Sójkowiec rdzawoszyi

Sójkowiec rdzawoszyi[3] (Pterorhinus ruficollis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Osiadły[4].

Sójkowiec rdzawoszyi
Pterorhinus ruficollis[1]
(Jardine & Selby, 1838)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pekińczyki

Rodzaj

Pterorhinus

Gatunek

sójkowiec rdzawoszyi

Synonimy
  • Ianthocincla ruficollis Jardine & Selby, 1838
  • Dryonastes ruficollis (Jardine & Selby, 1838)
  • Garrulax ruficollis (Jardine & Selby, 1838)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka

Gatunek dawniej przypisywany do rodzajów Dryonastes[5][6], Garrulax[4][5][1][7] lub Ianthocincla[5][8], obecnie umieszcza się go w rodzaju Pterorhinus[3][9].

Jest to gatunek monotypowy[4][6][9].

Charakterystyka

Morfologia

Wielkość ciała sójkowca rdzawoszyjego mieści się w zakresie 22–27 cm, a dorosły osobnik może ważyć od 51 do 73 g[4][10]. Ubarwienie w dużej części oliwkowo-brązowe, popielaty ogon, potylica oraz czubek głowy. Dolna część stosiny pióra jasnoszara. Czerwonawy znak w kształcie przypominającym półksiężyc na bokach szyi, partie ciała poniżej ogona w tym samym kolorze. Przednia część szyi i głowy czarna, łącznie z okolicą oczodołów oraz pokrywami usznymi. Dziób czarny, nogi ciemnoszare. Tęczówki czerwone[11][12].

Występowanie

Zamieszkują obszar obejmujący:

Wielkość całego terenu występowania szacuje się na 700 000 km²[2].

Obserwowany w lasach mieszanych szerokolistnych oraz na ich obrzeżach, w niskich zakrzewieniach i wysokiej trawie, a także blisko ludzkich siedzib – na terenach rolniczych i w ogrodach[2][4][13].

Pożywienie

Spożywa owady, m.in. mrówki, a także niewielkie mięczaki. Żywi się również jagodami i nasionami[4].

Zachowanie i rozród

Sójkowce rdzawoszyje rozmnażają się w okresie od marca do sierpnia. Gniazda stosunkowo głębokie, wykonane z suchych bambusów, liści, trawy i korzonków[4], znajdowane m.in. na użytkach zielonych[13].

Głos: opisywany jako szybko powtarzane, raczej przyjemne gwizdanie wiwi’wi-whu, whi-yi-ha[4].

Status

IUCN uznaje sójkowca rdzawoszyjego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często spotykany do rzadkiego. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne