Rybitwa krótkodzioba

Zamieszkuje w zależności od podgatunku^[8]:

• rybitwa krótkodzioba (Gelochelidon nilotica nilotica) – Europa i Maghreb, a na wschodzie po Bliski Wschód, Kazachstan, Indie i północno-zachodnie Chiny. Zimuje w pasie od międzyzwrotnikowej Afryki, przez Bliski Wschód po Indie. Do Polski zalatuje sporadycznie (41 stwierdzeń do 2021 roku, łącznie zaobserwowano 47 osobników^[9]).
• Gelochelidon nilotica addenda – Mandżuria i wschodnie Chiny. Zimuje w Azji Południowo-Wschodniej.
• rybitwa czarnodzioba (Gelochelidon nilotica macrotarsa) – Australia
• Gelochelidon nilotica aranea – wschodnie wybrzeże USA od New Jersey po Teksas, Wielkie Antyle oraz wyspowo wybrzeże Meksyku. Zimuje wzdłuż wybrzeży Ameryki Środkowej oraz Południowej po Peru i Brazylię.
• Gelochelidon nilotica vanrossemi – zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej od Kalifornii po Zatokę Tehuantepec. Zimą przemieszcza się na południe, osiągając Ekwador.
• Gelochelidon nilotica gronvoldi – wybrzeża i brzegi rzek od Gujany Francuskiej po północno-wschodnią Argentynę oraz Ekwador i północne Peru.

Rybitwa czarnodzioba (G. n. macrotarsa) jest przez część autorów (np. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny) uznawana za osobny gatunek w oparciu o różnice morfologiczne^[10].

Cechy gatunku

Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym wierzch głowy i końce skrzydeł czarne, grzbiet i pokrywy skrzydłowe popielate, reszta ciała biała. Dziób i nogi czarne. W szacie spoczynkowej głowa staje się szarawa. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w szacie spoczynkowej, jednak na grzbiecie i ogonie mają brązowawe plamki.

Wymiary średnie

długość ciała ok. 33–43 cm^[3]
rozpiętość skrzydeł ok. 85–103 cm^[3]
masa ciała ok. 130–300 g (u G. n. nilotica 190–290 g, u G. n. aranea 160–205 g, u G. n. vanrossemi 163–205 g)^[3]

Biotop

Gniazduje na piaszczystych wybrzeżach lub mierzejach. Podczas żerowania odwiedza także wydmy, bagna, połacie błotnistych terenów i przybrzeżne zarośla^[11].

Gniazdo

Gniazdo jest wydrapanym w podłożu dołkiem. Niekiedy ptaki wyściełają je kawałkami muszli lub podobnymi wizualnie do traw roślinami^[11].

Jaja

W zniesieniu 1–3 jaj (dane dla Georgii)^[11].

Wysiadywanie, pisklęta

Jaja wysiadywane są przez 22–23 dni przez obydwoje rodziców. Puszyste, kremowe pisklęta po kilku dniach opuszczają gniazdo. Po 28–35 dniach potrafią latać i przemieszczają się na pobliskie plaże, gdzie karmią je rodzice^[11].

Pożywienie

Owady, kraby, raki, jaszczurki, małe ssaki, płazy, ryby, okazjonalnie ptasie pisklęta, także innych gatunków rybitw^[11].

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje rybitwę krótkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)^[5]. Rybitwę czarnodziobą uznaje za osobny gatunek i również klasyfikuje jako gatunek najmniejszej troski^[12]. Liczebność światowej populacji (wliczając rybitwę czarnodziobą) w 2006 roku szacowano na 150–420 tysięcy osobników^[5].

W Polsce jest objęta ścisłą ochroną gatunkową^[13].

• ptaki Polski

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).