Siuru
Siuru (pl. Niebieski/Błękitny ptak) – estońska grupa literacka, działająca od 1917 do 1920 roku[1]. Nazwa grupy pochodzi od zaczarowanego ptaka z estońskiego folkloru[2].
Grupa powstała latem 1917 roku[2] z inicjatywy Friedeberta Tuglasa[3]. Grupa spotykała się w salonie Marie Under, ale bywała też w kawiarniach oraz organizowała odczyty w teatrze w Tallinnie[2] i spotkania literackie. W latach 1919-1920 grupa publikowała almanach o tytule Siuru (ukazały się w sumie trzy numery). Do grupy, oprócz Tuglasa i Under (która była dominującą postacią grupy[4], nazywaną ,,księżniczką Siuru"[3]), należeli: Artur Adson (mąż Marie Under), Henrik Visnapuu, Johannes Semper, August Alle, Johannes Vares, August Gailit.
Grupa rozpadła się po 1920 roku[3]. Powodem były głównie różnice ideowe[1].
Członkowie grupy pragnęli swoją twórczością oderwać się od dominującej poetyki młodoestońskiej (z tego nurtu wywodził się Tuglas, który jednak odrzucił tę estetykę) i poszukiwać nowych środków wyrazu, pozwalających na aktualną i bliską masom twórczość[3]. Chętnie nawiązywali do poetyki ekspresjonizmu[1].