Rezerwat przyrody Węże
Narzędzia
Ogólne
Drukuj lub eksportuj
W innych projektach
Widok na wierzchołek góry Zelce w roku 1990 | |||
rezerwat przyrody nieożywionej[1] | |||
Typ | geologiczny i glebowy; łąkowy, pastwiskowy, murawowy i zaroślowy[1] | ||
---|---|---|---|
Podtyp | skał, minerałów, osadów, gleb i wydm; muraw kserotermicznych[1] | ||
Państwo | |||
Województwo | |||
Mezoregion | |||
Data utworzenia | 1972 | ||
Akt prawny | |||
Powierzchnia | 20,74 ha | ||
Ochrona | |||
51°05′52″N 18°47′30″E/51,097778 18,791667 | |||
| |||
|
Rezerwat przyrody Węże – rezerwat przyrody nieożywionej w województwie łódzkim, powiecie pajęczańskim, gminie Działoszyn[1], w sąsiedztwie wsi Węże. Znajduje się w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego[2].
Powierzchnia rezerwatu wynosi 20,74 ha[1].
Utworzony na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 10 grudnia 1971 roku w celu ochrony wapiennego ostańca jurajskiego, góry Zelce, który wznosi się 45 metrów ponad krawędź doliny Warty. Leży on na wysokości około 220 m n.p.m. Liczne zjawiska krasowe, m.in. jaskinie (w tym: Jaskinia Niespodzianka, Zanokcica, Stalagmitowa, Za Kratą, Dwuwylotowa, Draba, Mała, Profesora Samsonowicza). Do ruchu turystycznego przystosowane były jaskinie Stalagmitowa i Za Kratą. Wyposażono je w żelazne drabiny ułatwiające pokonanie jaskiniowych studni. Obecnie wstęp do wszystkich jaskini na terenie rezerwatu dozwolony jest jedynie za zgodą Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi. W jaskiniach odkryto stanowiska kopalnej fauny plioceńskiej. Powierzchnię wzgórza porastają murawy kserotermiczne i naskalne. Obszar rezerwatu jest najbardziej na północ wysuniętym przykładem „jurajskiego” krajobrazu w Polsce (ostańce skalne, jaskinie itp.).
Przez teren rezerwatu przebiegają szlaki: Szlak Jury Wieluńskiej (czerwony) oraz Szlak Rezerwatów Przyrody ZPK (niebieski).
W sierpniu 2017 otwarto ścieżkę dydaktyczną – „Najcenniejsze walory przyrodnicze Miasta i Gminy Działoszyn”, która również przebiega przez rezerwat Węże. W ramach ścieżki ustawiono przed jaskiniami tablice informacyjne z planami, mapę rezerwatu oraz opis walorów przyrodniczych obiektu. Poruszanie się po rezerwacie ułatwiają liczne strzałki ułatwiając lokalizację opisywanych jaskiń[3][4].
Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2011 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[1][5].