Steve Mahre

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 stycznia 1975 roku w Wengen, zajmując 16. miejsce w slalomie^[1]. Pierwsze punkty (do sezonu 1978/79 punktowało tylko dziesięciu najlepszych zawodników) zdobył 27 stycznia 1976 roku w Zwiesel, gdzie zajął dziewiąte miejsce w gigancie. W kolejnych startach w sezonie 1975/1976 jeszcze dwukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium. Dokonał tego 7 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie był drugi w slalomie, za Ingemarem Stenmarkiem ze Szwecji. W klasyfikacji generalnej zajął 27. miejsce, w klasyfikacji giganta był trzynasty, a w klasyfikacji slalomu ósmy. W lutym 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie rywalizację w gigancie zakończył na trzynastej pozycji.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata 4 marca 1978 roku w Stratton Mountain, gdzie był najlepszy w slalomie. Było to jednak jego jedyne podium w tym sezonie i w klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. Wystartował także na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku. Zajął tam ósme miejsce w slalomie i szesnaste w gigancie. Kolejne zwycięstwo odniósł blisko trzy lata później, 11 stycznia 1981 roku w Garmisch-Partenkirchen, ponownie wygrywając slalom. W sezonie 1980/1981 na podium stanął jeszcze cztery razy, jednak nie odniósł już zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie czwarte miejsce, a w klasyfikacji slalomu był trzeci za Ingemarem Stenmarkiem i swym bratem bliźniakiem Philem Mahre. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie był piętnasty w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończył.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy był trzeci w klasyfikacji generalnej. Wyprzedzili go jedynie jego brat oraz Ingemar Stenmark. W takiej samej kolejności ci trzej zawodnicy zajęli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji slalomu. Na podium stawał siedem razy, w tym pięciokrotnie zwyciężał: 14 grudnia w Cortina d’Ampezzo wygrywał slalom, 14 lutego w Garmisch-Partenkirchen zwyciężył w slalomie i kombinacji, a 13 marca w Jasnej i 17 marca 1982 roku w Bad Kleinkirchheim był najlepszy w gigancie. W 1982 roku wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie wywalczył złoty medal w slalomie. Wyprzedził tam bezpośrednio Stenmarka oraz Borisa Strela z Jugosławii.

W dwóch kolejnych sezonach łącznie tylko cztery razy stanął na podium. W sezonie 1982/1983 dwukrotnie wygrał slalomy: 4 stycznia w Parpan i 6 lutego 1983 roku w St. Anton am Arlberg. Zwycięstwo w St. Anton było jego ostatnim triumfie w zawodach tego cyklu. W klasyfikacji generalnej był dwunasty, a wśród slalomistów zajął czwarte miejsce. Ostatnie podium w karierze wywalczył 13 grudnia 1983 roku w Courmayeur, gdzie był trzeci w slalomie. W czołowej dziesiątce znalazł się jeszcze tylko dwa razy, w efekcie zajmując 47. miejsce w klasyfikacji generalnej. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Mahre był na prowadzeniu po pierwszym przejeździe w slalomie, wyprzedzając pozostałych zawodników o 0,70 sekundy. Jednak w drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik, osiągając drugi łączny wynik i zdobywając srebrny medal. Ostatecznie rozdzielił na podium swojego brata Phila oraz Francuza Didiera Bouveta. Na tych samych igrzyskach zajął także siedemnaste miejsce w gigancie.

Wspólnie z bratem jest właścicielem ośrodka treningowego w Park City.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	10 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	3:26,97	+6,79	Heini Hemmi
15.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+4,20	Ingemar Stenmark
DNF	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	–	Ingemar Stenmark
17.	14 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:41,18	+4,85	Max Julen
2.	19 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:39,41	+0,21	Phil Mahre

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	10 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	3:26,97	+6,79	Heini Hemmi
16.[2]	2 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	3:02,52	+6,03	Ingemar Stenmark
8.	5 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Slalom	1:39,54	+4,22	Ingemar Stenmark
15.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+4,20	Ingemar Stenmark
DNF	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	–	Ingemar Stenmark
1.	3 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:38,80	–	–
DNF[3]	7 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:48,48	–	Ingemar Stenmark

• sezon 1975/1976: 27.
• sezon 1976/1977: 43.
• sezon 1977/1978: 23.
• sezon 1978/1979: 10.
• sezon 1979/1980: 12.
• sezon 1980/1981: 4.
• sezon 1981/1982: 3.
• sezon 1982/1983: 12.
• sezon 1983/1984: 47.

1. Stratton Mountain – 4 marca 1978 (slalom)
2. Garmisch-Partenkirchen – 11 stycznia 1981 (slalom)
3. Cortina d’Ampezzo – 14 grudnia 1981 (slalom)
4. Garmisch-Partenkirchen – 14 lutego 1982 (slalom)
5. Garmisch-Partenkirchen – 14 lutego 1982 (kombinacja)
6. Jasná – 13 marca 1982 (gigant)
7. Bad Kleinkirchheim – 17 marca 1982 (gigant)
8. Parpan – 4 stycznia 1983 (slalom)
9. St. Anton am Arlberg – 6 lutego 1983 (slalom)

• 9 zwycięstw (6 slalomów, 2 giganty i 1 kombinacja)

1. Copper Mountain – 7 marca 1976 (slalom) – 2. miejsce
2. Sun Valley – 5 marca 1977 (slalom) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 8 grudnia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
4. Saalbach-Hinterglemm – 15 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
5. Oberstaufen – 13 stycznia 1981 (slalom) – 3. miejsce
6. Oberstaufen – 17 stycznia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
7. Aspen – 7 marca 1981 (gigant) – 3. miejsce
8. Borowec – 25 marca 1981 (slalom) – 2. miejsce
9. Kitzbühel – 17 stycznia 1982 (slalom) – 3. miejsce
10. Jasná – 14 marca 1982 (slalom) – 3. miejsce
11. St. Anton am Arlberg – 6 lutego 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
12. Courmayeur – 13 grudnia 1983 (slalom) – 3. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)
• Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-11)]. (ang.).