Sprężyki
Sprężyki[2] (Elateroidea) – nadrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i serii sprężykokształtnych.
| Elateroidea[1] | |
| Leach, 1815 | |
_(14221476875).png) Ampedus balteatus z rodziny sprężykowatych | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | sprężyki |
_(5926273386).jpg)
Grupa zróżnicowana. U Cerophytidae, goleńczykowatych, podrywkowatych i sprężykowatych wyrostek przedpiersia i bruzda na śródpiersiu tworzą mechanizm sprężynujący, umożliwiający podskakiwanie po przewróceniu na grzbiet[2][3]. Pojawił się on niezależnie przynajmniej dwa razy[3]. Larwy większości gatunków żywią się martwym drewnem, pozostałych korzeniami lub są drapieżne[2]. Rodziny kantaroidalne, jak omomiłkowate, karmazynkowate i świetlikowate, cechują miękkie ciała, narządy gębowe przystosowane do pokarmu płynnego, a te aktywne w dzień zwykle także ubarwienie ostrzegawcze[2]. W wielu grupach pojawiła się niezależnie neotenia u samic, np. u Omalisidae, Phengodidae, Rhagophthalmidae, świetlikowatych oraz plemion Cebrionini i Drilini ze sprężykowatych. W rodzinach świetlikowatych, Phengodidae, Rhagophthalmidae i sprężykowatych znana jest zdolność do bioluminescencji[3].
Systematyka i filogeneza
Należą tu ponad 24 tysiące opisanych gatunków[2]. Początkowo klasyfikowane były one w trzech nadrodzinach: Artematopoidea, Cantharoidea i Elateroidea s.str.. O możliwej konieczności połączenia ich w jedną nadrodzinę wspominał już Crowson w 1955 roku, a dokonali tego w 1995 Lawrence i Newton. Monofiletyzm tak definiowanych Elateroidea potwierdzony został m.in. analizami molekularnymi Bocakovej i innych z 2007 oraz Kundraty i Bocáka z 2011 oraz morfologiczną Lawrence'a i innych z 2011 (z wyłączeniem Rhinothipidae). W analizie Lawrence'a Elateroidea jawiły się jako grupa siostrzana Psephenoidea, natomiast w analizie Kundraty i Bocáka oraz Kundraty i innych z 2014 jako siostrzane dla Byrrhoidea[3].
W obrębie sprężyków pozycję bazalną zajmują Artematopodidae[4][3] lub klad obejmujący Artematopodidae, Telegeusidae i Omethidae. Badania molekularne wskazują, że rodziny Eucnemidae, Cerophytidae i Throscidae, które dawniej uważane były za pokrewne sprężykowatym, są z nimi dalej spokrewnione niż np. omomiłkowate. Rodziny Lycidae, Lampyridae, Cantharidae, Omalisidae, Rhagophthalmidae, Phengodidae i Elateridae tworzą klad określany jako „wyższe sprężyki”, w którym pierwsza z wymienionych zajmuje według analizy Kundraty i innych pozycję bazalną[3].
W systemie Boucharda i innych z 2011 do sprężyków zaliczono 19 rodzin[5]:
- Rhinorhipidae Lawrence, 1988
- Artematopodidae Lacordaire, 1857
- Brachypsectridae LeConte et Horn, 1883
- Cerophytidae Latreille, 1834
- Eucnemidae Eschscholtz, 1829 – goleńczykowate
- Throscidae Laporte, 1840 – podrywkowate
- †Praelateriidae Dolin, 1973
- Elateridae Leach, 1815 – sprężykowate
- Plastoceridae Crowson, 1972
- Drilidae Blanchard, 1845 – ślimacznikowate
- Omalisidae Lacordaire, 1857 – rozgniotkowate
- †Berendtimiridae Winkler, 1987
- Lycidae Laporte, 1836 – karmazynkowate
- Telegeusidae Leng, 1920
- Phengodidae LeConte, 1861
- Rhagophthalmidae Olivier, 1907
- Lampyridae Rafinesque, 1815 – świetlikowate
- Omethidae LeConte, 1861
- Cantharidae Imhoff, 1856 (1815) – omomiłkowate
Badania molekularne wskazują jednak, że ślimacznikowate należy klasyfikować w obrębie sprężykowatych (zaliczone jako plemię do Agrypinae[6]), a Telegeusidae w obrębie Omethidae[3].