Sójkowiec rdzawoszyi
Sójkowiec rdzawoszyi[3] (Pterorhinus ruficollis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Osiadły[4].
Pterorhinus ruficollis[1] | |||
(Jardine & Selby, 1838) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | sójkowiec rdzawoszyi | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Systematyka
Gatunek dawniej przypisywany do rodzajów Dryonastes[5][6], Garrulax[4][5][1][7] lub Ianthocincla[5][8], obecnie umieszcza się go w rodzaju Pterorhinus[3][9].
Jest to gatunek monotypowy[4][6][9].
Charakterystyka
Morfologia
Wielkość ciała sójkowca rdzawoszyjego mieści się w zakresie 22–27 cm, a dorosły osobnik może ważyć od 51 do 73 g[4][10]. Ubarwienie w dużej części oliwkowo-brązowe, popielaty ogon, potylica oraz czubek głowy. Dolna część stosiny pióra jasnoszara. Czerwonawy znak w kształcie przypominającym półksiężyc na bokach szyi, partie ciała poniżej ogona w tym samym kolorze. Przednia część szyi i głowy czarna, łącznie z okolicą oczodołów oraz pokrywami usznymi. Dziób czarny, nogi ciemnoszare. Tęczówki czerwone[11][12].
Występowanie
Zamieszkują obszar obejmujący:
- północno-wschodni Bangladesz
- północno-wschodnie Indie
- zachód, północ i północny wschód Mjanmy
- południowo-centralną część Nepalu
- przyległe tereny w Chinach (południowo-wschodni Tybet, zachodni Junnan)[2][4][6]
Wielkość całego terenu występowania szacuje się na 700 000 km²[2].
Obserwowany w lasach mieszanych szerokolistnych oraz na ich obrzeżach, w niskich zakrzewieniach i wysokiej trawie, a także blisko ludzkich siedzib – na terenach rolniczych i w ogrodach[2][4][13].
Pożywienie
Spożywa owady, m.in. mrówki, a także niewielkie mięczaki. Żywi się również jagodami i nasionami[4].
Zachowanie i rozród
Sójkowce rdzawoszyje rozmnażają się w okresie od marca do sierpnia. Gniazda stosunkowo głębokie, wykonane z suchych bambusów, liści, trawy i korzonków[4], znajdowane m.in. na użytkach zielonych[13].
Głos: opisywany jako szybko powtarzane, raczej przyjemne gwizdanie wiwi’wi-whu, whi-yi-ha[4].
Status
IUCN uznaje sójkowca rdzawoszyjego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często spotykany do rzadkiego. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Galeria zdjęć sójkowca rdzawoszyjego – Oriental Bird Club Image Database
- Galeria zdjęć sójkowca rdzawoszyjego – iGoTerra
- Zapis dźwięków wydawanych przez sójkowca rdzawoszyjego – xeno-canto