Saale-Unstrut
Saale-Unstrut – najbardziej na północ wysunięty region winiarski w Niemczech[2][3]. Położony w pobliżu ujścia Unstruty do Soławy[4], na terenie krajów związkowych Saksonia-Anhalt i Turyngia, na południowy zachód od Haale, w rejonie Naumburga i Weißenfels[2][5]. Do regionu zalicza się także niewielką enklawę na zachód od Süßer See[2][6].
 Winnica nad Unstrutą | |
| Nazwa urzędowa | Saale-Unstrut |
|---|---|
| Państwo | |
| Okoliczne regiony | |
| Klimat | kontynentalny |
| Powierzchnia uprawiana | |
| Dominujące odmiany | müller-thurgau, weissburgunder, silvaner, portugieser |
| Rodzaje win | głównie białe wytrawne |
| Produkcja roczna | 49 347 hl (2007)[1] |
Charakterystyka
W 2007 winoroślą było obsadzonych 664 ha[1]. Roczna produkcja wynosiła wtedy 49 347 hl, z czego aż 81,2% było klasy QbA, a 18,7% miało prawo do oznaczenia Prädikatswein[1]. Do 2018 powierzchnia winnic wzrosła do 786 ha[7]. Wino regionalne (Landwein) jest produkowane pod nazwą Mitteldeutscher Landwein[5].
Aż 450 ha to winnice winogrodników związanych ze spółdzielnią we Freyburgu, która zrzesza 8 mniejszych spółdzielni i 550 plantatorów[8]. Tylko 29 producentów winogron zajmuje się tym zawodowo, reszta traktuje uprawę jako poboczne zajęcie i sprzedaje surowe winogrona[8].
Najbardziej rozpowszechnionym szczepem jest müller-thurgau, choć powierzchnia jego upraw szybko maleje - spadła z 35% do 18,8% w 2007[1][6][8][9] i 14,8% w 2018[7]. Inne to pinot blanc (weissburgunder, 14,0% w 2018), silvaner (8,7% w 2007, ale już tylko 5,8% w 2018), a także riesling, kerner, bacchus i traminer[8][4][1][7]. Udział odmian o ciemnej skórce rośnie: w pierwsze dekadzie XX wieku stanowiły 10% upraw, a prym wśród nich wiódł portugieser[9][8], w 2018 stanowiły już 26% z dornfelderem na czele (54 ha, 6,9% w 2018)[7].
Wina produkuje się wyłącznie wytrawne, dość pełne w smaku[4][6]. Braki inwestycyjne z czasów NRD są stopniowo nadrabiane[4].
Gleby i klimat
Przeważają gleby wapienne[9]. Sezon wegetacyjny jest stosunkowo krótki[9]. Klimat kontynentalny z ciepłym i słonecznym latem[6][9]. Roczne opady to ok. 500 mm[8]Winnice są urządzane na południowych i południowo-wschodnich stokach[9]. Poważnym zagrożeniem są przymrozki, które mogą obniżyć zbiory od 20 do 70%[9][6].
Historia
Dokumenty świadczą, że wina produkowano w regionie już w 1066 roku, kiedy to wzmiankowano winnice klasztoru Kloster Pforta[8][9]. Uprawy klasztoru są własnością państwową[8]. W średniowieczu winoroślą w tym regionie było osadzonych ok. 100 000 ha[6]. Winnice były niszczone podczas wojny trzydziestoletniej, a także wskutek epidemii filoksery[2]. Uprawa ostatecznie podupadła w epoce NRD[9]. Renesans trwa od lat 90. XX wieku, kiedy to odtworzono niektóre winnice i założono nowe[2][6].
We Freyburgu mieści się siedziba wytwórni produkującej popularne wino musujące Rotkäppchen, niegdyś największej w Niemieckiej Republice Demokratycznej, a po zjednoczeniu Niemiec produkującej nawet 92 mln butelek rocznie[6][8].
Podział regionu
Administracyjnie region jest podzielony na dwie strefy (Bereich): Bereich Schlossneuenburg i Bereich Thüringen (obejmująca jedynie dwie winnice - Einzellagen)[9]. Schlossneuenburg z kolei jest podzielony na[9]: