Saksonia-Weimar-Eisenach

Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach, od 1815 Wielkie Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach (niem. Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach) – państwo niemieckie wywodzące się z księstwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego ernestyńskiej linii dynastii Wettynów, ze stolicą w Weimarze. Powstało w 1809 w wyniku połączenia przez księcia Karola Augusta księstw: Saksonii-Eisenach i Saksonii-Weimar.

Wielkie Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach[1]
Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach[1]
1809–1918
HerbFlaga
HerbFlaga
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Weimar

Władca

Wilhelm Ernest

Powierzchnia

3610 km²

Populacja (1910)
• liczba ludności


417 149

• gęstość

116 os./km²

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie
Położenie na mapie

Historia

W 1815 uzyskało status wielkiego księstwa. W tym samym roku weszło w skład Związku Niemieckiego, w 1866 roku w skład Związku Północnoniemieckiego; po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku zostało jednym z krajów Cesarstwa Niemieckiego.

W wyniku rewolucji listopadowej w 1918 i obaleniu monarchii państwo przekształcono w Wolne Państwo Saksonia-Weimar-Eisenach (Freistaat Sachsen-Weimar-Eisenach), które dwa lata później weszło w skład Turyngii.

Władcy

od 1918 republika. Tytularni wielcy książęta Saksonii na Weimarze i Eisenach:

  • 1918–1923: Wilhelm Ernest
  • 1923–1988: Karol August (1912–1988), syn
    • od 1988: Michał Benedykt (ur. 1946), syn
    • następca: Daniel (ur. 1975), do Saksonii

Przypisy