Riitta-Liisa Roponen

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Riitta-Liisa Roponen pojawiła się 15 listopada 1997 roku podczas zawodów FIS Race w Rovaniemi, gdzie zajęła 24. miejsce w biegu na 5 km techniką dowolną. Nigdy nie brała udziału w mistrzostwach świata juniorów. W Pucharze Świata zadebiutowała 28 listopada 1998 roku w Muonio, zajmując 70. miejsce w biegu na 5 km stylem dowolnym. Był to jej jedyny start pucharowy w sezonie 1998/1999 i wobec braku zdobytych punktów nie została uwzględniona w klasyfikacji generalnej. Taka sama sytuacja miała miejsce w kolejnym sezonie, w którym mimo dwóch startów w Lahti nie zdobyła punktów. W sezonie 2000/2001 w ogóle nie pojawiła się w zawodach PŚ.

Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 24 listopada 2001 roku w Kuopio, gdzie zajęła 22. miejsce na dystansie 10 km techniką klasyczną. W pozostałej części sezonu 2001/2002 wystartowała jeszcze ośmiokrotnie i tylko dwa razy nie zdobyła punktów. Najlepszy wynik osiągnęła 12 stycznia 2002 roku w Novym Měscie, gdzie była siódma w biegu na 5 km stylem dowolnym - było to dla Finki pierwsze miejsce w czołowej dziesiątce zawodów PŚ. Dzień później wspólnie z Riikką Sirviö była trzecia w sprincie drużynowym techniką dowolną. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 35. miejsce. W lutym 2002 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie była siódma w sztafecie, dziewiętnasta w biegu na 15 km stylem dowolnym, a rywalizację w sprincie stylem dowolnym zakończyła na 36. miejscu. Sezon 2002/2003 zaczęła od zajęcia dziewiątego miejsca w biegu na 5 km stylem dowolnym 23 listopada 2002 roku w Kirunie, jednak w kolejnych startach było coraz gorzej. Punkty zdobyła jeszcze tylko dwa razy i z dorobkiem 50 punktów znalazła się na 55. pozycji w klasyfikacji generalnej. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w lutym 2003 roku wystąpiła w dwóch konkurencjach: w biegu łączonym na 10 km zajęła 41. miejsce, a na dystansie 30 km stylem dowolnym uplasowała się sześć pozycji wyżej.

Roponen nie wystąpiła w żadnych zawodach pucharowych w sezonie 2003/2004, do rywalizacji na najwyższym poziomie wracając w listopadzie 2004 roku. Punktowała we wszystkich swoich startach, w tym pięciokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce. Jej najlepszymi wynikami były siódme miejsca w Ruce (bieg na 10 km stylem dowolnym), Tesero (bieg łączony na 15 km) oraz Reit im Winkl (bieg na 10 km stylem dowolnym). W klasyfikacji generalnej dało jej to szesnaste miejsce, a w klasyfikacji biegów dystansowych była czternasta. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie razem z Pirjo Muranen wywalczyła srebrny medal w sprincie drużynowym techniką dowolną. Na tych samych mistrzostwach była ponadto piąta w sztafecie, ósma w biegu łączonym na 15 km oraz dwunasta w biegu na 10 km stylem dowolnym. Podobnie jak cztery lata wcześniej, na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku nie zdobyła medalu. Zajęła tam między innymi siódme miejsce w sztafecie i trzynaste w biegu łączonym na 15 km. W startach pucharowych sezonu 2005/2006 punktowała we wszystkich biegach,w których wzięła udział, jednak w pierwszej dziesiątce znalazła się tylko raz - 14 stycznia 2006 roku w Tesero była czwarta w biegu na 15 km stylem dowolnym, przegrywając walkę o podium z Marit Bjørgen z Norwegii o 2,8 sekundy. Sezon ten Finka zakończyła na 37. miejscu.

Sezon 2006/2007 zaczęła od dziewiątego miejsca w biegu na 10 km stylem dowolnym w Gällivare i trzynastego w biegu na 10 km stylem dowolnym w Gällivare. Jeszcze pięciokrotnie znalazła się w najlepszej dziesiątce, a 16 grudnia 2006 roku w La Clusaz po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w biegu na 15 km techniką dowolną. W biegu tym wyprzedziła ją tylko jej rodaczka Virpi Kuitunen, a trzecie miejsce zajęła Włoszka Arianna Follis. Następnie wzięła udział w pierwszej edycji Tour de Ski, punktując we wszystkich etapach. W czterech z sześciu etapach plasowała się w pierwszej piętnastce, co pozwoliło jej zakończyć cykl na trzynastym miejscu. Tuż po zakończeniu TdS Roponen odniosła swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo: 20 stycznia 2007 roku w Rybińsku była najlepsza na dystansie 15 km stylem dowolnym. W pozostałej części sezonu jeszcze raz stanęła na podium, 10 marca 2007 roku w Lahti była druga za Kuitunen w sprincie stylem dowolnym. W klasyfikacji generalnej była szósta, co pozostaje najlepszym wynikiem w jej karierze; szósta była także w klasyfikacji dystansowej. Z mistrzostw świata w Sapporo w 2007 roku przywiozła dwa złote medale. Razem z Virpi Kuitunen, Aino-Kaisą Saarinen i Pirjo Manninen zwyciężyła w sztafecie, a wspólnie z Kuitunen najlepsza była także w sprincie drużynowym stylem dowolnym. Ponadto była piąta w biegu łączonym na 15 km oraz siódma w biegu na 10 km stylem dowolnym. Dobrą passę kontynuowała w sezonie 2007/2008. Tylko w pierwszych zawodach - 27 października 2007 roku w Düsseldorfie nie zdobyła punktów, zajmując 42. miejsce w sprincie stylem dowolnym. Później ośmiokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stawała na podium: 15 grudnia w Rybińsku była trzecia w biegu na 15 km stylem dowolnym, a 14 marca 2008 roku trzecia była w Bormio w biegu na 2,5 km stylem dowolnym. Drugą edycję Tour de Ski ukończyła na dziesiątym miejscu, punktując we wszystkich etapach. W drugim etapie (Nové Město - 10 km stylem dowolnym) była czwarta, a w szóstym (Asiago – sprint stylem dowolnym) i ósmym (Val di Fiemme – 9 km stylem dowolnym) była ósma. W klasyfikacji generalnej była trzynasta.

Kolejny medal zdobyła podczas mistrzostw świata w Libercu w 2009 roku, gdzie fińska sztafeta w składzie: Muranen, Kuitunen, Saarinen i Roponen ponownie była najlepsza. Indywidualnie była między innymi szósta na dystansie 30 km oraz czternasta w sprincie techniką dowolną. W zawodach Pucharu Świata w większości zdobywała punkty, ale nie stanęła na podium. Sześciokrotnie znalazła się w najlepszej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 30 stycznia 2009 roku w Rybińsku, gdzie była piąta w biegu na 10 km stylem dowolnym. W trzeciej edycji TdS była jedenasta, przy czym w ostatnim, siódmym etapie (Val di Fiemme - 9 km stylem dowolnym) była siódma. Wystartowała także w Finale Pucharu Świata, wygrywając trzeci etap (Falun – bieg łączony na 10 km), w drugim (Falun - 2,5 km stylem dowolnym) była czwarta, a w czwartym (Falun - 10 km stylem dowolnym) zajęła piąte miejsce, kończąc cały cykl na dziesiątym miejscu. Sezon 08/09 ukończyła na jedenastej pozycji. Kolejny sezon ukończyła na siódmym miejscu w klasyfikacji generalnej i piątym w dystansowej. Siedmiokrotnie znalazła się w pierwszej dziesiątce, ale w żadnym z biegów nie stała na podium. Najbliżej była 6 marca 2010 roku w Lahti, gdzie była czwarta w biegu łączonym na 15 km - w walce o podium lepsza była Norweżka Therese Johaug. Tour de Ski 2009/2010 ukończyła na szóstym miejscu, przy czym w ostatnim, ósmym etapie (Val di Fiemme - 9 km stylem dowolnym) Finka była druga, ulegając tylko Kristin Størmer Steirze z Norwegii. Była także piąta w cyklu Finału PŚ. W lutym 2010 roku brała udział igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie razem z Muranen, Kuitunen i Saarinen wywalczyła brązowy medal w sztafecie. W indywidualnych startach była szósta w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz piętnasta w biegu łączonym na 15 km.

Swój medalowy dorobek Roponen powiększyła podczas mistrzostw świata w Oslo w 2011 roku, gdzie wspólnie z Muranen, Saarinen i Kristą Lähteenmäki zdobyła kolejny brązowy medal w sztafecie. We wszystkich indywidualnych startach plasowała się w drugiej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając w biegu łączonym na 15 km, który ukończyła na czternastej pozycji. W Pucharze Świata wypadła nieco słabiej niż przed rokiem, zajmując czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Punktowała w większości startów, ale tylko trzy razy zajmowała miejsce w pierwszej dziesiątce. Najlepiej wypadła 4 lutego 2011 roku w Rybińsku, gdzie była piąta w biegu łączonym na 10 km. piątą edycję TdS ukończyła na jedenastej pozycji, zajmując między innymi czwarte miejsce w pierwszym etapie (Oberhof – 2,5 km stylem dowolnym), szóste w drugim etapie (Oberhof - 10 km klasykiem) oraz czwarte w dziewiątym etapie (Oberstdorf – bieg łączony na 10 km). Jedenaste miejsce zajęła także w Tour de Ski 2011/2012, w tym w pierwszym etapie (Oberhof - 2,5 km stylem dowolnym) była szósta, w czwartym etapie (Oberstdorf - bieg łączony na 10 km) była ósma, a w dziewiątym (Val di Fiemme - 10 km stylem dowolnym) była dziewiąta. W pozostałych startach pucharowych trzykrotnie plasowała się w najlepszej dziesiątce, jej najwyższą lokata było szóste miejsce w biegu na 10 km stylem dowolnym 4 lutego 2012 roku w Rybińsku. Sezon 2011/12 ukończyła na osiemnastym miejscu.

Podobnie jak w czterech poprzednich sezonach Roponen w sezonie 2012/2013 nie zajęła miejsca na podium. Tylko raz zajęła miejsce w pierwszej dziesiątce, kończąc siódmą edycję Tour de Ski na ósmej pozycji. Punktowała we wszystkich etapach, w tym w pierwszym (Oberhof - 3 km stylem dowolnym) była piąta, w drugim (Oberhof - 9 km klasykiem) była dziewiąta, szóstym (Val di Fiemme - 10 km klasykiem) ponownie dziewiąta, a w siódmym (Val di Fiemme - 9 km stylem dowolnym) zajęła czwarte miejsce. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata była tym razem osiemnasta. Na przełomie lutego i marca 2013 roku startowała na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, zajmując piąte miejsce w sztafecie, ósme w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz szesnaste w biegu łączonym na 15 km. Startowała także w zawodach cyklu FIS Marathon Cup, od razu wygrywając dwa maratony: włoski La Sgambeda 16 grudnia 2012 roku oraz szwajcarski Engadin Skimarathon 10 marca 2013 roku. W klasyfikacji generalnej sezonu 2012/2013 FIS Marathon Cup była szósta. Podczas Mistrzostw Finlandii wywalczyła srebrny medal w biegu na 10 km stylem dowolnym i 30 km stylem dowolnym oraz brązowy krążek w sztafecie 3 x 5 km w barwach klubu Oulun Hiihtoseura. Poza tym była piąta na 5 km stylem klasycznym.

W sezonie 2013/2014 Roponen dwa razy zajęła miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów o Puchar Świata. Była 7 w Davos na 15 km stylem dowolnym i 6 w Lahti na 10 km stylem dowolnym. Zmagania w Tour de Ski 2013/2014 zakończyła na szesnastej pozycji. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi wystąpiła w biegu na 30 km stylem dowolnym ze startu wspólnego, który ukończyła na 26 miejscu. Sezon 2013/2014 Pucharu Świata zakończyła na 33 pozycji. Finka startowała także w zawodach z cyklu FIS Marathon Cup wygrywając trzy maratony: włoski La Sgambeda 15 grudnia 2013 roku, austriacki Dolomitenlauf 19 stycznia 2014 i szwajcarski Engadin Skimarathon 9 marca 2014. Zdobywając 300 punktów zwyciężyła w klasyfikacji generalnej sezonu 2013/2014. Podczas Mistrzostw Finlandii zdobyła srebrny medal na 5 km stylem dowolnym. Była także piąta na 10 km stylem klasycznym oraz w biegu sztafetowym 3 x 5 km w barwach klubu Oulun Hiihtoseura.

Sezon 2014/2015 przyniósł szóste miejsce na podium w zawodach o Puchar Świata. Roponen stanęła na najniższym stopniu podium w Rybińsku w biegu łączonym na 15 km. Poza tym Finka trzy razy zajmowała miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów o Puchar Świata. Na dystansie 10 km techniką dowolną była 7 w Davos, 10 w Rybińsku i 7 w Oestersund. Sezon 2014/2015 Pucharu Świata zakończyła na 41 pozycji. Podczas Mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w Falun Roponen wraz z Aino Kaisą Saarinen, Kerttu Niskanen i Kristą Pärmäkoski zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 x 5 km. Oprócz tego zajęła 8. miejsce w biegu łączonym na 15 km, 19. miejsce w biegu na 10 km stylem dowolnym i 18. miejsce na 30 km stylem klasycznym. Finka brała też udział w zawodach zaliczanych do cyklu FIS Marathon Cup. Wygrała 12 grudnia 2014 roku włoski maraton La Sgambeda oraz zajęła drugie miejsce 8 marca 2015 w szwajcarskim Engadin Skimarathon. 2 maja 2015 roku zwyciężyła w biegu Fossavatn Ski Marathon^[1] rozegranym na Islandii na dystansie 50 km stylem klasycznym zaliczanym do cyklu zawodów Worldloppet. Podczas Mistrzostw Finlandii zdobyła złoty medal w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz była czwarta na 15 km stylem klasycznym.

W Pucharze Świata w sezonie 2015/2016 Roponen raz znalazła się w pierwszej dziesiątce zawodów. Bieg łączony 7,5 km + 7,5 km w Lahti ukończyła na piątym miejscu ustępując jedynie czterem reprezentantkom Norwegii. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata zajęła 31 lokatę. W rywalizacji drużynowej w sztafecie 4 x 5 km rozegranej w Nowym Mieście na Morawach wraz z Anne Kyllönen, Kristą Pärmäkoski i Kerttu Niskanen stanęła na najniższym stopniu podium. W dniach 27 oraz 28 lutego 2016 roku wygrała biegi Finlandia-hiihto na dystansie 42 kilometrów stylem klasycznym^[2] i dowolnym^[3] zaliczane do cyklu zawodów Worldloppet. Podczas Mistrzostw Finlandii zdobyła srebrny medal w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz w sztafecie 3 x 5 km w barwach klubu Oulun Hiihtoseura. Poza tym była piąta na dystansie 3,75 km stylem klasycznym, szósta w biegu łączonym 3,75 km + 10 km, piąta w sprincie drużynowym oraz czwarta na 30 km stylem klasycznym.

W sezonie 2016/2017 Pucharu Świata Roponen raz znalazła się w pierwszej dziesiątce zawodów. Bieg na dystansie 15 km stylem dowolnym w Davos ukończyła na ósmym miejscu. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata zajęła 57 lokatę. W rywalizacji drużynowej natomiast w sztafecie 4 x 4 km rozegranej we francuskim La Clusaz wraz z Aino Kaisą Saarinen, Anne Kyllönen i Laurą Mononen zajęła drugie miejsce. Ze względu na kontuzję nie brała udziału w Tour de Ski ani w mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym w Lahti. Podczas Mistrzostw Finlandii zajęła czwarte miejsce na dystansie 10 km stylem klasycznym.

Najlepszym wynikiem w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2017/2018 była szesnasta lokata w biegu na 10 km techniką klasyczną w Planicy. W końcowej klasyfikacji cyklu Finka zajęła 61. miejsce. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu Roponen była dwudziesta w biegu na 10 km stylem dowolnym oraz czwarta w sztafecie 4 x 5 km biegnąc wraz z Aino Kaisą Saarinen, Kerttu Niskanen i Kristą Pärmäkoski. W Mistrzostwach Finlandii zawodniczka zdobyła złoty medal na dystansie 10 km stylem dowolnym i brązowy medal w biegu łączonym 6,6 km + 6,6 km oraz była piąta na 30 km stylem klasycznym.

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najlepszym wynikiem Finki była dziesiąta lokata w biegu na 15 kilometrów techniką dowolną w norweskim Beitostølen. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata znalazła się na 66 pozycji. Natomiast w zawodach drużynowych Pucharu Świata dwukrotnie zajęła trzecią lokatę w sztafecie 4 x 5 km, najpierw w Beitostølen biegnąc wraz z Johanną Matintalo, Kristą Pärmäkoski i Eveliiną Piippą, a następnie w szwedzkim Ulricehamn występując razem z Laurą Mononen, Kristą Pärmäkoski i Eveliiną Piippą. Podczas Mistrzostw Świata w narciarstwie klasycznym rozegranych w 2019 roku w austriackim Seefeld Roponen w biegu na 30 kilometrów techniką dowolną zajęła 22. miejsce, a w biegu sztafetowym wraz z Laurą Mononen, Kristą Pärmäkoski i Eveliiną Piippą została sklasyfikowana na szóstej pozycji. Podczas krajowych mistrzostw Roponen zajęła czwarte miejsce w sprincie rozegranym techniką dowolną, piąte miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną, szóste miejsce w biegu na 10 km techniką dowolną, piąte miejsce w biegu pościgowym na 10 km techniką klasyczną, szóste miejsce na 30 km stylem dowolnym oraz czwarte miejsce w sztafecie 3 x 5 km biegnąc w barwach Oulun Hiihtoseura wraz z Marjaaną Pitkänen i Anną-Kaisą Saari.

W sezonie 2019/20 Finka nie startowała w zawodach Pucharu Świata. W Mistrzostwach Finlandii zajęła piąte miejsce na dystansie 10 kilometrów techniką klasyczną. Wystartowała także 22 lutego 2020 roku w maratonie narciarskim American Birkebeiner na dystansie 50 kilometrów techniką dowolną, który ukończyła na drugim miejscu za Australijką Jessicą Yeaton.

W sezonie 2020/21 Roponen wystartowała w imprezie z cyklu Ruka Triple zaliczanej do Pucharu Świata. W zawodach rozgrywanych w Ruce na które składał się sprint techniką klasyczną, 10 km techniką klasyczną oraz bieg pościgowy na 10 km techniką dowolną Finka została sklasyfikowana na 39 miejscu. Roponen rzadko startowała w zawodach pucharowych i w klasyfikacji generalnej uplasowała się na 77 pozycji. W lutym Finka zdobyła złoty medal mistrzostw Finlandii w biegu na 10 km stylem dowolnym i dość niespodziewanie znalazła się w kadrze na mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym w Oberstdorfie. Podczas mistrzostw świata Roponen w biegu na 10 km stylem dowolnym zajęła 10. miejsce będąc najwyżej sklasyfikowaną reprezentantką Finlandii. Dzięki bardzo dobrej postawie w tym biegu ponad czterdziestodwuletnia zawodniczka znalazła się w składzie sztafety 4 x 5 km, gdzie wraz z Jasmi Joensuu, Johanną Matintalo i Kristą Pärmäkoski wywalczyła brązowy medal. Tym samym Roponen stała się najstarszą medalistką w historii mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym.^[4] W drugiej części krajowych mistrzostw rozegranych w marcu wywalczyła złoty medal w biegu na 30 km stylem dowolnym oraz zajęła czwarte miejsce w sztafecie 3 x 5 km biegnąc w barwach Visa Ski Team Kemi wraz z Jonną Vestenius i Emmi Lämsą.

Od października 2021 jest sponsorowana przez polską spółkę doradztwa podatkowego^[5].

W sezonie 2021/22 Roponen raz zajęła miejsce punktowane w rywalizacji indywidualnej. Było to 12 grudnia 2021 roku w szwajcarskim Davos w biegu na 10 km stylem dowolnym gdzie zajęła 27 lokatę. Po ośmiu latach wystartowała w Tour de Ski jednak wycofała się po drugim etapie. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata została sklasyfikowana na 97 miejscu. Podczas mistrzostw Finlandii rozegranych na początku kwietnia zajęła ósme miejsce w biegu na 5 km stylem dowolnym oraz czwarte miejsce w sztafecie 3 x 5 km biegnąc w barwach Visa Ski Team Kemi wraz z Emmi Lämsą i Eveliiną Toivanen.

W kwietniu 2022 roku ogłosiła zakończenie reprezentacyjnej kariery sportowej.^[6]

W mistrzostwach Finlandii, które odbyły się w styczniu 2023 roku uplasowała się na 4. pozycji w biegu na 10 kilometrów techniką dowolną^[7].

Roponen powróciła do rywalizacji w Pucharze Świata w sezonie 2023/24. W dniu 2 grudnia 2023 roku w szwedzkim Gällivare zajęła 35 lokatę w biegu na dystansie 10 kilometrów techniką dowolną^[8].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
19.	9 lutego	2002	Soldier Hollow	15 km stylem dowolnym	39:54,4	+2:19,9	Stefania Belmondo
36.	19 lutego	2002	Soldier Hollow	Sprint stylem dowolnym	3:10,6	—	Julija Czepałowa
7.	21 lutego	2002	Soldier Hollow	bieg sztafetowy 4×5 km[a]	49:30,6	+1:14,9	Niemcy
13.	12 lutego	2006	Pragelato	15 km bieg łączony	42:48,7	+1:17,4	Kristina Šmigun
35.	16 lutego	2006	Pragelato	10 km stylem klasycznym	27:51,4	+2:37,0	Kristina Šmigun
7.	18 lutego	2006	Pragelato	bieg sztafetowy 4×5 km[b]	54:47,7	+1:08,1	Rosja
23.	24 lutego	2006	Pragelato	30 km stylem dowolnym	1:22:25,4	+4:30,0	Kateřina Neumannová
6.	15 lutego	2010	Whistler	10 km stylem dowolnym	24:58,4	+25,9	Charlotte Kalla
15.	19 lutego	2010	Whistler	15 km bieg łączony	39:58,1	+1:02,1	Marit Bjørgen
8.	22 lutego	2010	Whistler	Sprint drużynowy stylem dowolnym[c]	18:03,7	+52,9	Niemcy
3.	25 lutego	2010	Whistler	bieg sztafetowy 4×5 km[d]	55:19,5	+30,4	Norwegia
26.	22 lutego	2014	Krasnaja Polana	30 km stylem dowolnym	1:11:05,2	+3:46,4	Marit Bjørgen
20.	15 lutego	2018	Pjongczang	10 km stylem dowolnym	25:00,5	+2:04,3	Ragnhild Haga
4.	17 lutego	2018	Pjongczang	bieg sztafetowy 4×5 km[e]	51:24,3	+1:02,6	Norwegia

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
41.	22 lutego	2003	Val di Fiemme	10 km bieg łączony	26:38,4	+1:28,4	Kristina Šmigun
35.	28 lutego	2003	Val di Fiemme	30 km stylem dowolnym	1:14:29,8	+7:56,9	Olga Zawjałowa
12.	17 lutego	2005	Oberstdorf	10 km stylem dowolnym	26:27,6	+1:07,5	Kateřina Neumannová
8.	19 lutego	2005	Oberstdorf	15 km bieg łączony	42:16,8	+46,5	Julija Czepałowa
5.	21 lutego	2005	Oberstdorf	bieg sztafetowy 4×5 km[f]	57:15,7	+1:25,1	Norwegia
2.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Sprint drużynowy stylem dowolnym[g]	12:19,7	+2,8	Norwegia
1.	23 lutego	2007	Sapporo	Sprint drużynowy stylem dowolnym[h]	16:20,9	—
5.	25 lutego	2007	Sapporo	15 km bieg łączony	41:27,5	+24,0	Olga Zawjałowa
7.	27 lutego	2007	Sapporo	10 km stylem dowolnym	23:58,4	+50,0	Kateřina Neumannová
1.	1 marca	2007	Sapporo	bieg sztafetowy 4×5 km[i]	54:18,6	—
23.	21 lutego	2009	Liberec	15 km bieg łączony	40:55,3	+2:34,9	Justyna Kowalczyk
14.	24 lutego	2009	Liberec	Sprint stylem dowolnym	2:39,3	—	Arianna Follis
1.	26 lutego	2009	Liberec	bieg sztafetowy 4×5 km[j]	54:24,3	—
6.	27 lutego	2009	Liberec	30 km stylem dowolnym	1:16:10,6	+12,2	Justyna Kowalczyk
14.	26 lutego	2011	Oslo	15 km bieg łączony	38:08,6	+1:58,3	Marit Bjørgen
18.	28 lutego	2011	Oslo	10 km stylem klasycznym	27:39,3	+1:50,6	Marit Bjørgen
3.	3 marca	2011	Oslo	bieg sztafetowy 4×5 km[k]	53:30,0	+59,8	Norwegia
15.	5 marca	2011	Oslo	30 km stylem dowolnym	1:23:45,1	+6:07,5	Therese Johaug
16.	23 lutego	2013	Val di Fiemme	15 km bieg łączony	39:04,4	+1:46,9	Marit Bjørgen
8.	26 lutego	2013	Val di Fiemme	10 km stylem dowolnym	25:23,4	+49,3	Therese Johaug
5.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	bieg sztafetowy 4×5 km[l]	1:00:36,5	+1:23,8	Norwegia
8.	21 lutego	2015	Falun	15 km bieg łączony	40:57,6	+1:41,6	Therese Johaug
19.	24 lutego	2015	Falun	10 km stylem dowolnym	25:08,8	+1:44,8	Charlotte Kalla
3.	26 lutego	2015	Falun	bieg sztafetowy 4×5 km[m]	49:04,7	+30,9	Norwegia
18.	28 lutego	2015	Falun	30 km stylem klasycznym (start masowy)	1:24:47,0	+4:29,1	Therese Johaug
6.	28 lutego	2019	Seefeld	bieg sztafetowy 4×5 km[n]	55:21,0	+3:47,7	Szwecja
22.	2 marca	2019	Seefeld	30 km stylem dowolnym (start masowy)	1:14:26,2	+6:18,7	Therese Johaug
10.	2 marca	2021	Oberstdorf	10 km stylem dowolnym	23:09,8	+1:43,9	Therese Johaug
3.	4 marca	2021	Oberstdorf	bieg sztafetowy 4×5 km[o]	53:43,2	+46,2	Norwegia

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Miejsce	Zwyciężczyni
1.	16 grudnia	2006	La Clusaz	15 km stylem dowolnym (start masowy)	42:08,8 min	+0,3 s	2.	Virpi Kuitunen
2.	20 stycznia	2007	Rybińsk	15 km stylem dowolnym (start masowy)	39:22,0 min	—	1.	—
3.	10 marca	2007	Lahti	Sprint stylem dowolnym	2:44,9 min	+0,3 s	2.	Virpi Kuitunen
4.	15 grudnia	2007	Rybińsk	15 km stylem dowolnym (start masowy)	39:24,5 min	+1,1 s	3.	Astrid Jacobsen
5.	14 marca	2008	Bormio	2,5 km stylem dowolnym	7:46,4 min	+9,3 s	3.	Claudia Nystad
6.	25 stycznia	2015	Rybińsk	15 km bieg łączony	44:31,6 min	+7,3 s	2.	Martine Ek Hagen[9]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Zawody	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Miejsce	Zwyciężczyni
1.	21 marca	2009	Falun	Finał Pucharu Świata	10 km bieg łączony	29:24,7 min	—	1.	—
2.	10 stycznia	2010	Val di Fiemme/Alpe Cermis	Tour de Ski	9 km stylem dowolnym	35:49,8 min	+3,0 s	2.	Kristin Størmer Steira

stan na koniec sezonu 2023/2024

Sezon 1998/1999
															punkty
70	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1999/2000
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	64	-	-	-	-	0
Sezon 2001/2002
																				punkty
22	14	33	38	18	-	-	-	-	-	25	-	-	7	15	-	11	-	-	-	120
Sezon 2002/2003
																					punkty
-	9	22	19	-	-	-	-	-	-	-	33	-	-	48	-	-	-	-	-	-	50
Sezon 2004/2005
																				punkty
-	17	7	14	-	7	-	10	-	10	-	20	7	-	-	14	-	-	13	15	259
Sezon 2005/2006
																								punkty
23	15	20	26	-	-	-	-	26	15	-	-	4	-	-	-	23	-	20	17	-	20	-	-	155
Sezon 2006/2007
												TdS														punkty
-	9	-	12	8	2	27	5	18	10	13	14	13	1	13	-	-	15	-	-	2	9	-	9	-	16	548
Sezon 2007/2008
															TdS																punkty
42	8	-	23	16	3	11	19	4	12	13	22	8	20	8	10	23	-	15	22	6	-	17	11	-	11	9	-	6	3	10	637
Sezon 2008/2009
														TdS																	FPŚ	punkty
8	-	43	15	20	19	-	15	9	8	17	11	23	7	11	-	-	11	-	5	14	14	-	10	9	-	8	47	4	1	5	10	690
Sezon 2009/2010
																TdS														FPŚ	punkty
6	-	13	-	5	10	-	15	8	13	28	11	7	15	16	2	6	12	-	-	-	-	-	4	-	6	24	39	10	4	5	788
Sezon 2010/2011
				RT													TdS													FPŚ	punkty
23	25	21	11	13	-	12	-	7	4	6	39	9	26	12	14	13	11	-	8	-	5	14	-	-	17	-	-	-	-	-	518
Sezon 2011/2012
				RT															TdS																	FPŚ	punkty
21	56	14	20	17	-	25	-	-	-	6	16	44	8	18	24	14	18	9	11	-	-	12	19	6	7	11	-	-	7	-	-	22	40	10	17	11	613
Sezon 2012/2013
				RT												TdS														FPŚ	punkty
13	43	16	17	21	-	-	-	-	5	9	23	12	27	9	4	8	-	14	-	-	-	11	-	-	-	16	-	-	-	-	421
Sezon 2013/2014
			RT												TdS												FPŚ	punkty
87	46	37	41	-	7	-	-	15	41	41	25	16	20	19	16	-	-	-	32	-	-	6	-	-	-	-	-	196
Sezon 2014/2015
					LT												TdS											punkty
-	-	60	44	38	39	-	-	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	3	-	7	-	-	-	-	164
Sezon 2015/2016
			RT														TdS																		STK	punkty
60	22	12	20	-	13	-	-	14	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	-	20	-	18	12	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	216
Sezon 2016/2017
					LT											TdS														FPŚ	punkty
-	11	-	-	-	-	8	-	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	77
Sezon 2017/2018
			RT													TdS													FPŚ	punkty
63	50	23	36	-	-	-	18	23	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	-	18	-	-	-	-	-	-	-	-	65
Sezon 2018/2019
					LT											TdS															FPŚ	punkty
-	32	-	-	-	-	10	-	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	19	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	54
Sezon 2020/2021
			RT												TdS								punkty
69	42	39	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	24	-	-	-	-	-	15
Sezon 2021/2022
														TdS							punkty
-	-	-	-	42	-	27	-	79	60	dns	-	-	-	dnf	-	-	-	-	-	-	8[10]
Sezon 2023/2024
																TdS																		punkty
-	-	-	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Legenda
1 2 3 4-50 51+[11] wyniki anulowane DNF - zawodnik nie ukończył biegu – - zawodnik nie wystartował TdS - Tour de Ski FPŚ - Finał Pucharu Świata RT - Ruka Triple LT - Lillehammer Tour STK - Ski Tour Kanada

Nr	Dzień	Rok	Zawody	Dystans	Czas biegu	Strata	Pozycja	Zwyciężczyni
1.	16 grudnia	2012	La Sgambeda	42 km stylem dowolnym	1:45:22,4 h	—	1.	—
2.	10 marca	2013	Engadin Skimarathon	42 km stylem dowolnym	1:29:52,3 h	—	1.	—
3.	15 grudnia	2013	La Sgambeda	42 km stylem dowolnym	1:42:00,7 h	—	1.	—
4.	19 stycznia	2014	Dolomitenlauf	42 km stylem dowolnym	2:03:30,2 h	—	1.	—
5.	9 marca	2014	Engadin Skimarathon	42 km stylem dowolnym	1:38:39,1 h	—	1.	—
6.	12 grudnia	2014	La Sgambeda	42 km stylem dowolnym	1:40:42,8 h	—	1.	—
7.	8 marca	2015	Engadin Skimarathon	42 km stylem dowolnym	1:39:36,1 h	+0,8 s	2.	Anouk Faivre Picon

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).