Sclerophrys maculata

Gatunek był w przeszłości zaliczany do rodzaju Bufo^[3]. W 2006 roku Frost i inni przenieśli go do rodzaju Amietophrynus. Ohler i Dubois w 2016 roku wykazali, że nazwa Amietophrynus jest młodszym synonimem nazwy Sclerophrys^[2].

W 2016 roku Poynton i inni, w oparciu głównie o badania genetyczne, wydzielili znaczną część populacji uznawanej wcześniej za Sclerophrys maculata do wskrzeszonego gatunku Sclerophrys pusilla^[3][4]. Autorzy ci wyznaczyli też neotyp S. maculata^[4].

Sclerophrys maculata posiada rozległy zasięg występowania w Afryce Zachodniej i zachodniej części Afryki Środkowej (przed podziałem gatunku rozciągał się aż po RPA na południu). We współczesnym ujęciu systematycznym zasięg gatunku rozciąga się od Senegalu, Gambii i Gwinei Bissau przez Gwineę, Sierra Leone, Liberię, południowe Mali, południową Burkinę Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghanę, Benin, Nigerię (bez części północnej) po południowo-zachodni Czad, Kamerun (bez części południowo-wschodniej) i północno-zachodnią Gwineę Równikową^[3]. Państwem, w których według IUCN obecność zwierzęcia nie jest pewna, jest Togo^[3].

Zasiedla wilgotne (nieraz też i bardziej suche) sawanny i strefy je otaczające przechodzące w las^[3]. Radzi sobie w lasach zdegradowanych oraz na terenach rolniczych^[3].

Rozwój larwalny przebiega w środowisku wodnym. S. maculata wykorzystuje do tego celu rzeki i strumienie na sawannie, ale też rowy i tymczasowe stawy, zwłaszcza te w rejonach leśnych^[3].

Istnieją miejsca, gdzie płaz ten jest bardzo pospolity. Łatwo adaptuje się do zmian w środowisku^[3].

Jego liczebność utrzymuje się na stabilnym poziomie, choć niektórym populacjom zagraża działalność człowieka^[3].