Risto Laakkonen

W zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich zadebiutował 11 stycznia 1986 na dużej skoczni w Harrachovie. W tym konkursie zajął ósme miejsce i zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata. W 1988 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując 23. miejsce na normalnej skoczni. Pierwszy raz na podium stanął 3 grudnia 1988 w Thunder Bay, gdzie na skoczni normalnej zajął drugie miejsce, przegrywając jedynie z Dieterem Thomą. Dzień później w tym samym miejscu wygrał pierwsze zawody Pucharu Świata w karierze.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1988/1989, kiedy to zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej. Był między innymi drugi w Oberstdorfie, trzeci w Garmisch-Partenkirchen, siódmy w Innsbrucku oraz dziesiąty w Bischofshofen, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji końcowej 37. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Tym samym dołączył do grona zawodników którzy wygrali turniej, nie wygrywając żadnego konkursu. Na mistrzostwach świata w Lahti w obu indywidualnych konkursach zajął 24. miejsce, a w konkursie drużynowym Finowie w składzie: Ari-Pekka Nikkola, Jari Puikkonen, Matti Nykänen i Risto Laakkonen wywalczyli złoty medal.

Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990 zajął 40. miejsce. Dwa lata wcześniej, na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie był 35. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991, gdzie wspólnie z Nikkolą, Raimo Ylipullim i Vesą Hakalą wywalczył srebrny medal w konkursie drużynowym. Na normalnym obiekcie był indywidualnie ósmy, a na dużej skoczni dwunasty. 6 marca 1991 w Bollnäs po raz ostatni stanął na podium (zajął drugie miejsce). W klasyfikacji generalnej sezonu 1990/1991 był dziewiętnasty.

Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992, gdzie wspólnie z Miką Laitinenem, Tonim Nieminenem i Nikkolą wywalczył drużynowe mistrzostwo olimpijskie. Ponadto był szesnasty na normalnej skoczni, a na dużej zajął 21. miejsce. 29 marca 1992 po raz ostatni wystąpił w zawodach Pucharu Świata. Miało to miejsce na skoczni w Planicy, gdzie zajął 24. miejsce.

Zakończył sportową karierę w wieku 25 lat.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
23.	14 lutego	1988	Calgary	Skocznia normalna indywidualnie	183,2 pkt	–45,9 pkt	Matti Nykänen
16.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	200,7 pkt	–22,1 pkt	Ernst Vettori
1.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[1]	644,4 pkt	–	–
21.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	164,2 pkt	–75,3 pkt	Toni Nieminen

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
24.	20 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	164,0 pkt	–54,5 pkt	Jari Puikkonen
1.	22 lutego	1989	Lahti	Skocznia duża drużynowo[2]	645,0 pkt	–	–
24.	26 lutego	1989	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	94,4 pkt	–20,1 pkt	Jens Weißflog
12.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	190,7 pkt	–26,8 pkt	Franci Petek
2.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo[3]	562,8 pkt	–4,8 pkt	Austria
8.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	211,0 pkt	–11,9 pkt	Heinz Kuttin

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
35.	13 marca	1988	Oberstdorf	Loty indywidualnie	268,5 pkt	–95,5 pkt	Ole Gunnar Fidjestøl
40.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	285,6 pkt	–72,1 pkt	Dieter Thoma

• sezon 1985/1986: 50.
• sezon 1986/1987: 18.
• sezon 1987/1988: 47.
• sezon 1988/1989: 7.
• sezon 1989/1990: 11.
• sezon 1990/1991: 19.
• sezon 1991/1992: 27.

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	3 grudnia 1988	Thunder Bay	Normal Thunder	218,0 pkt	2.	–3,6 pkt	Dieter Thoma
2.	4 grudnia 1988	Thunder Bay	Big Thunder	235,0 pkt	1.	–	–
3.	30 grudnia 1988	Oberstdorf	Schattenbergschanze	212,5 pkt	2.	–7,0 pkt	Dieter Thoma
4.	1 stycznia 1989	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	217,0 pkt	3.	–3,5 pkt	Matti Nykänen
5.	15 stycznia 1989	Harrachov	Čerťák K-120	195,5 pkt	2.	–13,5 pkt	Jan Boklöv
6.	4 grudnia 1989	Thunder Bay	Normal Thunder	235,4 pkt	1.	–	–
7.	1 stycznia 1990	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	219,0 pkt	2.	–1,5 pkt	Jens Weißflog
8.	6 marca 1991	Bollnäs	Bolleberget	222,5 pkt	2.	–2,0 pkt	Stephan Zünd

• 1988/1989 – 1.
• 1989/1990 – 6.
• 1990/1991 – 10.

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.)