Stefano Borgonovo

włoski piłkarz

Stefano Borgonovo (ur. 17 marca 1964 w Giussano, zm. 27 czerwca 2013 tamże) – włoski piłkarz grający na pozycji napastnika.

Stefano Borgonovo
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1964
Giussano

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 2013
Giussano

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1981–1986Como Calcio53(13)
1984–1985Sambenedettese (wyp.)33(13)
1986–1990A.C. Milan13(2)
1986–1988Como Calcio (wyp.)33(3)
1988–1989ACF Fiorentina (wyp.)30(14)
1990–1992ACF Fiorentina37(4)
1992–1993Delfino Pescara 193635(11)
1993–1996Udinese Calcio14(2)
1994–1995Brescia Calcio (wyp.)14(0)
W sumie:262(62)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1985–1986 Włochy U-213(1)
1989 Włochy3(0)
W sumie:6(1)

Kariera klubowa

Karierę piłkarską Borgonovo rozpoczął w klubie Como Calcio i w sezonie 1981/1982 zadebiutował w Serie A. Był to jego jedyny występ w tamtym sezonie, a Como spadło do Serie B. W drugiej lidze Włoch Stefano w barwach Como grał przez dwa lata, a w 1984 roku został wypożycozny do drużyny S.S. Sambenedettese Calcio. Zdobył dla niej 13 bramek w sezonie 1984/1985, a następnie wrócił do Como, które awansowało do Serie A. W 1986 roku został sprzedany do Milanu, ale wypożyczono go do Como i w drużynie „Lariani” grał do lata 1988 roku.

Kolejnym klubem w karierze Borgonovo była ACF Fiorentina. W sezonie 1988/1989 Borgonovo był podstawowym zawodnikiem „Violi” i stworzył w niej bramkostrzelny atak z Roberto Baggio. Baggio zdobył 15 bramek, a Stefano zaliczył 14 trafień w Serie A. W 1989 Borgonovo powrócił do Milanu, z którym został wicemistrzem kraju. Nie zdołał jednak przebić się do podstawowego składu i był rezerwowym dla Marco van Bastena i Daniele Massaro. W 1990 roku ponownie został piłkarzem Fiorentiny, jednak nie grał w niej już w podstawowym składzie.

W 1992 roku Borgonovo odszedł do Pescary Calcio. W sezonie 1992/1993 był najlepszym strzelcem Pescary zdobywając 8 goli, ale klub ten został zdegradowany do Serie B. Na początku 1994 roku Stefano odszedł do Udinese Calcio, a w 1994 roku był wypożyczony do Brescii Calcio. Karierę zakończył w 1996 roku jako gracz Udinese.

SezonKlubKrajRozgrywkiMeczeBramki
1981/82Como CalcioWłochy  Serie A10
1982/83Como CalcioWłochy  Serie B171
1983/84Como CalcioWłochy  Serie B162
1984/85S.S. Sambenedettese CalcioWłochy  Serie B3313
1985/86Como CalcioWłochy  Serie A2910
1986/87Como CalcioWłochy  Serie A182
1987/88Como CalcioWłochy  Serie A151
1988/89AC FiorentinaWłochy  Serie A3014
1989/90A.C. MilanWłochy  Serie A132
1990/91AC FiorentinaWłochy  Serie A231
1991/92AC FiorentinaWłochy  Serie A143
1992/93Delfino Pescara 1936Włochy  Serie A289
1993/94Delfino Pescara 1936Włochy  Serie B72
1993/94Udinese CalcioWłochy  Serie A125
1994/95Brescia CalcioWłochy  Serie A140
1995/96Udinese CalcioWłochy  Serie A70

Kariera reprezentacyjna

W latach 19851986 Borgonovo zaliczył trzy mecze i zdobył jedną bramkę w reprezentacji Włoch U-21. Z kolei 22 lutego 1989 zadebiutował w pierwszej reprezentacji Włoch w wygranym 1:0 towarzyskim meczu z Danią, gdy w 74. minucie zmienił Gianlukę Viallego. W kadrze „Squadra Azzurra” rozegrał łącznie trzy spotkania.

Choroba

5 września 2008 ogłoszono, iż Borgonovo cierpi na chorobę stwardnienie zanikowe boczne, zwane w skrócie ALS. To właśnie po tej chorobie zmarli inny włoski piłkarz Gianluca Signorini w 2002 roku i Polak Krzysztof Nowak w 2005 roku.

8 października 2008 na Stadio Artemio Franchi we Florencji rozegrano mecz pomiędzy Fiorentiną a Milanem. Dochód ze spotkania przeznaczono na leczenie Borgonovo, który pojawił się na meczu na wózku inwalidzkim, a pomagał mu kolega z boiska, Roberto Baggio.

W swojej wydanej w 2010 roku autobiografii, Carlo Ancelotti: „Piękne Występy Zwykłego Geniusza: Życie, Mecze i Cudy Zwykłego Geniusza”, manager Chelsea, Carlo Ancelotti wypowiedział się na temat choroby, która nękała jego byłego kolegę z drużyny, mówiąc: „Stefano był moim kolegą i ma problem. Wszyscy musimy mu pomóc, ponieważ gdzieś może istnieć lekarstwo na tę chorobę, ale musimy działać szybko, bo jego stan nie jest dobry. Nie może się poruszać, musi się porozumiewać za pomocą oczu. Strzelił bramkę w półfinale Pucharu Europy w 1990 przeciwko Bayernowi i dobrze sobie radził pod polem karnym rywala. Nie był specjalnie szybki, ale niesamowicie sprytny. To świetny gość, bardzo zabawny, lubi żartować, nawet teraz, gdy cierpi na bardzo groźną chorobę.”

Zmarł 27 czerwca 2013[1][2][3].

Przypisy

Bibliografia