | 1180 mm |
Długość lufy | 774 mm |
Masa | |
broni | 4,36 kg |
Historia
W 1840 roku rosyjski „Komitet ds. ulepszenia sztucerów i karabinów” zamówił próbną partię broni tego systemu w manufakturze J.P. Malherbe Liège w Belgii. Była to przeróbka karabinu brunszwickiego na potrzeby Rosji.W Rosji nazywaną tą broń littiechskimi („литтихскими”) lub lichterec („лихтерец”). Ze strony rosyjskiej celem koordynacji zamówień do Liège wysłany został płk Ignatiew. Zamówiono tam 5000 sztuk tej broni w cenie po 85 franków za sztukę.W 1843 roku broń została oficjalnie przyjęta do uzbrojenia pod nazwą: rosyjski karabin gwintowany „sztucer z Liège” wzoru 1843 roku (Русская винтовка «люттихский» штуцер образца 1843 г)
Budowa
Sztucer z Liège był bronią odprzodową, gwintowaną z zamkiem kapiszonowym. Wyposażany był w przyrządy celownicze składające się z muszki i szczerbiny o dwóch stałych nastawach: 200 i 400 (lub 600) kroków (arszynów). Posiadał on lufę gwintowaną o 2 bruzdach, skok gwintu 1:1200 mm (800 mm). Do strzelania używano kulistego pocisku posiadającego na obwodzie pierścień, tzw. „kuli z obręczą”. Podczas ładowania, należało odpowiednio wprowadzić kulę pierścieniem w bruzdy lufy co ułatwiały odpowiednie wycięcia wylotu lufy.Karabin był wyposażony w bagnet.
Wersje karabinu
W 1848 roku zmodernizowano karabin poprzez zastosowanie nowocześniejszego celownika typu szwajcarskiego, w Rosji określanego typem heskim, o nastawach 100 – 1200 kroków (arszynów) oraz wprowadzono nowoczesny pocisk stożkowy wz. 1848 roku z dwoma występami prowadzącymi konstrukcji płk. Kulikowskiego, tzn. „kula z uszami” („пуля с ушками”).