Stefan IV Lazarević

Stefan IV Lazarević (ur. ok. 1377, zm. 19 lipca 1427 w Crkvine^[1]) – władca serbski od 1389 roku.

Stefan IV Lazarević

Fresk przedstawiający Stefana IV
Książę Serbii
Okres	od 28 czerwca 1389 do 19 lipca 1427
Poprzednik	Łazarz I Hrebeljanović
Następca	Jerzy I Branković
Dane biograficzne
Dynastia	Hrebeljanowicze
Data urodzenia	ok. 1377
Data śmierci	19 lipca 1427
Ojciec	Łazarz I Hrebeljanović
Matka	Milica Hrebeljanović

Był synem i następcą księcia Łazarza, serbskim despotą (bizantyjski tytuł z 1402 roku) oraz wasalem tureckim.

Gdy 15 czerwca 1389 roku jego ojciec poległ w bitwie na Kosowym Polu, Stefan był niepełnoletni. W rezultacie w latach 1389–1393 faktyczną władzę sprawowała jego matka, Milica Hrebeljanović, a Stefan przejął rządy w 1393 r.^[2] Dzięki swoim umiejętnościom dyplomatycznym skonsolidował i umocnił państwo oraz zapewnił mu rozwój gospodarczy. Był również mecenasem i organizatorem życia kulturalnego w swoim kraju. Sam również tworzył dzieła literackie, z których najbardziej znany jest poemat prozą Słowo miłości (powstały w 1404 lub 1409 r.). Przypisuje mu się też autorstwo liryczno-epickiego panegiryku ku czci ojca Napis na słupie kosowskim. Stefan Lazarević był także tłumaczem literatury greckiej. Zmarł w Crkvine, wzniesiono tamże marmurowy nagrobek w 1427 roku, który zachował się do dziś^[1]. Sam despota został jednak pochowany w klasztorze Manasija^[1].

W 1927 został kanonizowany przez Serbski kościół prawosławny. Nadano mu przydomek „Wielki”.