Ruch Oporu Armii Krajowej

Ruch antykomunistyczny w powojennej Polsce

Ruch Oporu Armii Krajowej (ROAK) – nazwa wielu lokalnych organizacji podziemia niepodległościowego powstałych w Polsce w latach 1945–1948, powoływanych przez byłych żołnierzy Armii Krajowej na terenie całego kraju i nawiązujących do programu, form organizacyjnych i tradycji Armii Krajowej jako wojska Polskiego Państwa Podziemnego[1].

Ruch Oporu Armii Krajowej
ROAK
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Data sformowania

1945

Data rozformowania

1948

Dane podstawowe
Podporządkowanie

Naczelny Wódz

Historia

Z czasem powoływano rejony, obwody i sztaby wojewódzkie ROAK. Oddziały ROAK były tworzone w celach samoobrony, jednak również do walki z Armią Czerwoną i z oddziałami KBW oraz MO. Walczyły też z funkcjonariuszami Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Najsilniejsze ośrodki ROAK istniały na terenie Polski centralnej i wschodniej (w powojennych granicach). Na terenie Mazowsza do ważniejszych struktur ROAK należały:

Do innych struktur, poza Mazowszem, należały m.in.:

Z tym tematem związana jest kategoria: Żołnierze Ruchu Oporu Armii Krajowej.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne