Rudawka wielka

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1825 roku niderlandzki zoolog Coenraad Jacob Temminck, nadając mu nazwę Pteropus medius^[2]. Holotyp pochodził z okolic w pobliżu Kolkaty i Puducherry, w Indiach^[13].

Pteropus medius należy do grupy gatunkowej vampyrus^[14]. Taksonomia P. medius jest problematyczna; epitet gatunkowy medius zastępuje giganteus (młodszy obiektywny synonim P. vampyrus)^[14][15]. Może być konspecyficzny z P. vampyrus i może obejmować część P. intermedius (P. intermedius uważany jest za konspecyficzny z P. vampyrus, do czasu rewizji taksonomicznej)^[14]. Podgatunek chinghaiensis stanowi nomen nudum, a okaz z Qinghai uważany jest za obcy w Chińskiej Republice Ludowej^[14]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki^[14]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

• Pteropus: gr. πτερόπους pteropous „skrzydłostopy”, od πτερον pteron „skrzydło”; πους pous, ποδος podos „stopa”^[18].
• medius: łac. medius „pośredni, środkowy”^[19].
• ariel: w średniowiecznym folklorze Ariel, był duchem lub sylfem powietrza^[20].
• leucocephalus: gr. λευκοκεφαλος leukokephalos „białogłowy”, od λευκος leukos „biały”; -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”^[21].

Występuje w południowej Azji, zamieszkując w zależności od podgatunku^[14]:

• P. medius medius – zachodni Pakistan, Indie (z wyjątkiem północno-wschodniej części), Sri Lanka, Bangladesz, zachodnia Mjanma i Andamany.
• P. medius ariel – Malediwy.
• P. medius leucocephalus – Nepal, północno-wschodnie Indie (Sikkim, Asam i Manipur) i Bhutan.

Długość ciała 220–247 mm, ogona brak, długość ucha 37–42 mm, długość tylnej stopy 45–55 mm, długość przedramienia 163–176 mm; masa ciała 1–1,2 kg^[15].

W odróżnieniu od pozostałych nietoperzy nie ma zmysłu echolokacji, więc nie potrafi latać w całkowitej ciemności. Ma za to świetny słuch i wzrok. Zwany potocznie także nietoperzem owocowym, latającym lisem, latającym psem.

Żyje kolonijnie, dzień spędza wisząc na gałęziach drzew. Jest owocożerny. Rudawka wielka bywa często hodowana w ogrodach zoologicznych.

• J.S. Zijlstra: Home. Hesperomys project. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
• The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca  (ang.).